Τα τελευταία αδειάσματα ελληνικών ομολόγων και μετοχών θα μπορούσαν να εκληφθούν σαν προειδοποιητικές βολές εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης.Η νέα ελληνική κυβέρνηση έδωσε λάθος σήματα στις αγορές σε ό,τι αφορά τις προθέσεις της στο συμμάζεμα της πραγματικά χρεοκοπημένης οικονομίας που παρέλαβε από την απελθούσα κυβέρνηση. (Το σκηνικό θυμίζει τον Τρικούπη που παρέλαβε από τον Δηλιγιάννη μια έτοιμη για χρεοκοπία χώρα η οποία τελεύτησε στα χέρια του...). Δεν χρεώνω την ευθύνη της κατάστασης που άφησε πίσω η ανικανότητα του κ. Αλογοσκούφη και η φαυλότητα των κουμπάρων στη νέα κυβέρνηση. Απλά τους χρεώνω την ευθύνη να βρούνε λύση.
Οι φόροι δεν είναι η λύση, είναι προσωρινό μπάλωμα. Το λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση, το λέει η Tράπεζα της Ελλάδας. Κλειδί είναι η μείωση των δαπανών του δημοσίου, το χτύπημα της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς...
Η προηγουμένη κυβέρνηση ενώ... μίλαγε για μηδενικές ανοχές αποδείχτηκε ιδιαίτερα ανίκανη και δυσανάλογα με το έργο της διεφθαρμένη... H νέα κυβέρνηση μόνο προθέσεις έχει προλάβει να δείξει. Θετικές προθέσεις είναι η αλήθεια. Θα ήταν τυφλός όμως κάποιος να αν δεν έβλεπε το κομματικό μηχανισμό να ασκεί ήδη πιέσεις για πρόσβαση στο μπεζαχτά...
Οι αγορές φοβούνται. Δεν έχουν άδικο
Οι Έλληνες πολιτικοί στη συντριπτική πλειοψηφία τους, και της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης, σε γενικές γραμμές δεν διαθέτουν ικανότητες να διαχειριστούν ούτε περίπτερο. Κάθε δεκαετία που περνά, στα κόμματα μένουν όλο και πιο ανίκανοι να βιοποριστούν αξιοπρεπώς στην ελεύθερη αγορά.
Σε μια εποχή που οι περισσότερες μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις είναι πολυεθνικές η άδικη αύξηση της φορολογίας εύκολα μπορεί να οδηγήσει αρκετές από αυτές να αλλάξουν χώρα έδρας τους και στην Ελλάδα να διατηρήσουν μια θυγατρική.
Το πολιτικό πελατειακό σύστημα για δεκαετίες συμπεριφέρεται στους πολίτες αυτής της χώρας σαν στρατός κατοχής που έχει εντολή να αφήσει πίσω του καμένη γη. Η ιστορία του χρέους της χώρας ξεκίνησε με τα δάνεια που χάρισε η χούντα προκειμένου να αποκτήσει λαϊκό έρεισμα.
Το μοντέλο που λειτούργησε ήταν αυτό που ήθελε τους μισούς Έλληνες με πρόσχημα την εργασία στο δημόσιο να απομυζούν τους άλλους μισούς που δεν είχαν άκρη στην κομματοκρατία. Το πρόβλημα άρχισε να διογκώνεται επειδή και ο ιδιωτικός τομέας δεν είναι ιδιαίτερα παραγωγικός και ο πλούτος που παράγει δεν ήταν αρκετός. Ο δανεισμός ήταν η εύκολη λύση.
Αυτό που ξεκίνησε την τελευταία δεκαετία με πολλά νοικοκυριά να προσπαθούν να διατηρήσουν κάποιο βιοτικό επίπεδο που δεν ανταποκρινόταν στα έσοδά τους μέσω πιστωτικών καρτών, το ελληνικό κράτος το κάνει τριάντα χρόνια.
Λοιπόν ο κόμπος έφτασε στο χτένι... Πρέπει να πληρώσουμε τις δόσεις. Έχουμε τους λιγότερους μαθητές ανά καθηγητή και τους λιγότερους ασθενείς ανά γιατρό και όμως έχουμε τις χειρότερες υπηρεσίες παιδείας και υγείας στην Ευρώπη.
Δεν αρκούν τα λόγια πλέον...
Η νέα κυβέρνηση ξεκίνησε με το συνηθισμένο τρόπο. Θα φορολογήσω αυτούς που μπορώ εύκολα να το κάνω. Αυτούς που δηλώνουν τα εισοδήματα και θα αναφέρω ότι θα αλλάξω το σύστημα... Σε ό,τι αφορά τη μείωση των εξόδων του δημοσίου θα κάνουμε δυο-τρία τηλεοπτικά σώου με τα κρατικά αυτοκίνητα και πάει τέλειωσε, θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε στην κοιλάδα των μακάρων... Γι’ αυτά υπήρχαν περιθώρια παλαιότερα.
Τουτέστιν, οι ξένοι θα μας δανείζουν, οι πελάτες που μας ψήφισαν να συνεχίζουν να απομυζούν το δημόσιο.
Το πατατράκ σε ομόλογα και μετοχές τις τελευταίες μέρες είναι μια προειδοποιητική βολή. Έχει παρέλθει ο καιρός των και των εκθέσεων ιδεών... Δυστυχώς τα μέτρα που θα αναγκαστούμε να πάρουμε θα έχουν πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Αυτό πονάει πρωτίστως του κυβερνώντες γιατί οι αντιπολιτευόμενοι με εύκολο λαϊκισμό θα τους αποσπάσουν ψηφοφόρους. Και ίδιοι όμως ομοίως πορεύτηκαν... όταν έλεγαν για ακύρωση της συμφωνίας του ΟΤΕ, του ΟΛΠ και γενικώς...
Θεραπεία σοκ
Όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι και το λόγο αναλαμβάνουν οι ανάλγητες αγορές τα περιθώρια επιλογών είναι ανύπαρκτα. Οι αγορές ξέρουν ένα δρόμο: Θεραπεία σοκ και αν επιζήσει ο ασθενής βλέπουμε τι δουλειά μπορεί να κάνει... Τι σημαίνει θεραπεία σοκ; Ίσως μειώσεις μισθών και θέσεων εργασίας στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα για αρχή.
Τι άλλη επιλογή έχουμε; Εδώ που είμαστε έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια ήπιων προσαρμογών. Ο άλλος δρόμος είναι κοινωνική επανάσταση. Ας μην έχουμε αυταπάτες όμως για το αποτέλεσμα: πουθενά παρόμοιες εκρήξεις δεν κατάφεραν τίποτα παραπάνω από αλβανοποιημένες οικονομίες και κατ’ επέκταση κοινωνίες.