(από το : tokentro.gr)
Γεωργιάδης και Βορίδης, τα τέως πουλέν του ΛΑΟΣ και νυν της Πολιτικής Άνοιξης, διαχωρίζουν τη θέση τους από τη στροφή στο μεταρρυθμιστικό κοινωνικό κέντρο...
του Μεϊμαράκη και γίνονται (και) αντιμνημονιακοί! Η αρχή είχε γίνει στην πανηγυρική συνεδρίαση της Πολιτικής Επιτροπής της ΝΔ όπου ομοφώνως ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης έτυχε της αποδοχής των συνέδρων της ΝΔ, για να συνεχίσει απερίσπαστα ως μεταβατικός πρόεδρος μέχρι την άνοιξη του 2016. Εκεί ο Μάκης Βορίδης βρήκε τη χρονική στιγμή για να μιλήσει για την ιδεολογική ταυτότητα της δεξιάς και επιπλέον να πει το ακραίο πως η αριστερά πρέπει να εξαφανιστεί από τον πολιτικό χάρτη..., όταν ο Πρόεδρός του, μόλις είχε μιλήσει για το μεσαίο χώρο και για την ανάγκη συνθέσεων.
Εσχάτως εμφανίζεται ο Γεωργιάδης, το πρωτοπαλίκαρο της αυλής Σαμαράς, που υποστηρίζει πως η ΝΔ δεν πρέπει να ψηφίσει τη συμφωνία. Ποιός;; ο Άδωνις που ήταν μία από τις πολλές αιτίες που η ΝΔ παρασέρνοντας και το ΠΑΣΟΚ έβγαζε το υπερ-μνημονιακό προφίλ. Αυτός ο «πολιτικός» έρχεται σήμερα να ξεμυτίσει και να επαναφέρει ουσιαστικά την πρόταση Σαμαρά (όταν ήταν πρόεδρος) για μη στήριξη της συμφωνίας και άρα της χώρας, όταν έλεγε πως θα ψηφίζει ΟΛΑ τα μνημόνια... Αλλά από κωλοτούμπες ο Γεωργιάδης γνωρίζει...
Η αλήθεια είναι απλή: Ο Άδωνις, μετρήθηκε και βρέθηκε ελάχιστος και εκτός αντικειμένου στο κόμμα του Μεϊμαράκη. Ο υπολογισμός είναι απλός: καλύτερα να είσαι το Νο2 ή Νο3 σε ένα ακροδεξιό κόμμα παρά το Νο40 σε ένα κεντρώο...
Η ακροδεξιά πλατφόρμα της Συγγρού βάζει τις βάσεις και μετριέται για όσα έρχονται. Δεν επιδιώκουν οι αυλικοί του Σαμαρά τις συναινέσεις, παρά μόνο την οξύτητα και τις «τσεκουράτες» πολιτικές. Άλλωστε επάνω σε αυτή τη λογική, ανδρώθηκαν πολιτικά και έγιναν κοινωνικά γνωστοί. Με κραυγές, καυγάδες, διχασμούς και απειλές. Από τα χρόνια της Πολιτικής Άνοιξης και μετέπειτα του ΛΑΟΣ... και για κάποιους από αυτούς, από τα χρόνια του βίαιου ακροδεξιού «ακτιβισμού».
Αυτοί δεν έχουν φυσικά καμία θέση σε μία ΝΔ του επιχειρούμενου μέτρου και της λογικής. Το ξέρουν και γι αυτό ετοιμάζονται για τη δική τους (νέα) ακροδεξιά πολιτική παρένθεση.