Αν υποθέσουμε ότι στην αρχή το ΑΕΠ ήταν 200 δις και καταφέρουμε στην «καλύτερη» περίπτωση να έχουμε «ανάπτυξη» (δηλ. αύξηση του ΑΕΠ) 5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο κατά μέσον όρο, στο τέλος της δεκαετίας η αύξηση του ΑΕΠ θα είναι 50% του ΑΕΠ, δηλαδή θα έχουμε ΑΕΠ 300 δις. Είναι προφανές ότι τότε το χρέος θα αυξηθεί επίσης κατά 50% για να είναι πάλι ίσο με τα 120% του ΑΕΠ. Δηλαδή από 200 δις Χ 120% = 240 δις θα γίνει 300 δις Χ 120% = 360 δις, που σημαίνει αύξηση 360 δις – 240 δις = 120 δις ( = 240 δις Χ 50% ). Θα χρωστάμε δηλαδή 120 δις περισσότερα!
Βέβαια, τουλάχιστον μέχρι σήμερα, «ανάπτυξη» δεν έχουμε. Απεναντίας έχουμε συρρίκνωση του ΑΕΠ. Αν αυτή η συρρίκνωση είναι της τάξεως του 5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο και αν αυτή η συρρίκνωση συνεχισθεί με τον ίδιο ρυθμό, στο τέλος θα φθάσει τα 50% του ΑΕΠ. Το ΑΕΠ τότε θα υποδιπλασιασθεί! Βέβαια το χρέος τότε θα έχει μειωθεί επίσης κατά 50%, για να ισούται πάλι με το 120% του ΑΕΠ. Θα έχει δηλαδή και αυτό υποδιπλασιασθεί. Μπορούμε δηλ. να μειώσουμε το χρέος στο μισό, αλλά το τίμημα θα είναι πλέον η πτώχευση.
Τι προτιμάτε επομένως: αύξηση του χρέους ή πτώχευση; «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Και όλα αυτά λόγω μνημονίων!