Στο Internet τα πράγματα έχουν μια ενδογενή "διεθνή" ερμηνεία. Το περιεχόμενο, οι επισκέπτες, οι υπηρεσίες που παρέχονται, είναι έννοιες που όπου και αν τις αναφέρεις, έχουν – σε γενικές γραμμές – αρκετά συγκεκριμένο νόημα.Εκτός φυσικά από την Ελλάδα. Εδώ, ο κάθε ένας δίνει και το νόημα που ο ίδιος νομίζει πως είναι σωστό. Και – ανάλογα με την βαρύτητα που έχει η γνώμη του – παρασύρει και άλλους στην "ερμηνεία" του. Τρανταχτό παράδειγμα το www.in.gr το οποίο, όταν εμφανίστηκε, αυτό-προσδιορίστηκε σαν "portal". Ο όρος είχε δημιουργηθεί από τις Google, Yahoo!, AltaVista κ.λπ., που προσέφεραν υπηρεσίες αναζήτησης σε τεράστιους όγκους διευθύνσεων (URLs), ενός συνεχώς αυξανόμενου Internet. Στόχος τους να κατευθύνουν τους χρήστες στον τεράστιο όγκο των web sites του Internet. Αντίθετα το in.gr σκόπευε στο να αποτελέσει το κύριο σημείο επίσκεψης και άντλησης πληροφοριών των επισκεπτών του, με την "παράπλευρη" δραστηριότητα "υπηρεσιών καταλόγου" στο ελληνικό Internet. Έτσι στη χώρα μας, όποιος έκανε ένα web site με περισσότερη πληροφορία από αυτή που αφορούσε σε μια εταιρία, κατέτασσε το εγχείρημα στην κατηγορία των "portals", ενώ οι πιο προχωρημένοι έφτιαξαν και τον όρο "Vortal" (σύντμηση των λέξεων Vertical Portal).
Η διαδικασία της "στρέβλωσης ερμηνειών" συνεχίστηκε και με την εμφάνιση των blogs. Τα "προσωπικά ιστολόγια" (όπως είναι η ελληνική απόδοση του όρου), δημιουργήθηκαν για να είναι περισσότερο "προσωπικά" και λιγότερο "ιστολόγια". Με την εμφάνισή τους, το Web περιβάλλον εξελίχτηκε σημαντικά, παίρνοντας τη θέση του Μέσου Μαζικής Ενημέρωσης που έδινε δυνατότητα σε οποιονδήποτε να εκφράσει τις εμπειρίες του. Οι σύνδεσμοι (links) μεταξύ των blogs είχαν άλλωστε αντίστοιχη λειτουργία. Αν κάποιος έμπαινε σε ένα blog για καλοκαιρινές διακοπές, έβρισκε links προς περισσότερα blogs για καλοκαίρι / διακοπές και συναφείς πληροφορίες.
Το http://fakellaki.blogspot.com, στο οποίο η καρκινοπαθής Aμαλία Καλυβινού κατέγραφε με συγκλονιστικό τρόπο τη μάχη της ενάντια στην επάρατη νόσο, καθώς και στα "φακελάκια" του ελληνικού συστήματος υγείας μέχρι τον θάνατό της σε ηλικία 30 ετών, ήταν η πιο αντιπροσωπευτική υλοποίηση ενός blog. Κόσμος ενημερώθηκε για την προσωπική ιστορία της "συντάκτριας", ένωσε την φωνή του με την αγανάκτησή της και διάβασε για τα συναισθήματα που περιέγραφε.
Στη συνέχεια το blogging στην Ελλάδα έχασε το νόημά του. Η αρχή έγινε με δημοσιογράφους που βρήκαν ένα τρόπο να γράφουν αυτά που πάντα ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν (είτε γιατί τα Μέσα Ενημέρωσης στα οποία εργάζονταν δεν τους επέτρεπαν, είτε γιατί πολύ απλά δεν εργάζονταν σε Μέσα Ενημέρωσης!) και στη συνέχεια με κάθε έναν που ήθελε να "ενημερώσει" όλη την κοινότητα του ελληνικού Internet για αυτά που ο ίδιος θεωρούσε σοβαρά και με τον τρόπο που ο ίδιος έβρισκε σωστό. "Νερό στο μύλο" της αντίληψης ότι "blogging σημαίνει εμπρηστική θεματολογία και ύφος γραψίματος" έφερε και η, με νομικές μεθόδους, κίνηση πολιτικών εναντίον blogs που έγραφαν αρνητικά για τους ίδιους. Στόχος η ανωνυμία των συντακτών – κάτι που είναι ενδογενές στο Internet από τη γέννησή του! – με τραγελαφικά αποτελέσματα. Κάποιοι σκέφτηκαν πως αφού δεν μπορούσαν να βρουν τα πραγματικά πρόσωπα πίσω από τις "ηλεκτρονικές προσωπικότητες", θα μπορούσαν να υποχρεώσουν τους πάροχους να δώσουν στοιχεία για αυτές! Κάτι ανάλογο με το ότι επειδή κάποιος με βρίζει στο κινητό μου, μπορώ να κυνηγήσω τον κατασκευαστή του!
Όσο περισσότερο ακούγονται τα blogs, τόσο μεγεθύνεται και η στρέβλωση. Αφού σε αυτά βρίσκονται τα περισσότερα παρα-πολιτικά, παρα-κοινωνικά, και λοιπού ύφους δημοσιεύματα, τόσο περισσότερο ενισχύεται η συγκεκριμένη άποψη, πως blog σημαίνει "είδηση". Έρχεται και η περίπτωση με την ανάρτηση αποτελεσμάτων δημοσκοπήσεων
που απαγορεύεται στα ΜΜΕ, αλλά κάποιοι blogers θεωρούν πως δεν τους αφορά, αφού "τα blogs δεν είναι ΜΜΕ". Τότε η ακατάσχετη ειδησεογραφία και τα σχόλια επί παντός του επιστητού πως ερμηνεύονται; Σαν προσωπικές εμπειρίες σε "προσωπικά ιστολόγια";
Και το μπέρδεμα συνεχίζεται! Η απόφαση του Πρωτοδικείου Ροδόπης αναφέρει πως "Στην έννοια του ηλεκτρονικού τύπου εντάσσεται μόνο η διαδικτυακή μορφή των ήδη υπαρχόντων μέσων ενημέρωσης, δηλαδή οι ιστοσελίδες των εφημερίδων, των περιοδικών, των ραδιοφωνικών και τηλεοπτικών σταθμών". Άρα το www.zougla.gr δεν είναι ΜΜΕ, όπως επίσης και το www.in.gr έστω και αν ανήκει σε έναν από τους μεγαλύτερους δημοσιογραφικούς οργανισμούς της χώρας.
Είναι άτιμο πράγμα το Internet! Έφερε τόσες αλλαγές που συντηρητικοί κύκλοι (όπως κυβερνήσεις και νομικές αρχές) δυσκολεύονται να τις αντιληφθούν, πόσο μάλλον να τις κατανοήσουν. Έχει δώσει τεράστια δύναμη σε κάθε ένα από τους απλούς πολίτες, αλλά αυτό ταυτόχρονα αποτελεί και το μεγαλύτερο μειονέκτημά του. Γιατί τόση πληροφορία πώς να την αναγνώσεις και πώς να την ξεδιαλύνεις;