Του Θανάση Νικολαΐδη
ΤΑ Υπουργεία, με τη σύνθεση και τον υπουργό τους. Με τους πέριξ εργαζόμενους και «εργαζόμενους» που έστησαν τη γραφειοκρατία και ξέσκισαν τον πολίτη. Περίκλειστος από ανθρώπους ο (εκάστοτε) Υπουργός κι οι γλείφτες πάνε κι έρχονται. Για κλάδους και σινάφια, υπερ φίλων και γνωστών, προσωπικών και άλλων που τους κουβαλούν στη τσέπη ως ψηφοφόρους. Ελληνικές συνήθειες ήθη και πολιτική πρακτική, καθόλου πρωτότυπο να την υπογραμμίζεις, χρήσιμο να την υπενθυμίζεις.
ΕΚΛΕΧΤΗΚΑΝ, ορίστηκαν, ορκίστηκαν, τέλος οι χαρούλες και ξεκίνησαν τη δουλειά. Με την εντολή του λαού να προχωρήσουν, και με μνημονιακές προϋποθέσεις επώδυνες γι αυτούς (πολιτικό κόστος) και τυραννικές για τους υπόλοιπους. Μακρινούς υπηκόους, που δεν φτάνει η φωνή τους στα άδυτα της εξουσίας και οι εξουσιαστές διερωτώνται «γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».
ΚΑΙ, βέβαια, πολλοί πιστεύουν πως εκεί, στα…
έγκατα της εξουσία και στα υπουργεία των αποφάσεων, μοχθούν, στεναχωρούνται και υποφέρουν οι άρχοντες. Για την τύχη της Ελλάδας και για το αύριο της Πατρίδας. Πως, πέρα απ’ τον κλιματισμό και τη λούφα, με τα τηλέφωνα να ανάβουν για δημόσιες σχέσεις «επί (εκλογικώ) αγαθώ» του αφεντικού, υπάρχει διαρκής αγωνία, αλτρουισμός και…φιλοπατρία.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ στιγμές δοκιμής και δοκιμασίας. Δεν είναι οι συνήθεις, σε περίοδο παχέων αγελάδων που τις άρμεγαν με χίλια χέρια για αδηφάγα στομάχια. Κάποτε έρχεται η ώρα των επιλογών και της κρίσης και περνάμε ώρες κρίσης. Από εκείνες που δεν σηκώνουν αναβολές και λόγια.
ΖΗΤΗΣΕ περικοπές στις δαπάνες υπουργείων ο Πρωθυπουργός και το(ν) πήραν αψήφιστα. Ένα χαρτάκι ο ένας, μερικές σκέψεις ο άλλος (υπουργός), μη χαλάσει το κλίμα. Στο Υπουργείο του με τους συνεργάτες και τους πιστούς, με τους συνεργάτες και τους εισηγητές. Κι όσο είναι άσχετος ο υπουργός με το αντικείμενο, τόσο μεγαλώνει η εξάρτηση και ο κίνδυνος αλλοτρίωσής του. Και, βέβαια, να παρατηρήσουμε εδώ, πως δεν «υπουργεύεις» αν είσαι άσχετος με το αντικείμενο. Μηχανικός στο Υγείας; Αδιανόητο κι ας τα κατάφερε θαυμάσια ο (ευφυέστατος) αείμνηστος Γ. Γεννηματάς.
ΤΟ χρήμα έρρεε άφθονο για λειτουργικές δαπάνες υπουργείων και το ποτάμι δεν το κρατάς με λόγια και σχέδια επί χάρτου με…χαρτάκια. Ζήτησαν περικοπές μερικών δις π.χ. απ’ τον κ. Μανιτάκη (Εσωτερικών) κι αυτός χαμογέλασε, με κάποια…χαρτονομίσματα στο χέρι. Και ίσως είναι λανθασμένη η επιλογή του Αντώνη (Πρωθυπουργού) στον Αντώνη (Υπουργό). Φύσει αντιΠΑΣΟΚ και μη δεξιός ο παλιός συμμαθητής μου (Β΄ Αρρένων Θεσ/κης) κι ας μου το συγχωρήσει, δεν θα θυσιάσει την (αντι)ιδεολογία του για την προκοπή της συγκυβέρνησης που…υπηρετεί.
ΤΑ Υπουργεία, με τη σύνθεση και τον υπουργό τους. Με τους πέριξ εργαζόμενους και «εργαζόμενους» που έστησαν τη γραφειοκρατία και ξέσκισαν τον πολίτη. Περίκλειστος από ανθρώπους ο (εκάστοτε) Υπουργός κι οι γλείφτες πάνε κι έρχονται. Για κλάδους και σινάφια, υπερ φίλων και γνωστών, προσωπικών και άλλων που τους κουβαλούν στη τσέπη ως ψηφοφόρους. Ελληνικές συνήθειες ήθη και πολιτική πρακτική, καθόλου πρωτότυπο να την υπογραμμίζεις, χρήσιμο να την υπενθυμίζεις.
ΕΚΛΕΧΤΗΚΑΝ, ορίστηκαν, ορκίστηκαν, τέλος οι χαρούλες και ξεκίνησαν τη δουλειά. Με την εντολή του λαού να προχωρήσουν, και με μνημονιακές προϋποθέσεις επώδυνες γι αυτούς (πολιτικό κόστος) και τυραννικές για τους υπόλοιπους. Μακρινούς υπηκόους, που δεν φτάνει η φωνή τους στα άδυτα της εξουσίας και οι εξουσιαστές διερωτώνται «γιατί δεν τρώνε παντεσπάνι;».
ΚΑΙ, βέβαια, πολλοί πιστεύουν πως εκεί, στα…
έγκατα της εξουσία και στα υπουργεία των αποφάσεων, μοχθούν, στεναχωρούνται και υποφέρουν οι άρχοντες. Για την τύχη της Ελλάδας και για το αύριο της Πατρίδας. Πως, πέρα απ’ τον κλιματισμό και τη λούφα, με τα τηλέφωνα να ανάβουν για δημόσιες σχέσεις «επί (εκλογικώ) αγαθώ» του αφεντικού, υπάρχει διαρκής αγωνία, αλτρουισμός και…φιλοπατρία.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ στιγμές δοκιμής και δοκιμασίας. Δεν είναι οι συνήθεις, σε περίοδο παχέων αγελάδων που τις άρμεγαν με χίλια χέρια για αδηφάγα στομάχια. Κάποτε έρχεται η ώρα των επιλογών και της κρίσης και περνάμε ώρες κρίσης. Από εκείνες που δεν σηκώνουν αναβολές και λόγια.
ΖΗΤΗΣΕ περικοπές στις δαπάνες υπουργείων ο Πρωθυπουργός και το(ν) πήραν αψήφιστα. Ένα χαρτάκι ο ένας, μερικές σκέψεις ο άλλος (υπουργός), μη χαλάσει το κλίμα. Στο Υπουργείο του με τους συνεργάτες και τους πιστούς, με τους συνεργάτες και τους εισηγητές. Κι όσο είναι άσχετος ο υπουργός με το αντικείμενο, τόσο μεγαλώνει η εξάρτηση και ο κίνδυνος αλλοτρίωσής του. Και, βέβαια, να παρατηρήσουμε εδώ, πως δεν «υπουργεύεις» αν είσαι άσχετος με το αντικείμενο. Μηχανικός στο Υγείας; Αδιανόητο κι ας τα κατάφερε θαυμάσια ο (ευφυέστατος) αείμνηστος Γ. Γεννηματάς.
ΤΟ χρήμα έρρεε άφθονο για λειτουργικές δαπάνες υπουργείων και το ποτάμι δεν το κρατάς με λόγια και σχέδια επί χάρτου με…χαρτάκια. Ζήτησαν περικοπές μερικών δις π.χ. απ’ τον κ. Μανιτάκη (Εσωτερικών) κι αυτός χαμογέλασε, με κάποια…χαρτονομίσματα στο χέρι. Και ίσως είναι λανθασμένη η επιλογή του Αντώνη (Πρωθυπουργού) στον Αντώνη (Υπουργό). Φύσει αντιΠΑΣΟΚ και μη δεξιός ο παλιός συμμαθητής μου (Β΄ Αρρένων Θεσ/κης) κι ας μου το συγχωρήσει, δεν θα θυσιάσει την (αντι)ιδεολογία του για την προκοπή της συγκυβέρνησης που…υπηρετεί.