Η... ΔΙΑΙΩΝΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥΚρυφή ατζέντα για την επόμενη 15ετία έχει η κυβέρνηση και με μια σειρά από επικοινωνιακά κόλπα και απόκρυψη των αληθινών περιστατικών, επιχειρεί να περάσει ως επιτυχία την επιμήκυνση της αποπληρωμής των δανείων. Η επιμήκυνση από μόνη της, χωρίς...
κρυφούς αστερίσκους, είναι σωστή και επιβεβλημένη, ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση κρύβονται πολλά και εξόχως σημαντικά. Το κυριότερο φυσικά είναι μέχρι πότε η Ελλάδα θα περνά “πέτρινα χρόνια”, μέχρι πότε θα υπάρχει η λιτότητα που διαλύει τον κοινωνικό ιστό και δημιουργεί στρατιές ανέργων και φτωχών. Ηδη πάνω από 2.000.000 Έλληνες ζουν με εισόδημα κάτω από 6.000 ευρώ το χρόνο, ποσό που έχει χαρακτηριστεί όριο της φτώχειας.
Η αποκάλυψη από τον σύμβουλο του πρωθυπουργού, κ. Σκιόπα, για το χρόνο διάρκειας της κρίσης είναι εντυπωσιακή: “Αν υποθέσουμε ότι μία γενιά είναι τριάντα χρόνια,θα χρειαστεί το ένα τρίτο μιας γενιάς,δηλαδή δέκα χρόνια”.
Τα αναπάντητα ερωτήματα που έχουν τεθεί στην ελληνική κυβέρνηση αλλά απάντηση δε θα πάρει κανείς στο πλαίσιο της ωραιοποίησης της κατάστασης είναι τα εξής:
Πόσο θα διαρκέσει η λιτότητα στη χώρα. Ισχύει ότι θα έχουμε άλλα 14 χρόνια σφιχτής εισοδηματικής πολιτικής, με περικοπές μισθών και συντάξεων, πάγωμα αυξήσεων, επιχειρησιακές συμβάσεις που θα φέρουν εργασιακό Μεσαίωνα, ανεργία πάνω από 15% κ.λπ.; Είναι δηλαδή δεδομένο ότι μέχρι το 2024 θα πληρώνει ο λαός; Στην προκειμένη περίπτωση η κυβέρνηση δε λέει ψέμματα αλλά δεν λέει και την αλήθεια. Ο κ. Παπακωνσταντίνου αρνήθηκε ότι θα υπάρξει περαιτέρω επιμήκυνση του Μνημονίου, αλλά ποιος τον πιστεύει όταν έχει ήδη υπογράψει τρία Μνημόνια;
Λέει η κυβέρνηση ότι το 2013 τελειώνει το Μνημόνιο αλλά θα συνεχίσουν οι αγορές να παρακολουθούν την Ελλάδα. Αυτό τι σημαίνει; Οτι θα συντάσσουμε προϋπολογισμούς μόνοι μας ή ότι θα μας επιβάλλουν νέα μέτρα; Και δε λέμε να γυρίσουμε στο χάλι που είμαστε αλλά θα μπορεί κανείς να πει ότι θα εισπράξει το “μέρισμα” των θυσιών που έκανε, όπως υποσχέθηκε ο Γ. Παπανδρέου;
Η κυβέρνηση δε λέει την αλήθεια για το αν θα πάρει νέο δάνειο. Μιλά μόνο για την επιμήκυνση της αποπληρωμής. Πώς όμως θα βγει η Ελλάδα στις αγορές το 2014 και μετά και γιατί κάποιοι πιστεύουν ότι δεν θα μας “τσακίσουν” οι αγορές; Επομένως, κάποιος πρέπει να μας πει ότι είναι σίγουρο το νέο δάνειο το οποίο θα εκτινάξει ακόμη περισσότερο το συνολικό χρέος. Με ποιο τρόπο θα το πληρώσουμε και με ποιο επιτόκιο θα πάρουμε τα λεφτά, άγνωστο.
Λέει η κυβέρνηση ότι αυτή δεν διαπραγματεύτηκε καμιά επιμήκυνση αλλά εκμεταλλεύτηκε την κρίση της Ιρλανδίας και το δάνειο που πήρε. Ψευδέστατος ισχυρισμός. Γνώριζαν από την ώρα που υπέγραφαν το πρώτο Μνημόνιο ότι δεν μπορούν να πληρώσουν σε 3 + 2 χρόνια. Γνώριζαν ότι είναι αδύνατο μια χώρα σε βαθιά ύφεση, με χρέος άνω του 150% και διάλυση της αγοράς και της κοινωνίας, να μπορεί να ανταποκριθεί το 2013 στις υποχρεώσεις της. Ηξεραν αλλά δε μιλούσαν. Η απόφαση για επιμήκυνση μπορεί να δίνει βαθιά ανάσα, αποτελεί, όμως, ομολογία της αποτυχίας της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων 12 μηνών. Τελεία και παύλα.
Η κυβέρνηση δε λέει κουβέντα για τις διαπραγματεύσεις που θα ξεκινήσουν για το πώς η Ελλάδα θα πάρει περίοδο χάριτος. Κυρίως με τη Γερμανία. Πώς λοιπόν η χώρα μας θα πείσει ότι είναι αναγκαία η νέα βοήθεια; Με τι ανταλλάγματα;
Και το τελευταίο ερώτημα αλλά καθόλου έσχατο. Αν σκάσει η οικονομία της Πορτογαλίας, τι θα γίνει με την Ελλάδα; Θα πάει σε επιμήκυνση νωρίτερα και για περισσότερα από 11 χρόνια; Κι αν σκάσει και η Ισπανία που πάει η χώρα; Υπάρχει εναλλακτικό σενάριο, σχέδιο αντιμετώπισης μιας διάλυσης της Ευρωζώνης; Και τελικά, έχει σκεφτεί η Ελλάδα τι μπορεί να γίνει με μια συμφωνία για την έκδοση ευρωομολόγου;
Ολα αυτά τα ερωτήματα θα τα βρούμε μπροστά μας σε πολύ σύντομο διάστημα. Κάποιος σοβαρός άνθρωπος στην κυβέρνηση θα βγει να μας μιλήσει για το διακύβευμα που δεν είναι απλά η οικονομία αλλά το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας;