Του Νίκου Γραικούση, 24.7.11Οι τράπεζες (ιδιώτες) καλούνται να συνεισφέρουν στην αναδιάρθρωση του Ελληνικού Δημόσιου χρέους με ένα ποσοστό ΄΄κουρέματος΄΄ των Ελληνικών ομολόγων που κατέχουν, το οποίο υπολογίζεται σε μέσο συνολικό ποσοστό 21% . Στο μυαλό του καθενός αυτό μεταφράζεται ότι οι τράπεζες θα χάσουν τα 21ευρώ για κάθε 100 που έχουν επενδύσει σε Ελληνικά ομόλογα. Να όμως που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως δείχνουν ή έτσι όπως μας τα παρουσιάζουν με περισσή ευκολία.Το ΄΄κούρεμα΄΄ σε κάθε ομόλογο που λήγει, θα γίνεται με τέσσερεις διαφορετικούς τρόπους σε κάθε 25% της ονομαστικής αξίας αυτού, ως εξής: Έστω ότι λήγει ένα ομόλογο ονομαστικής αξίας 100 ευρώ. Σε εθελοντική πάντα βάση, το ομόλογο αυτό θα ανταλλάσσεται με τέσσερα νέα ομόλογα, ως εξής:
1.- Το πρώτο κομμάτι των 25 ευρώ, θα ανταλλάσσεται με νέο ομόλογο 30 ετών, με μέσο επιτόκιο 4,75% και με πλήρη εγγύηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού EFSF.
2.- Το δεύτερο κομμάτι των 25 ευρώ, θα ανταλλάσσεται επίσης με νέο 30ετές ομόλογο και με το ίδιο μέσο επιτόκιο των 4,75%, αλλά με άλλη διαδικασία ( μέσω μηχανισμού EFSF) και πάλι με πλήρη εγγύηση από αυτόν.
3.- Το τρίτο κομμάτι των 25 ευρώ θα ΄΄κουρεύεται΄΄ και θα γίνεται 20 ευρώ, το οποίο θα ανταλλάσσεται και πάλι με νέο 30ετές ομόλογο, επίσης εγγυημένο από το μηχανισμό EFSF, αλλά αυτή τη φορά με μέσο επιτόκιο 6,53% για ολόκληρη την 30ετία.
4.- Το τέταρτο κομμάτι των τελευταίων 25 ευρώ θα ΄΄κουρεύεται΄΄ και αυτό και θα γίνεται 20 ευρώ, θα ανταλλάσσεται με νέο ομόλογο 15ετίας αυτή τη φορά και με εγγύηση το 80% της αξίας του, η οποία (εγγύηση) μπορεί με μηχανισμό που προβλέπεται, να φτάσει μέχρι και το 88% της αξίας του. Το επιτόκιο σε αυτήν την περίπτωση θα είναι 5,9%.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι για κάθε ομόλογο του Ελληνικού Δημοσίου που λήγει μέχρι το 2020 (135 δις περίπου), οι τράπεζες ιδιοκτήτες μπορούν:
Για κάθε 100 ευρώ ονομαστική αξία που λήγει να επανεπενδύσουν τα 90 ευρώ με μέσο επιτόκιο 5,48%.
Δηλαδή, αν δεν κουρεύονται το επαναεπενδυόμενο ομόλογο και δεν είχαμε με αυτόν τον τρόπο την τεχνητή και προσωρινή μείωση του χρέους, το επιτόκιο θα αντιστοιχούσε σε 4,93%.
Αυτό είναι και το πραγματικό επιτόκιο με το οποίο επαναεπενδύουν οι τράπεζες τα διαθέσιμά τους για τα επόμενα 30 χρόνια στην Ελλάδα, με την εγγύηση μάλιστα της επένδυσής τους σε ποσοστό 97,3% από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό EFSF.
Το επιτόκιο αυτό είναι κατά 2,13% παραπάνω ή 76% μεγαλύτερο, από το ποσοστό με το οποίο δανείζουν οι τράπεζες αυτές το Γερμανικό Δημόσιο.
Τέτοιο ΄΄κούρεμα΄΄ και τέτοιο ΄΄κακό΄΄ μακάρι να το πάθαιναν και όλοι οι μικροκαταθέτες μισθωτοί και συνταξιούχοι της χώρας μας, στις εγχώριες τραπεζικές καταθέσεις τους.
Ο υπογράφων είχε αναφερθεί προ διμήνου σε ομιλία του στην ΚΕ της Δημοκρατικής Αριστεράς σε ότι:
΄΄ το Ελληνικό Δημόσιο χρέος μπορεί κάλλιστα να μετατραπεί σε μια θαυμάσια επενδυτική ευκαιρία για τα διαθέσιμα και λιμνάζοντα κεφάλαια των ευρωπαϊκών και όχι μόνο τραπεζών ΄΄.
Κάτι τέτοιο όπως τα παραπάνω εννοούσα.
Αυτό σημαίνει ότι κάναμε με τους ευρωπαίους ετέρους μας μια συμφωνία, που ο καθένας μας ας την κρίνει ως συμφέρουσα ή όχι, τηρουμένων των δεδομένων της εποχής.
Κανείς όμως δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι λάβαμε ΄΄σωτήρια΄΄ βοήθεια από τους καλούς ξένους τραπεζίτες, στους οποίους οφείλουμε μέρος της μείωσης του χρέους μας.
Η πρωτοφανείς συμμετοχή τους στην σύνοδο κορυφής των ευρωπαίων ηγετών, δείχνει το ποιος κάνει πραγματικά κουμάντο στην ευρωπαϊκή πολιτική και η συμφωνία έδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι δεν ήταν διαθετημένοι να χάσουν ούτε ένα ευρώ από τον αέρα που πουλάνε.