Δεν αντίκειται στο Σύνταγμα και το νόμο 2472/1997 για την προστασία των προσωπικών δεδομένων ...
η δήλωση του μαθητή (αν είναι ανήλικος) ή των γονέων του ότι επιθυμούν την απαλλαγή του μαθητή από το μάθημα των θρησκευτικών για λόγους θρησκευτικής συνείδησης.
Αυτό είναι το «δια ταύτα» της επίκαιρης υπ΄ αριθμ. 94/2015 απόφασης της Ολομέλειας της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, η οποία στην ουσία ερμηνεύει την εγκύκλιο 12773/Δ2/23.1.2015 του υπουργείου Παιδείας που εκδόθηκε δύο μέρες από τις βουλευτικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου και αφορά τις προϋποθέσεις για την απαλλαγή από το μάθημα των Θρησκευτικών.
Να σημειωθεί ότι η αναπληρώτρια υπουργός Παιδείας Σία Αναγνωστοπούλου πρόσφατα δήλωσε ότι θα προβεί στην κατάργηση της δήλωση απαλλαγής από το μάθημα των θρησκευτικών και θα αρκεί η απλή αναφορά του μαθητή ή του γονέα του (ή κηδεμόνα).
Την ίδια στιγμή καυστικά σχολίασε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος τη δήλωση της κυρίας Αναγνωστοπούλου, λέγοντας ότι δεν είναι απόφαση του υπουργείου, αλλά κάποιας κυρίας που έχει ορισμένες ιδέες στο μυαλό της.
Σύμφωνα με την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας του περασμένου Ιανουαρίου -όπως αναφέρει η Αρχή- στη επίμαχη δήλωση του μαθητή ή του γονέα στην οποία αναφέρεται ότι «ο μαθητής δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος ή επικαλείται λόγους θρησκευτικής συνείδησης, δεν είναι υποχρεωτική η αναφορά του θρησκεύματος στο οποίο ανήκει».
Δηλαδή, συνεχίζει η Αρχή, «παρέχεται η δυνατότητα στους γονείς που δε επιθυμούν να παρακολουθεί το παιδί τους το μάθημα των θρησκευτικών ή να υποβάλλουν υπεύθυνη δήλωση ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος ή εναλλακτικά να ζητούν την απαλλαγή από την υποχρέωση παρακολούθησης με επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης οι οποίοι επιβάλλουν τη μη συμμετοχή στο μάθημα των θρησκευτικών». Κατά συνέπεια, σημειώνει η Αρχή, «δεν απαιτείται άνευ ετέρου δήλωση ότι ο μαθητής δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος».
Παράλληλα, η Αρχή υπογραμμίζει ότι η επίμαχη δήλωση είναι «σύμφωνη με τις διατάξεις του άρθρου 13 του Συντάγματος οι οποίες κατοχυρώνουν την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης και τη θρησκευτική ελευθερία, ως συνταγματική αρχή και ως ατομικό δικαίωμα».
Ακόμη, σημειώνει η Αρχή ότι «η ελευθερία της θρησκευτικής εκπαίδευσης που συνιστά στο δικαίωμα εκείνου που έχει την επιμέλεια του ανήλικου να προσδιορίζει τη θρησκευτική εκπαίδευση του τέκνου του σύμφωνα με τις δικές του πεποιθήσεις αποτελεί έκφανση και μορφή της προβλεπόμενης στο άρθρο 13 παράγραφος 2 του Συντάγματος θρησκευτικής ελευθερίας».
Ειδικότερα, την Αρχή την απασχόλησε περίπτωση γονέων που ζήτησαν να απαλλαγεί από τα Θρησκευτικά ο γιος τους, μαθητής της Α’ τάξης Λυκείου, για λόγους θρησκευτικής συνείδησης.
Ο διευθυντής του Γενικού Λυκείου της Αθήνας απέρριψε το αίτημα, αρχικά προφορικά και ύστερα από μερικές εβδομάδες και εγγράφως, επικαλούμενος την εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας.
Η μητέρα του μαθητή προσέφυγε στη Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, που ακύρωσε την απάντηση του διευθυντή λόγω έλλειψης αιτιολογίας, ξαναστέλνοντάς του την υπόθεση για νέα νόμιμη κρίση.
Παρ΄ όλα αυτά εκείνος επέμεινε στην απορριπτική του θέση, επικαλούμενος ότι στο απολυτήριο του γυμνασίου αναγραφόταν ως θρήσκευμα του μαθητή «Χριστιανός Ορθόδοξος».
Μεγάλη παρένθεση: Η Αρχή από το 2002 έχει κρίνει παράνομη την αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους, γιατί δεν έχει καμία σχέση με την επίδοση και διαγωγή του μαθητή η αποκάλυψη των θρησκευτικών του πεποιθήσεων.
Ακολούθησε νέα προσφυγή της μητέρας, που έγινε εν μέρει δεκτή.
Όμως, για να δοθεί η απαλλαγή από τα Θρησκευτικά, ζητήθηκε από τη μητέρα να υποβάλει ρητή αναφορά ότι ο γιος της δεν είναι Ορθόδοξος Χριστιανός.
Κατόπιν αυτών η μητέρα προσέφυγε στην Αρχή καταγγέλλοντας ότι η διεύθυνση του σχολείου ζητά παρανόμως τη συλλογή ενός ευαίσθητου προσωπικού δεδομένου, επιδιώκοντας παράλληλα να επιληφθεί η Αρχή.