Του Στρατή Μαζίδη
Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε δια της ενίσχυσης των κούρδων με πυρομαχικά, την εμπλοκή της κατά ένα κλικ παραπάνω σε αυτό τον παγκόσμιο πόλεμο με το ακραίο Ισλάμ.
Δεν είναι υπερβολική η λέξη. Και πόλεμος γίνεται και παγκόσμιος είναι. Οι επιθέσεις των τζιχαντιστών εκδηλώνονται πλέον παντού. Είτε σε πραγματοποιήσιμο στάδιο όπως στην Αλγερία με τον αποκεφαλισμό του γάλλου υπηκόου είτε σε σχεδιαζόμενο με τα όσα σχεδίαζαν τζιχαντιστές στην Αυστραλία και τη Νορβηγία αλλά και την απειλή για χτύπημα στο μετρό του Παρισιού και πόλης των ΗΠΑ.
Το μόνο που διαφέρει είναι τα επίπεδα και ο τρόπος.
Η πτωχή Ελλάδα αποφάσισε να μετάσχει πιο ενεργά. Πολύ αμφιβάλλω όμως κατά πόσο στάθμισε αυτή την απόφαση, όσο και την αντίθετη επιλογή της, δηλαδή το να μείνει εκτός όπως έκανε η Βουλγαρία.
Στη ανίσχυρη οικονομικά χώρα μας, ζητήματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας αντιμετωπίζονται με προχειρότητα.
Υπάρχει κανείς που να πιστεύει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τζιχαντιστές ή έστω άτομα που πολύ εύκολα λόγω εξαθλίωσης θα σήκωναν τη μαύρη σημαία, θα φορούσαν την κουκούλα και όποιον πάρει ο χάρος;
Είμαστε προετοιμασμένοι για αυτό το ενδεχόμενο; Υπάρχει προληπτικό σχέδιο; Υπάρχει σχέδιο αντίδρασης; Έχουμε πληροφορίες;
Το είχα κάνει ερώτημα πριν λίγες ημέρες, το ξαναθέτω και τώρα. Αν εκτραχυνθεί ακόμη περισσότερο η κατάσταση με το ισλαμικό κράτος και ξαφνικά ένα βράδυ οι τηλεοράσεις προβάλλουν ένα βίντεο από κάπου στην Αττική ή οπουδήποτε στη χώρα με έναν έλληνα όμηρο δεμένο χειροπόδαρα, στα χέρια σκληρών τζιχαντιστών, τι θα επακολουθήσει;