Την Τετάρτη 19.5 διαβάζουμε στην Ελευθεροτυπία μια είδηση… «παραπεταμένη» ανάμεσα στις άλλες οικονομικές, η οποία μας μεταφέρει μια απόφαση του αμερικάνικουΚογκρέσου που μας αφορά ποικιλοτρόπως.Γράφει λοιπόν ο ανταποκριτής Θ. Τσίτσας ότι η Γερουσία των ΗΠΑ, με το συντριπτικό σκορ 94-0, αποφάσισε, δεδομένου ότι η χώρα αυτή έχει δικαίωμα βέτο στο ΔΝΤ, πως το Νομισματικό Ταμείο δεν θα μπορεί να χορηγεί δάνεια(«πακέτα διάσωσης») σε χώρες οι οποίες, λόγω υψηλού χρέους, άνω του 100% του ΑΕΠ, θα κρίνεται πως δεν μπορούν να αποπληρώσουν τα δάνεια αυτά του ΔΝΤ.
«Την εισήγηση έκανε ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστήςΤζον Κορν και αποφασίστηκε πως ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΔΝΤ θα αποφασίζει αν είναι πιθανή η εξόφληση από χώρες των οποίων το δημόσιο χρέος υπερβαίνει το 100% του ΑΕΠ. Εάν κρίνει ότι το δάνειο μάλλον δεν θα επιστραφεί, τότε θα μπορεί να ασκεί το δικαίωμα βέτο. Οι ΗΠΑ είναι ο μεγαλύτερος μέτοχος του ΔΝΤ (17%), με μερίδιο συμμετοχής στις χορηγήσεις δανείων 54 δισ. δολαρίων.
Το συγκεκριμένο μέτρο αποτελεί μέρος ενός συνολικότερου νομοσχεδίου για τις αλλαγές στη Γουόλ Στριτ και την εποπτεία των χρηματοοικονομικών αγορών. Ο γερουσιαστής των Δημοκρατικών Κρις Τοντ είπε ότι στηρίζει τη «ρήτρα ΔΝΤ», αλλά προσέθεσε ότι ίσως θα πρέπει να γίνουν ορισμένες τροποποιήσεις».
Το γιατί αυτή η απόφαση μας αφορά είναι μάλλον προφανές: Και το 100% του ΑΕΠ υπερβαίνει το ελληνικό χρέος και οι προοπτικές αποπληρωμής των δανείων του «μηχανισμού βοήθειας» προς τη χώρα μας είναι μάλλον σκοτεινές. Το κρίσιμο για την Ελλάδα σημείο είναι ότι, αν ο εκπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΔΝΤ κρίνει πως η αποπληρωμή του δανείου είναι επισφαλής, τότε θα παύσει ο περαιτέρω δανεισμός της Ελλάδας από το Ταμείο. Μια τέτοια εξέλιξη προφανώς ακυρώνει το πακέτο του «μηχανισμού στήριξης», καθώς αυτός έχει συσταθεί με τη συμμετοχή του ΔΝΤ, η οποία αποτελείπροϋπόθεση για την απόπειρα της «διάσωσης» της Ελλάδας.
Με άλλα λόγια, αν οι Αμερικάνοι σταματήσουν να πληρώνουν, τότε βγαίνουν από το παιχνίδι και οι Ευρωπαίοι και η Ελλάδα πηγαίνει κατευθείαν σε κάποιο μοντέλο πτώχευσης. Υπ’ αυτό ακριβώς το πρίσμα μπορεί να διαβαστεί και η επόμενη είδηση.
Όλα για τους δανειστές!
Την επόμενη μέρα, δηλαδή χθες, η Καθημερινή είχε πρώτο θέμα το «τελεσίγραφο Μέρκελ προς Νοτίους», το οποίο συμπυκνώνεται στην απειλή ότι, αν μια χώρα δεν μπορεί, παρά τη «βοήθεια», να ξεπεράσει το δημοσιονομικό της πρόβλημα, θα πρέπει να μπορεί να βγει από το ευρώ και ναχρεοκοπήσει… ελεγχόμενα – κατά τρόπο δηλαδή ώστε να βλάπτονται το λιγότερο δυνατόν τα συμφέροντα των δανειστών. Να και η είδηση:
«Σκληρά μέτρα και αυστηρούς κανόνες έναντι των κρατών – μελών της Ευρωζώνης με μεγάλα χρέη και ελλείμματα, όπως η Ελλάδα, θα εισηγηθεί η Γερμανία στο αυριανό Eurogroup, όπως κατέστησε σαφές χθες η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ.
Μεταξύ άλλων, προτείνει αλλαγή της Συνθήκης της Λισσαβώνας ώστε να καθοριστεί διαδικασίαελεγχόμενης χρεοκοπίας των κρατών που δεν θα μπορέσουν να αξιοποιήσουν τη στήριξη από την Ευρωζώνη για να ξεπεράσουν τα δημοσιονομικά τους προβλήματα. Επί της ουσίας, ένα τέτοιο κράτος θα βρεθεί στην πύλη εξόδου από το κοινό νόμισμα».
Η συγκεκριμένη συνεδρίαση – όχι του Eurogroup, αλλά της «Ομάδας Δράσης» (Task Force) για την οικονομία – γίνεται σήμερα και η Μέρκελ, μέσω του υπουργού της επί των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, επί της ουσίας έρχεται να ζητήσει αυτό ακριβώς που η κυβέρνηση Παπανδρέου ετοιμάζει με σύμβουλο την ειδική επί της διαδικασίας γαλλική σύμβουλο Lazard: την ελεγχόμενη πτώχευση με αναδιάρθρωση του χρέους. Μια εξέλιξη η οποία έχει ήδηπροεξοφληθεί όχι μόνο από διεθνή ΜΜΕ, αλλά και από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Τι ακριβώς είναι η ελεγχόμενη πτώχευση; Αντιγράφω από το κείμενο του Δημήτρη Καζάκη που δημοσιεύτηκε στο Ποντίκιστις 21.04.2010 με τίτλο «Τέρμα πια τα ψέματα»:
«Τι σημαίνει αναδιάρθρωση του χρέους; Σημαίνει ότι ένα κράτος δηλώνει αδυναμία πληρωμής του ληξιπρόθεσμου χρέους του και προχωρεί σε μια διαδικασία ανταλλαγής των παλιών ομολόγων, τα οποία δεν μπορεί να πληρώσει, με νέα μακρύτερης διάρκειας. Η έκδοση αυτή των νέων ομολόγων συνήθως συνοδεύεται από αυξημένα επιτόκια και αποζημιώσεις πιστωτικού κινδύνου προς τους κατόχους των ομολόγων, ώστε οι τελευταίοι να δεχτούν τα νέα ομόλογα. Ωστόσο, όπως μας εξηγεί Ροντρίγκο Ολιβάρες – Καμινάλ, καθηγητής της νομικής και σύμβουλος πολλών hedge fund,
«υπάρχει συχνά ένα κομμάτι των πιστωτών που θααρνηθούν την ανταλλαγή και θα επιδιώξουν μιακαλύτερη συμφωνία από αυτή που έχει προτείνει το συγκεκριμένο κράτος. Οι αρνητές αυτοί είναι συνήθως ειδικοί στο προβληματικό χρέος – τα επενδυτικάκεφάλαια γύπες. Τα τελευταία 20 χρόνια υπήρξε ένας αριθμός σημαντικών υποθέσεων όπου τα επενδυτικά κεφάλαια γύπες έχουν παρέμβει στην αναδιάρθρωση κρατικών χρεών. Σε πολλές περιπτώσεις αποκόμισανεξαιρετικές αποδόσεις» (The Hedge Fund Journal, March 2010)».