Απόρρητο έγγραφο της πρεσβείας μας στο Παρίσι αποκαλύπτει ότι στο τετ α τετ Μπακογιάννη - Μιλοσόσκι, η πρώην υπουργός απεμπόλησε «erga omnes», ταυτότητα και γλώσσα.Απάντηση στα πολλά ερωτηματικά για την αρνητική πορεία του Σκοπιανού και την εξάντληση της δυναμικής και του διπλωματικού κεφαλαίου του Βουκουρεστίου χωρίς συγκεκριμένο αποτέλεσμα για τη χώρα μας, δίνει η αποκάλυψη του «Εθνους της Κυριακής» για το περιεχόμενο της συνάντησης που είχαν τον Σεπτέμβριο του 2008 στο Παρίσι οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, Ντ. Μπακογιάννη και Α. Μιλοσόσκι.
Στη συνάντηση αυτή, το περιεχόμενο της οποίας καταγράφηκε στο «ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΕΙΔΙΚΟΥ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥ»(αποτελεί την υψηλότερη διαβάθμιση απόρρητου εγγράφου στο ΥΠΕΞ) με ημερομηνία «20.09.2008» από τον τότε πρέσβη στο Παρίσι Δ. Παρασκευόπουλο, η κ. Μπακογιάννη εμφανίζεται πριν κλείσουν έξι μήνες από το Βουκουρέστι να «μαδά «φύλλο φύλλο» την ελληνική εθνική κόκκινη γραμμή, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την υποβολή της πρότασης Νίμιτς της 8ης Οκτωβρίου 2008, την οποία φυσικά έσπευσε να αποδεχθεί ως βάση προς διαπραγμάτευση.
Η σκοπιανή πλευρά διαπιστώνοντας ότι η «κόκκινη γραμμή» της Αθήνας ήταν όχι συμπαγής αλλά αντίθετα πολύ εύπλαστη, δεν είχε έτσι και κανέναν λόγο να αποδεχθεί συμβιβασμό, θέτοντας συνεχώς όλο και πιο ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεών της.
Η τότε υπουργός Εξωτερικών στη συνάντηση των Παρισίων... παραλείπει να αναφέρει την πλήρη ελληνική θέση για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα ισχύει erga omnes. Η παράλειψη δεν είναι όμως τυχαία, καθώς η κ. Μπακογιάννη σπεύδει συγχρόνως να δηλώσει ότι η ελληνική πλευρά δεν θα επιδιώξει αλλαγές στο σκοπιανό Σύνταγμα, όταν είναι σαφές ότι απαράβατος όρος και προϋπόθεση εφαρμογής μιας erga omnes λύσης είναι η εξασφάλιση εγγυήσεων εφαρμογής της λύσης μέσω τροποποιήσεων στο Σύνταγμα της πΓΔΜ.
Το Σημείωμα Ειδικού Χειρισμού αναφέρει συγκεκριμένα:
«Η Κα Υπουργός προσδιόρισε την ουσία της υπόθεσης στην ονομασία και στο εύρος της χρήσης αυτής. Τονίζοντας ότι η ελληνική πλευρά δεν ασχολείται με το σκοπιανό σύνταγμα, δεν επιβάλλει ονομασία, όμως δεν συζητά μια ονομασία για το «χαρτί» αλλά για αποδεκτή ενσυνείδητη χρήση αυτής από τον λαό της ΠΓΔΜ».
Η παραχώρηση
Αφού έχει τεχνηέντως παραλειφθεί από την παρουσίαση της ελληνικής θέσης το erga omnes και η συνταγματική αναθεώρηση, η κ. Μπακογιάννη προχωρά ένα βήμα παραπάνω διαβεβαιώνοντας τη σκοπιανή πλευρά ότι η συμφωνία σε ένα όνομα δεν θα επηρεάσει την εθνική ταυτότητά τους (δηλ. τη «μακεδονική» ταυτότητα).
«Η Κα Υπουργός πρόσθεσε ότι τούτο (σ.σ. η εξεύρεση ονομασίας) δεν σημαίνει αλλαγή εθνικής ταυτότητας και ότι αν τα Σκόπια συμφωνήσουν στην βάση αυτή μπορούμε να βρούμε λύση, αν όχι μπορούμε να περιμένουμε», αναφέρεται στο απόρρητο έγγραφο. Απολύτως εκτεθειμένη όμως είναι η κ. Μπακογιάννη σε ό,τι αφορά το σκέλος της συζήτησης αναφορικά με το θέμα της «ταυτότητας και της γλώσσας» στο οποίο οδήγησε τη συζήτηση ο κ. Μιλοσόσκι καθώς τα ζητήματα αυτά είναι τα «μείζονα» για τη σκοπιανή πλευρά και όσους επιδιώκουν μέσω του ονόματος την προώθηση του «μακεδονισμού».
Το «Σημείωμα Ειδικού Χειρισμού» αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Περαιτέρω Κος Μιλοσόσκι επανήλθε σε τοποθέτηση ότι «όπως όλα τα έθνη του κόσμου» τα Σκόπια έχουν δικαίωμα επιλογής ονομασίας της χώρας, και της ορολογίας αυτοπροσδιορισμού, γλωσσικού και εθνότητας. Στο σημείο αυτό έγινε λόγος εκ μέρους της Κας Υπουργού για τον όρο «ΜΑΚΕΝΤΟΝΣΚΙ», στην Κυριλλική, ως προσδιοριστικό στοιχείο γλώσσας και εθνότητας του λαού των Σκοπίων.
Ωστόσο Κος Μιλοσόοσκι επέμεινε στην ελευθέρα χρησιμοποίηση της αντιστοιχίας του όρου αυτού στην αγγλική, γαλλική κ.λπ.». Ο κ. Μιλοσόσκι επιμένει φυσικά στην πάγια θέση της χώρας του στη διατήρηση με κάθε τρόπο της «μακεδονικής» ταυτότητας, η οποία όμως αποτελεί και τον πυρήνα της διαφοράς με την Ελλάδα.Κι όμως, η κ. Μπακογιάννη σπεύδει να προσφέρει στη σκοπιανή πλευρά τη «μακεδονική» γλώσσα και εθνότητα με την προσχηματική κυριλλική γραφή της (που υποτίθεται θα ήταν πιο... εύπεπτο για τους Βορειοελλαδίτες).
Το κρίσιμο θέμα όμως είναι ότι όχι μόνο θα εξασφάλιζαν τα Σκόπια τη «μακεδονική» ταυτότητα και γλώσσα αλλά αυτό θα γινόταν με τη σύμφωνη γνώμη και την υποστήριξη της Ελλάδας.
ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ
* Η κυρία Μπακογιάννη, έξι μήνες μετά το Βουκουρέστι, δεν αναφέρει καν στις συζητήσεις της το «erga omnes», δηλαδή έναντι όλων.
* Χρήση ονόματος. Η κυρία Μπακογιάννη διαβεβαιώνει τα Σκόπια ότι «η ελληνική πλευρά δεν ασχολείται με το Σκοπιανό Σύνταγμα» (σ.σ. ενώ αποτελεί απαράβατη εγγύηση για εφαρμογή της λύσης «erga omnes» η συνταγματική αναθεώρηση)
* Ταυτότητα και γλώσσα. Η κυρία Μπακογιάννη, προτείνοντας η ίδια τον «όρο Μακεντόνσκι στην Κυριλλική, ως προσδιοριστικό στοιχείο της γλώσσας και της εθνότητας του λαού των Σκοπίων» ουσιαστικά όχι μόνο έχει αποδεχτεί την ύπαρξη «Μακεδονικής ταυτότητας, εθνότητας και γλώσσας», αλλά πρακτικά πρότεινε την αναγνώριση αυτής της «οντότητας» και από την ίδια την Ελλάδα.
* Ιστορία. Προβληματική είναι και η αναφορά της κυρίας Μπακογιάννη, απαντώντας στον κύριο Μιλοσόσκι, ότι «η Ιστορία της Μακεδονίας είναι θέμα που ανήκει στο παρελθόν».
ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΡΙΣΙ ... ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΗ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ
Οι συναντήσεις με Νίμιτς και Ράις που «μάδησαν» το Βουκουρέστι. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το περιβάλλον εντός του οποίου πραγματοποιήθηκε η συνάντηση στο Παρίσι και δόθηκαν τα συγκεκριμένα μηνύματα στη σκοπιανή πλευρά.
Τις επόμενες ακριβώς ημέρες η κ. Μπακογιάννη συναντήθηκε στη Νέα Υόρκη με τον Μ. Νίμιτς (24/9) αλλά και την Αμερικανίδα υπουργό εξωτερικών Κ. Ράις (25/9) όπου ήταν δεδομένη η σφοδρή επιθυμία της Ουάσιγκτον να εξευρεθεί λύση στο θέμα ώστε να υπάρξει ένα «θετικό» αποτέλεσμα στην πολιτική Μπους λίγο πριν παραδώσει την εξουσία.
Σε αυτό το κλίμα ήρθε στις 8 Οκτωβρίου η υποβολή της τελικής πρότασης Νίμιτς για το θέμα της ονομασίας. Μια πρόταση, η οποία προέβλεπε το «Βόρεια Μακεδονία» για ορισμένες διεθνείς χρήσεις και στις διμερείς σχέσεις με την Ελλάδα, ενώ παρέπεμπε στη γραφειοκρατία του ΟΗΕ την αναγνώριση της γλώσσας και της εθνότητας ως «μακεδονικής» με τρόπο που να παρακάμπτεται η οποιαδήποτε δυνατότητα παρέμβασης της Ελλάδας.
Μυστική διπλωματία
Η πρόταση αυτή του διεθνούς μεσολαβητή ήταν αποτύπωση των «οδηγιών» που είχε στείλει στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ η αμερικανική πρεσβεία στα Σκόπια ως αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων και παζαριών της Αμερικανίδας πρεσβευτή Μιλοβάνοβιτς με τη σκοπιανή ηγεσία (το Ακρως Απόρρητο αυτό αμερικανικό τηλεγράφημα είχε αποκαλύψει το «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής»).
Οι κίνδυνοι από την άσκηση διπλωματίας προσωπικής, μυστικής και ενίοτε εκτός πλαισίου επίσημων θέσεων έχουν επισημανθεί από πολλές πλευρές και από αυτούς ακόμη τους διπλωμάτες, καθώς είναι γνωστή η κόντρα που ξέσπασε μερικούς μήνες μετά μεταξύ της ΕΔΥ, που κατήγγειλε τέτοια φαινόμενα, και της κ. Μπακογιάννη με αφορμή τότε την υπόθεση του φυγόδικου της Siemens Χ. Καραβέλλα.
Η προσωπική αυτή διπλωματία (για την οποία φυσικά δεν είναι άμοιρος ευθυνών και ο κ. Καραμανλής) δημιούργησε θολή και γκρίζα εικόνα για την ελληνική κόκκινη γραμμή και είναι μάλλον δικαιολογημένη η έκπληξη που αισθάνθηκε τώρα η ηγεσία των Σκοπίων και η αντίδρασή της για υποτιθέμενη σκλήρυνση της Αθήνας, όταν άκουσε τον κ. Βασιλάκη να μεταφέρει απλώς τις δημοσίως γνωστές ελληνικές θέσεις (που προφανώς δεν «άκουγαν» στις κλειστές συναντήσεις με την προηγούμενη κυβέρνηση).
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Γκρούεφσκι δήλωσε ακόμη και δημοσίως, θέλοντας να δείξει πόσο δύσκολα έχουν γίνει τα πράγματα, ότι ο Γ. Παπανδρέου στη συνάντησή τους στις Πρέσπες επέμεινε, ως προς τα 2/3 των συνομιλιών του μαζί του, στα θέματα ταυτότητας.
Με τέτοια μηνύματα η σκοπιανή πλευρά δεν είχε κανέναν λόγο να υποχωρήσει καθώς έχοντας εξασφαλίσει ένα τέτοιο σημείο εκκίνησης της Αθήνας θα μπορούσε στο τραπέζι του πάρε-δώσε να εξασφαλίσει και άλλα θέματα, πέραν της «ταυτότητας» ή της μη αλλαγής του Συντάγματος...
Απο το 'Πρωτο Θέμα'