Το κεντρικό ερώτημα στο οποίο θα δώσει «απάντηση» η κάλπη της 17ης Ιουνίου είναι: θα διαμορφωθεί η προοπτική σχηματισμού Ελληνικής κυβέρνησης, ή κυβέρνησης που θα επισφραγίζει την μετατροπή του ελληνικού κράτους σε vassal state (Euro-vassalage system), δηλαδή σε μια μορφή μεταμοντέρνας υποτελούς πολιτείας, στην οποία θα επιτρέπεται να εκλέγει τους ηγέτες της, αλλά όχι να κυβερνάται στην ουσία από αυτούς; Θα αποκτήσει ή όχι πολιτική νομιμοποίηση η Ευρωπροτεκτορατοποίηση της Ελλάδας, μέσω των γενικών εκλογών; Και αυτό δεν είναι ένα ερώτημα οικονομικού απλώς χαρακτήρα, δεν πρόκειται επίσης για ζήτημα απλής αναθεώρησης της θεσμικής οργάνωσης και λειτουργίας της πολιτείας και της αγοράς, αλλά για θεμελιώδες ερώτημα Εθνικής Σημασίας. Από τις εκλογές αυτές κρίνεται η ταυτότητα και ο ορισμός του εθνικού συμφέροντος της Ελλάδας. Κρίνεται το μέλλον των νέων ανθρώπων, το μέλλον της επόμενης γενιάς και το επίπεδο ζωής των πατεράδων και παππούδων τους. Αυτή την κρισιμότητα τούτων των εκλογών προς μια νέα μεταπολίτευση διασκεδάζουν διαπλεκόμενα ΜΜΕ και τα κόμματα που συνδέθηκαν με την διακυβέρνηση της ευρωχρεοκοπίας μας.
Αν ψηφίσεις όσους επεδίωξαν, εισήγαγαν, ή απλώς στήριξαν αμέσως ή εμμέσως την στρατηγική των μνημονίων, την στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης, φτωχοποίησης και καταστροφής της ελληνικής κοινωνίας και αγοράς, δεν μπορεί παρά να ανήκεις σε αυτούς που «μαζί τα έτρωγαν», ή σε εκείνους που νοιώθουν ότι «μαζί τα φάγανε». Και μάλιστα στην ευγενή κατηγορία εκείνων που, αναγνωρίζοντας εμπράκτως την απληστία τους και την αναντιστοιχία των αποδοχών τους ή του συνολικού εισοδήματός τους με την παραγωγική τους ικανότητα και απόδοση, είναι διατεθειμένοι τα επόμενα 15 χρόνια να επιστρέψουν εντόκως από το υστέρημά τους (πλέον) όσα καταχρηστικώς και ίσως δολίως αποκόμισαν, εξαπατώντας επενδυτές, τραπεζίτες και τους εταίρους μας στην ΕΕ!! Για να διασφαλισθεί μάλιστα ότι δεν θα κάνουν πίσω οι ίδιοι στο τέλος και ότι θα υποχρεωθούν να ακολουθήσουν την ίδια συμπεριφορά και όσοι δεν θεωρούν ότι ανήκουν στο κλαμπ της αρπαχτής, της πατρωνίας στον δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα και της διαπλοκής, ασπάζονται την ανάγκη που οδήγησε στην φιλότιμη συναίνεση ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Νεοφιλελευθέρων, επί μιας διαδικασίας χρεοστασίου υπό την θεσμοθετημένη, μακροχρόνια, αυστηρή επιτήρηση της τρόικας που ορίζεται ως Ευρωπροτεκτορατοποίηση της Ελλάδας – όχι αποκλειστικά από εμένα, αλλά από οποιονδήποτε άνθρωπο επί της γης που γνωρίζει την πολιτική έννοια «προτεκτοράτο», ή την θεσμική έκφραση του νεοαποικισμού. Με όρους πολιτικής ισχύος, η οποία αναπαρίσταται από την σχέσης διακυβέρνησης- παράγοντα, θα μπορούσα μάλιστα να μιλήσω για “Postmodern System of Vassalage” που ομοιάζει με το “Feudal System of Vassalage”.
Η μορφή του χρεοστασίου που δολίως επέβαλαν στον ελληνικό λαό οι ηγεσίες ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μετά από συμφωνία του κεντρικών θεσμών του χρηματοπιστωτικού λόμπυ και της γερμανικής κυβέρνησης, αποτελεί εξαιρετική μορφή μεταβίβασης κυριαρχίας, έξω από το διακυβερνητικό πλαίσιο σχέσεων της ΕΕ. Η συγκεκριμένη μορφή εποπτείας της τρόικας στην Ελλάδα, μέσω του μνημονίου, συνιστά σαφώς διακυβέρνηση μιας υποτελούς πολιτείας, όπως έχω αναλυτικά εξηγήσει κατά το παρελθόν με πολιτικούς και νομικούς όρους. Εάν ψηφήσετε λοιπόν ΝΔ ή ΠΑΣΟΚ σημαίνει ότι αποδέχεσθε είτε με ανακούφιση, είτε δειλά, σεμνά και ταπεινά, την μετατροπή της χώρας στο πρώτο μεταμοντέρνο προτεκτοράτο του κόσμου. Θα επιβεβαιώσετε έτσι ότι το πείραμα στην Ελλάδα πέτυχε, ασχέτως αν ο μεγάλος ασθενής της ΕΕ σβήσει ως κράτος και αυτοκυβερνούμενη δημοκρατική πολιτεία, ενώ διαλύεται ο κοινωνικός ιστός. Τόσα απλά!
Από εδώ και εμπρός όμως θα έλθουν τα σύνθετα: Δεν εξαρτάται πλέον από την Ελλάδα το νομισματικό καθεστώς της χώρας και αυτό με ευθύνη της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Αυτό σου κρύβει ο κ. Σαμαράς και οι άλλοι που θέτουν το απατηλό δίλημμα «ευρώ ή δραχμή». Αν οι Γερμανοί θεωρήσουν ότι δεν αντέχουν πολιτικά να σε στηρίζουν με αυτό το πρόγραμμα, το οποίο ούτως ή άλλως είναι μια απόλυτη προχειρότητα και αυθαιρεσία, θα περιοριστούν στην επιπλέον στήριξη του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και εσύ, μέσω της θέσπισης ενός «διπλού νομισματικού», θα επιβαρυνθείς και θα καλύψεις και τα ελλείμματα του κράτους και τα ελλείμματα των Ταμείων και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, καθώς και το έλλειμμα στην ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού μας συστήματος. Τότε θα δεις πρακτικά τι σημαίνει Ευρωπροτεκτοράτο Greece, και πόσο απατεώνες είναι αυτοί που πολιτεύονται με το: «μνημόνιο ή δραχμή»! Τότε θα δεις και θα καταθλιβείς την αξία που θα έχει στην πραγματική οικονομία ο ήδη πετσοκομμένος σου μισθός, η περιουσία σου και οι αποταμιεύσεις σου σε ευρώ εντός της χώρας! Τότε θα διαπιστώσεις ότι όπως σε εξαπάτησαν με το «λεφτά υπάρχουν» για να δηλώσουν πτώχευση (αδυναμία δανεισμού από την αγορά), όπως σε εξαπάτησαν με το «μνημόνιο ή χρεοκοπία», για να προχωρήσουν αμέσως μετά την ψήφιση του πρώτου στην επίσημη χρεοκοπία με δυσμενή αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, έτσι και από το «μνημόνιο ή δραχμή», θα περάσεις σε «δραχμοποίηση» της εσωτερικής αγοράς, ενώ η χώρα θα παραμένει τυπικά, ως εξαίρεση ασφαλώς, στην Ευρωζώνη.
Αυτή είναι η τύχη των Ευρωπροτεκτοράτων, και μην τολμήσεις να πεις αυτή τη φορά ότι σε πιάσανε στον ύπνο. Ψηφίζοντας «μνημονιακούς», ψηφίζεις υποτέλεια συνειδητά και με γνώση των πιθανών συνεπειών. Ρισκάρεις στην πραγματικότητα και απολύτως βάσιμα την ασφάλεια σου, εκτιμώντας τα μελλούμενα στο πλαίσιο της παρούσης θέσης σου στην πελατειακή αλυσίδα ή με την προοπτική ικανοποίησής σου από το δίκτυο πατρωνίας και διαπλοκής της χώρας. Αν αυτό το ονομάζεις «ρεαλισμό», θα συμφωνήσω μαζί σου, μόνον που καλυτέρα θα ήταν να το αποκαλούσες φοβικό συντηρητισμό, ο οποίος ποτέ δεν βγήκε σε καλό σε κανέναν σε περιόδους κρίσης σαν την σημερινή.
Αν στο σημείο αυτό αρχίσεις τις γελοιότητες του τύπου: «οι αριστεροί θα ονομάσουν τα Σκόπια, Μακεδονία», «οι αριστεροί θα φέρουν κι άλλους μετανάστες να μας πάρουν τις δουλειές και τις γυναίκες μας», «οι αριστεροί θα φέρουν το αντάρτικο πόλεων, στα χωριά κα τις γειτονιές μας», «οι αριστεροί θα φέρουν την δραχμή» «οι αριστεροί θα φέρουν εγκληματικότητα», «οι αριστεροί θα επιβάλουν την συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο με τους Τούρκους» κλπ, με όλο το σεβασμό, ας μου επιτρέψεις να σε αποκαλέσω καραγκιόζη. Όλα τούτα πρόλαβαν να τα κάνουν ή να τα δρομολογήσουν αυτοί που προσάπτουν τις συγκεκριμένες κατηγορίες στην Αριστερά και να τα εμπορευτούν όσοι τα εκμεταλλεύονται για να τα οικονομήσουν ή να υπάρξουν πολιτικά. Συνολικά και απομονωμένα η προσέγγιση όλων των αριστερών κομμάτων στα ζητήματα ασφάλειας, μετανάστευσης και διεθνούς οικονομικής πολιτικής, υπήρξε τέτοια, που αν ακολουθείτο από τις διπρόσωπες κυβερνήσεις του δικομματισμού, σήμερα δεν θα υπήρχαν αυτά τα προβλήματα, ή δεν θα υπήρχαν κάποια από αυτά και τα υπόλοιπα θα είχαν μικρότερη ένταση. Αυτή είναι η αλήθεια, τα υπόλοιπα είναι λάσπη όσων μέσα σε αυτήν νοιώθουν άνετα και καθαροί εθνικόφρονες. Δεν τρελάθηκαν οι αριστεροί στον τόπο μας να υποστηρίζουν πολιτικές εις βάρος των λαϊκών και μεσαίων στρωμάτων, ούτε της εθνικής οικονομίας. Οι άλλοι τρελάθηκαν από την αγωνία τους μήπως πέσει το καθεστώς που συντηρεί την ανεπάρκειά τους ή τις λοβιτούρες τους και επιχειρούν, κάνοντας το άσπρο-μαύρο, να σκορπίσουν σοκ και δέος στο φιλοθεάμον κοινό και όπου πιάσει!
Εθνική οικονομία δεν είναι τα συμφέροντα της μεταπρατικής Μεγαλοεπιχειρηματικής Τάξης και των πατρώνων τους από το εξωτερικό, τα οποία υποστηρίζουν πρωταρχικά και διαγκωνιζόμενοι οι κύριοι Σαμαράς, Βενιζέλος και λοιποί νεοφιλελεύθεροι, ή οι εθνικόφρονες της διαπλοκής. Αν συμφωνούσαμε σε αυτό τότε θα συμφωνήσουμε και στο πολιτικό περιεχόμενο του διλήμματος που έθεσα - για πρώτη φορά στη ζωή μου και πέραν των αρχών της πολιτικής μου ηθικής: «Ελληνική Κυβέρνηση ή κυβέρνηση του Ευρωπροτεκτοράτου Greece»; Δυστυχώς, την συνείδηση μου θα βαρύνει η κατάντια να θέτω και εγώ εκλογικά διλήμματα! Μόνον που αλλιώς είναι αδύνατον να παρέμβεις στην κυρίαρχη προεκλογική πολιτική αφήγηση. Με διλήμματα αντιμετωπίζονται τα διλήμματα, από τη στιγμή που ο κιτρινισμός και η παρελκυστική τακτική των διαπλεκομένων δεν άφησαν κανένα πλέον περιθώριο για γόνιμο διάλογο. Φτάσαμε, αν δεν απευθύνεις διλήμματα για να συστήσεις μήνυμα, να θεωρείσαι γραφικός. Η ισχύς στην αφήγηση συνδέεται πλέον μονοδιάστατα με διλήμματα και αυτό χαμηλώνει την ποιότητα του πολιτικού λόγου. Έχοντας υπόψιν αυτό το «κακό» προσπάθησα τουλάχιστον να μην κάνω χρήση χυδαίου διλήμματος σαν αυτά που κυριαρχούν, αν και τον λαϊκισμό δυστυχώς δεν τον απέφυγα.
Κλείνοντας αυτό το προεκλογικό σημείωμα θέλω να απαντήσω σε έντιμους φίλους που μου λένε: «συμφωνούμε, αλλά δεν έχουμε εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ». Δεν τους πιστεύω! Τι πάει να πει ΣΥΡΙΖΑ; Τι σχέση έχει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ (κόμμα) με τον ίδιο φορέα πριν από λίγους μήνες; Και πόσο σχέση είχε ετούτος ο πολιτικός φορέας πριν από 4-6 μήνες με «το κλουβί με τις τρελές», όπως τους αποκαλούσα προ διετίας-τριετίας; Ο ελληνικός λαός απαντά στην κρίση και σε αυτούς που την προκάλεσαν μέσα και έξω από την χώρα, κυρίως με τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τίποτε άλλο δεν υπήρχε/υπάρχει στον πολιτικό ορίζοντα με αντιπολιτευτική δύναμη και αγωνιστική αξιοπιστία, στο πλαίσιο χειραφέτησης κοινωνίας και πολιτείας από την τρόικα, πλην του ΚΚΕ. Δυστυχώς η ηγεσία του τελευταίου διέπραξε τραγικά σφάλματα και το εξ ορισμού κόμμα των εργαζομένων δεν μπόρεσε να αναδυθεί από το περιθώριο και να συμπρωταγωνιστήσει με τον ΣΥΡΙΖΑ. Κακό είναι αυτό για τα δύο-τρίτα της κοινωνίας, αλλά χειρότερο είναι ο μνησίκακος τρόπος της αδιέξοδης πολιτικής αφήγησης που υιοθέτησε προεκλογικά η ηγεσία του ΚΚΕ, ασκώντας πολεμική στην υπόλοιπη αριστερά. Βλέπετε, συνολικά η αριστερά στην Ελλάδα είχε μείνει λίγο πίσω ή αρκετά πίσω και ως κίνημα και κυρίως ως στρατηγική και αφήγηση, σε σχέση με τις απαιτήσεις της εποχής μας, που και αυτή βρίσκεται σε μεταβατικό στάδιο.
Η κρίση τους έπιασε στον ύπνο και δεν ήταν έτοιμοι πολιτικά και ψυχολογικά να προχωρήσουν σε καινοτόμες πρωτοβουλίες, τόσο στο επίπεδο της κοινωνίας όσο και στην κεντρική πολιτική σκηνή. Τώρα θα «τρέξουν» και θα αναδομηθούν όλοι και όλα στην αριστερά, θέλοντας και μη. Οι νέες πραγματικότητες θα προκαλέσουν νέες προσεγγίσεις κυρίως από αριστερά, καθώς εκεί χτυπά πρωταρχικά ο προοδευτικός παλμός της κοινωνίας. Η αριστερά θα αλλάξει και θα μεταβληθεί σε αυτό που στην πραγματικότητα και κατά βάθος επιθυμούν τα δύο-τρίτα του ελληνικού λαού, δίχως να εγκαταλείψει αξίες και ιδεολογικές αναφορές. Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς και όσο ταχύτερα και δημοκρατικότερα τόσο καλύτερα!
Λέω λοιπόν στους φίλους, ότι ούτε εγώ έχω κάποιον ιδιαίτερο λόγο να εμπιστευτώ τον ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύω όμως ότι εάν σχηματίσει κυβέρνηση ή αποτελέσει τον κεντρικό πυρήνα μιας κυβέρνησης, θα προσφέρει στην συγκυρία έργο εθνικής σημασίας, αρκεί να μην χάσει την επαφή του με το κίνημα (χειραφέτησης, αυτοκυβέρνησης, κάθαρσης, εκδημοκρατισμού) και το κίνημα την επαφή με την πραγματικότητα. Μα, ξέρουν αυτοί να κυβερνούν; Γιατί, ξέρουν οι («έμπειροι») του δικομματισμού; Τους αυτοματισμούς των τελευταίων δεν είναι που πρέπει πάση θυσία να αποφύγουμε; Αυτοί δεν μας έφεραν στο σημερινό χάλι; Τούτοι δεν μας ταπείνωσαν και μας εξευτέλισαν, αφού πρώτα γελοιοποιήθηκαν διεθνώς, δίχως μάλιστα να δείχνουν σημάδια ότι το καταλαβαίνουν και ντρέπονται; Με τι προσόντα, τυπικές και ουσιαστικές γνώσεις, κυβερνούσε τόσα χρόνια η οικογενειοκρατία και τα πουλέν της διαπλοκής, όπως και οι παρεούλες των πρωθυπουργών; Είναι «αυτονόητο» ό, τι μας πλασάρεται ως τέτοιο (κοινή λογική) από τα ελεεινότερα ΜΜΕ της σημερινής παλαιάς τουλάχιστον Ευρώπης;
Από πότε δημοσιοσχεσίτες, τραπεζίτες, τεχνοκράτες-αυλικοί, πολιτικάντηδες και αποτυχημένοι επιχειρηματίες θα πρέπει να θεωρούνται ικανά κυβερνητικά στελέχη; Τι είδους στρέβλωση είναι αυτή; Από πού έως πού η κ. Ντόρα Μπακογιάννη υπουργός εξωτερικών; Για να μην αναφερθώ σε πολύ χειρότερες περιπτώσεις! Μάλλον τόσα χρόνια δεν έχουμε κατανοήσει τι ακριβώς κάνει ένας πρωθυπουργός, ένας υπουργός και τα στελέχη της διοίκησης. Μάλλον έχουμε μπερδέψει την πολιτική και την στρατηγική διακυβέρνηση με τον πολιτικαντισμό, τις εξυπηρετήσεις ημετέρων και τις δημόσιες σχέσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας, αν πρωτεύσει στις εκλογές, θα μπορούσε ως πρωθυπουργός να επιλέξει άριστους συνεργάτες, δίχως καμία μάλιστα κομματική ή άλλη δουλεία. Από αυτό θα κριθεί για να εφαρμόσει τους διακηρυγμένους στόχους του. Άσε, που θα μπορούσε να υποδείξει άλλον ακόμη και για το αξίωμα του πρωθυπουργού, έστω και εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πετύχει αυτοδυναμία. Ειλικρινά, δεν βλέπω κανένα ιδιαίτερο πρόβλημα μέχρι εκεί. Η συνέχεια θα είναι δύσκολη, με πολλά εμπόδια εσωτερικά και εξωτερικά, αλλά πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να σκεφτόμαστε τελεολογικά. Η διακυβέρνηση όπως και η πολιτική είναι μια διαδικασία δράσης-αντίδρασης που θα πρέπει να υπακούει σε μια ευέλικτη στρατηγική. Γιατί μια κυβέρνηση της αριστεράς να υστερεί σε σχέση με μια κυβέρνηση της διαπλοκής;
Μήπως στην πραγματικότητα όσοι υποστηρίζουν τα δήθεν κυβερνητικά ελαττώματα της αριστεράς προσβλέπουν σε μια κυβέρνηση που θα ορίσουν οι γνωστές οικογένειες με τους γνωστούς μεγαλοεπιχειρηματίες/καναλάρχες/ τραπεζίτες/ προμηθευτές του δημοσίου/ νταβάδες της πολιτικής και της αγοράς/ κλπ., ώστε τούτη να «συνεργαστεί», όπως και οι προηγούμενες με την τρόικα, λέγοντας: «με τους δανειστές σου δεν διαπραγματεύεσαι» ή «διαπραγματευτήκαμε σκληρά, αλλά αν θέλετε λεφτά για τον επόμενο μήνα ξεχάστε την πιθανότητα καλύτερων όρων από αυτούς που μας προσφέρθηκαν. Θρίαμβος!» Αυτό ακριβώς σημαίνει απλά και καθαρά κυβέρνηση του Ευρωπροτεκτοράτου Greece.