...Οι λαοί πρέπει να απαιτήσουν εδώ και τώρα από τη Ρώμη ν' αποκαλύψει το μεγαλύτερο μυστικό όλων των αιώνων... ...τον Τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο νέος "λαμπερός" κόσμος πρέπει να χτιστεί πάνω στο πιο λαμπερό του "πετράδι". Ζούμε στην εποχή της υπερπληροφόρησης και αυτό —όπως καθημερινά αποδεικνύεται— δεν μπορούμε να το εκμεταλλευτούμε. Καθημερινά διαχειριζόμαστε περισσότερες πληροφορίες απ' όσες μπορούμε πραγματικά να επεξεργαστούμε και το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό ..."Καταπίνουμε" τα πάντα και δεν "θρεφόμαστε" με τίποτε ...Μαθαίνουμε τα πάντα και δεν γνωρίζουμε τίποτε. Δεν υπάρχει κάτι σημαντικό ή ασήμαντο, που να μην το μαθαίνει σήμερα ο άνθρωπος και όμως βρισκόμαστε στο απόλυτο "μηδέν". Η ανθρωπότητα στην εποχή της υπερπληροφόρησης κινδυνεύει να μπει εκ νέου στον Μεσαίωνα ...Να επιστρέψει στον εφιάλτη της.
Θρησκείες και ιδεολογίες, οι οποίες μέσα στους αιώνες "υποσχέθηκαν" στον άνθρωπο τους "παραδείσους" τους, καταρρέουν σήμερα η μία μετά την άλλη, για να πάμε κατ’ ευθείαν στον Μεσαίωνα ...στον Μεσαίωνα, όπου οι έμποροι και οι τοκογλύφοι θα αποφασίζουν ποιος λαός και ποιος άνθρωπος θα επιβιώσει και ποιος όχι ...στον Μεσαίωνα, όπου το σύνολο του Πλανήτη και των πόρων του θα ανήκουν στην κυριολεξία σε μια χούφτα ανθρώπων. Αυτήν την αδυναμία του ανθρώπου να εκμεταλλευτεί την πληροφορία και να αντιδράσει την έχουν αντιληφθεί οι πονηροί και την εκμεταλλεύονται. Έχουν αντιστρέψει απόλυτα την τακτική τους και έχουν καταφέρει το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.
Έχουν αντιληφθεί την αδυναμία του ανθρώπου να επεξεργαστεί τους τόνους των πληροφοριών και τον πλημμυρίζουν από τέτοιες. Κάποτε στερούσαν την πληροφορία από τον κόσμο, ενώ σήμερα κάνουν το ακριβώς αντίθετο, γιατί δεν έχουν τέτοια ανάγκη. Κάποτε ο κόσμος "διψούσε" για πληροφορία και σήμερα "πνίγεται" από αυτήν. Κάποτε η πληροφορία ήταν σπάνια —και άρα πολύτιμη—, ενώ σήμερα είναι τζάμπα ...και σχεδόν άχρηστη. Γιατί; Γιατί η υπερπροσφορά της αλλάζει τον τρόπο σκέψης του ανθρώπου. Κάποτε η σπανιότητα της πληροφορίας έκανε τον άνθρωπο να καλλιεργεί τη σκέψη του, προκειμένου ν' ανακαλύψει αυτά, τα οποία του έκρυβαν ...Αυτά, τα οποία ήταν σίγουρος ότι του έκρυβαν και θα έπρεπε να τα υποκαταστήσει με γνώση και έξυπνα συμπεράσματα. Σήμερα, επειδή δεν του κρύβουν τίποτε, δεν σκέφτεται, αλλά ψάχνει.
...Αυτή είναι η παγίδα. Κάποτε έψαχνε πρώτη ύλη, για να φτιάξει με τη σκέψη του το "σπίτι" της αλήθειας όπου και θα κατοικούσε. Σήμερα ψάχνει το ίδιο το σπίτι έτοιμο. Δεν σκέφτεται να βρει τη λύση των προβλημάτων του, χρησιμοποιώντας τη γνώση του, την ευφυΐα του και τις όποιες πληροφορίες τού διατίθενται. Αντιλαμβάνεται την ίδια τη λύση σαν μια μορφή πληροφορίας. Δεν σκέφτεται ως άνθρωπος, αλλά ψάχνει σαν σκύλος. Δεν είναι στατικός και ήρεμος, αλλά βιαστικός και ταραγμένος. Ψάχνει απεγνωσμένα να βρει έτοιμη τη λύση ανάμεσα στις πληροφορίες. Ψάχνει, αλλά με ένα μυαλό το οποίο πλέον δεν το έχει "εκπαιδευμένο" να επεξεργάζεται πληροφορίες.
Αυτό το γνωρίζει το σύστημα και επενδύει σ' αυτό. Από τις "κοτσάνες" του κάθε απίθανου τύπου μέχρι τις διαρροές τύπου WikiLeaks τα πάντα μπαίνουν μέσα σε μια "κατσαρόλα", η οποία δεν δίνει "τροφή" σε κανέναν. Η ποιότητα των άπειρων πληροφοριών, οι οποίες προσφέρονται πλέον στον άνθρωπο, είναι τόσο ασαφής, που κανένας δεν είναι σίγουρος για τίποτε. Αν αυτό συνδυαστεί και με την άπειρη ποσότητα που παρέχεται, τότε τα πράγματα είναι τραγικά. Αλήθειες και ψέματα ανακατεύονται σε τόσο μεγάλες ποσότητες, που δεν είναι δυνατόν να διασταυρωθούν από κανέναν. Ξεκινάει ο άνθρωπος να διασταυρώσει αυτά, τα οποία υποτίθεται ότι έμαθε και πέφτει επάνω σε τόσο αντικρουόμενες πληροφορίες, που στο τέλος ξεχνάει τι έψαχνε.
...Ακούει και διαβάζει τα πάντα και στο τέλος δεν του μένει τίποτε. Ανοίγει το ίντερνετ και "βουτάει" μέσα στον ωκεανό της πληροφορίας και όταν το κλείσει είναι "στεγνός" ...Απόλυτα "στεγνός". Είναι σε χειρότερη κατάσταση απ' ό,τι πριν "ανακαλύψει" τόσα πολλά πράγματα ...Σε χειρότερη κατάσταση, γιατί, εκτός όλων των άλλων, είναι και μπερδεμένος. Αυτή είναι η επιτυχία του συστήματος. Κάποτε το σύστημα, για να προστατεύει τη γνώση του, έπρεπε να κλειδώνει βιβλιοθήκες ή να δηλητηριάζει σελίδες βιβλίων, όπως πολύ περιγραφικά μας έδωσε να καταλάβουμε ο Ουμπέρτο Έκο στο "Όνομα του Ρόδου". Σήμερα δεν έχει ανάγκη από κάτι ανάλογο. Τα προσφέρει όλα άπλετα, γιατί γνωρίζει πως, ακόμα κι αν βρουν οι άνθρωποι κάτι πολύτιμο, δεν θα έχουν τη γνώση να το αξιολογήσουν και βέβαια να το αξιοποιήσουν. Αυτό, το οποίο είναι το πιο πιθανό ότι θα κάνουν, είναι να συνεχίσουν να ψάχνουν, γιατί έχουν εθιστεί στην αναζήτηση. Έχουν μάθει να "λουφάρουν" και δεν σκέφτονται. Αναζητούν το "τζάμπα", που το σκέφτηκε κάποιος άλλος και οι ίδιοι απλά θέλουν να είναι οι έξυπνοι που θα το κάνουν "download".
Το αποτέλεσμα είναι αυτό, το οποίο βλέπουμε καθημερινά. Νέοι και μορφωμένοι άνθρωποι, οι οποίοι υποτίθεται ενημερώνονται όλη την ημέρα μπροστά στους υπολογιστές τους, έχουν κατώτερης ποιότητας άποψη για το κοινωνικό "γίγνεσθαι" από τους αμόρφωτους ανθρώπους του μόχθου και της πραγματικής ζωής, οι οποίοι ανταλλάσσουν μεταξύ τους ασήμαντες πληροφορίες στα εργοστάσια ή στα καφενεία ...Ενημερωμένοι για τα πάντα και άσχετοι με τα πάντα. Υπερπληροφορημένοι άνθρωποι ανοίγουν το στόμα τους και το μόνο που αποκαλύπτουν είναι μια "εκκωφαντική" άγνοια. Νομίζεις ότι βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου. Νομίζεις ότι δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα. Τεράστια κινούμενα "αρχεία" ασύνδετων μεταξύ τους πληροφοριών, που δεν "παράγουν" τίποτε απολύτως. Μιλάμε για πραγματική "πάθηση". Ο σύγχρονος άνθρωπος "καταπίνει" τις πληροφορίες, αλλά δεν τις "χωνεύει". Δεν ισχυροποιείται με τις πληροφορίες, παρά γίνεται ένας απλός κι ασήμαντος φορέας τους ...Στιγμιαία. Έχει γίνει ένας απλός "σωλήνας", όπου η πληροφορία "μπαίνει" και "βγαίνει" από αυτόν, χωρίς να τον αλλάζει καθόλου.
Από το άπειρο you tube καταλήγει ο ίδιος να γίνει ένα human tube ...Καλός μόνον για να παίζει trivial pursuit. Φτάνει στο σημείο να αγνοεί αυτόν, ο οποίος έχει πραγματικές γνώσεις και να θαυμάζει εκείνον, που η μόνη γνώση που έχει είναι να κατεβάζει τζάμπα υλικό από το δίκτυο ...Άσχετο και τις περισσότερες φορές άχρηστο υλικό, που μπορεί να είναι από πληροφορίες για κουτσομπολιά μέχρι παιχνίδια και πορνοταινίες. Το αποτέλεσμα; Τραγικό. Μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με τη σημαντικότερη πληροφορία στον κόσμο και, μη μπορώντας να την αξιολογήσει, να την προσπεράσει. Θα περάσει από μπροστά του η συνταγή του φαρμάκου που καταπολεμά τον καρκίνο και αυτός θα συνεχίσει να ψάχνει για το φάρμακο. Πρέπει να γράφει πάνω στην πληροφορία ..."φάρμακο για τον Καρκίνο", για να "σταματήσει" το ψάξιμο. Αν δεν το γράφει αυτό, θα συνεχίσει να το ψάχνει ...Μυαλό Google.
Καθημερινά το βλέπουμε να συμβαίνει αυτό. Για παράδειγμα, ολόκληρος ο Πλανήτης έμαθε τι συνέβη στις 26-2-2012 ή στις 24-10-2011 και το οποίο ήταν απολύτως όμοιο με αυτό που είχε γίνει στις 4-5-1945. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις οι άνθρωποι έμαθαν τι έγινε. Είχαν ανοικτούς τους υπολογιστές τους ή τις εφημερίδες τους και έμαθαν τι έγινε. Οι πιο πολλοί εντυπωσιάστηκαν από αυτό το οποίο έμαθαν την ημέρα εκείνη, αλλά δεν κατάλαβαν αυτό, το οποίο έπρεπε να καταλάβουν. Σήμερα δεν θυμούνται καν τι έμαθαν τις ημέρες εκείνες. Γιατί να το θυμούνται, εφόσον δεν κατάλαβαν τι αξία είχε εκείνο το οποίο έμαθαν; Τι να καταλάβουν; Να καταλάβουν —από την ομοιότητα αυτών που έμαθαν— ό,τι συνέβη, αλλά πλέον δεν θυμούνται —καθώς οι πληροφορίες τρέχουν καθημερινά— ότι το σύστημα κάνει πάντα τα ίδια πράγματα, όταν πρέπει ν' αντιμετωπίσει τις ίδιες καταστάσεις ...Σημαντικές καταστάσεις, οι οποίες επηρεάζουν τα συμφέροντά του. Όμως, αυτό απαιτεί κρίση και οι σύγχρονοι "εξερευνητές" έχουν μόνον ένα μάους στα χέρια τους. Έφαγαν την "πληροφορία" την ημέρα που τους την έδωσε το σύστημα, αλλά δεν την κατανόησαν. Την έμαθαν και την "ξέχασαν" την επόμενη στιγμή. Την ξέχασαν μέσα σε δευτερόλεπτα, αν η επόμενη πληροφορία, που είχαν να μάθουν, ήταν οι υποψηφιότητες για τα Όσκαρ ή κάποια άλλη "γαργαλιστική" πληροφορία.
Δεν κατόρθωσαν να συνδυάσουν τίποτε από εκείνα, τα οποία προκύπτουν από την πληροφόρηση αυτήν. Γιατί; Γιατί η πληροφορία για τη σωστή της επεξεργασία —και άρα για να έχει αξία— απαιτεί αυτό, το οποίο δεν έχει ο άνθρωπος σήμερα ...Απαιτεί χρόνο, ηρεμία και γνώσεις ...Αρκετές γνώσεις. Για να καταλάβουν λοιπόν αυτό, το οποίο θα τους συνέφερε να μάθουν, θα έπρεπε να το "φτιάξουν" μόνοι τους με το μυαλό τους, εκμεταλλευόμενοι την πληροφορία, η οποία τους παρέχεται από το ίντερνετ. Αυτοί όμως δεν έχουν μάθει να "φτιάχνουν" τίποτε με το μυαλό τους. "Τρέχουν" και νομίζουν ότι αυτό, το οποίο τους ενδιαφέρει, θα το βρουν ως νέα πληροφορία στο επόμενο "κλικ". Το σύστημα αυτό το έχει αντιληφθεί και το δουλεύει τέλεια. Πάντα εξασφαλίζει μια νέα πληροφορία για ένα νέο "κλικ". Σε παρασέρνει πίσω από τις πληροφορίες όπως έναν σκύλο, που του πετάνε κόκαλα δεξιά κι αριστερά και στο τέλος δεν γνωρίζει πού να πάει και τι να δαγκώσει.
Σε αυτό το σημείο φαίνεται η διαφορά στη στρατηγική του συστήματος. Το σύστημα δίνει σε αφθονία στους ανθρώπους ό,τι δεν μπορεί και δεν θέλει πλέον να κρύψει. Στην κυριολεξία το συμφέρει πιο πολύ να δίνει, παρά να κρύβει πληροφορίες από τους ανθρώπους. Τους δίνει άφθονες πρώτες "ύλες", γιατί γνωρίζει πως έχουν χάσει την ικανότητα "δόμησης" καινοτόμου αποτελέσματος και άρα νέας γνώσης. Γι' αυτό βέβαια δεν ευθύνονται μόνον οι άνθρωποι. Γι' αυτό φρόντισε και το ίδιο το σύστημα, εφόσον αυτό είναι που ελέγχει τα συστήματα παιδείας ...Συστήματα, τα οποία εκ του πονηρού ωθούν τους μαθητές στην "απομνημόνευση" εις βάρος της κρίσης ...Συστήματα, τα οποία στα τελευταία χρόνια έχουν ως στόχο να "υποβαθμίσουν" τον άνθρωπο ...Συστήματα, τα οποία εκπαιδεύουν τον άνθρωπο να "σκέφτεται" σαν κομπιούτερ.
...Μιλάμε για διαβολική "επιλογή". Αντί να φτιάξουν έξυπνα κομπιούτερ, τα οποία σκέφτονται σαν άνθρωποι, "φτιάχνουν" ανθρώπους, οι οποίοι σκέφτονται σαν κουτά κομπιούτερ ...Ανθρώπους, οι οποίοι μαθαίνουν να "φορτώνονται" γνώσεις, είτε αυτές τους ενδιαφέρουν είτε όχι ...Γνώσεις άσχετες κι ασύνδετες μεταξύ τους, είτε αυτές τους χρειάζονται είτε όχι ...Γνώσεις τεράστιες, οι οποίες βάζουν το μυαλό να λειτουργεί εις βάρος της κρίσης. Αρκεί να είναι φορτωμένος ο "σκληρός" και ο ιδιοκτήτης του να αγωνιά για την "πληρότητά" του ...Ένας τεχνητός εθισμός στο "φόρτωμα", το οποίο εκ του πονηρού το μπερδεύουν με τη μόρφωση. Αυτό κατόρθωσε το σύστημα και αυτό το πέτυχε με το συγκεκριμένο υπερεθνικό μοντέλο εκπαίδευσης, που έχει επιβάλει σήμερα παγκοσμίως ...Ένα μοντέλο, που, στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης "ανταγωνιστικότητας", αποχαυνώνει τον άνθρωπο. Γιατί τον αποχαυνώνει; Γιατί έχει ως στόχο να του φάει" τον χρόνο που σε κανονικές συνθήκες θα είχε για να σκεφτεί, να φανταστεί ή να ονειρευτεί. Γι' αυτόν τον λόγο έχουν εντατικοποιήσει σε απάνθρωπο βαθμό την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν υπάρχει κανένας άλλος λόγος γι' αυτήν την αλλαγή. Δεν βοηθάνε την ανταγωνιστικότητα κανενός με αυτήν την πρακτική.
Όταν μια πρακτική εφαρμόζεται στο γενικό επίπεδο και αφορά τους πάντες, δεν διαφοροποιείται από το πρόσημό της. Είτε επιταχύνονται όλοι οι μαθητές μαζί είτε επιβραδύνονται όλοι μαζί, είναι το ίδιο και το αυτό. Το θέμα είναι τι χάνουν ή τι κερδίζουν όλοι αυτοί, είτε από τη μια επιλογή είτε από την άλλη. Το σημερινό μοντέλο εκπαίδευσης παράγει τελείως διαφορετικά αποτελέσματα από αυτά, τα οποία παρήγαγαν τα παλαιότερα εθνικά εκπαιδευτικά μοντέλα ...Τα μοντέλα εκείνα, τα οποία όντως ήθελαν να δημιουργήσουν πραγματικά ισχυρό ανθρώπινο δυναμικό για τα έθνη ...Τα παλαιότερα μοντέλα, τα οποία με ένα ταπεινό βιβλίο "παρήγαγαν" πανίσχυρους μορφωμένους ανθρώπους σε αντίθεση με το σημερινό μοντέλο, το οποίο με άπειρα βιβλία "παράγει" αδύνατα και αμόρφωτα ανθρωπάκια.
Λογικό είναι αυτό. Μέχρι να διαβάσει ο σύγχρονος μαθητής ό,τι του βάζουν μπροστά του, "ξεχνάει" πώς είναι να σκέφτεται κάποιος. Μέχρι να "δει" τις έτοιμες εικόνες που του βάζουν μπροστά του, "ξεχνάει" πώς είναι να φαντάζεται κάποιος. Μέχρι ν' απαριθμήσει τις επιλογές που του προσφέρουν, "ξεχνάει" πώς είναι να ονειρεύεται κάποιος. Βλέπεις σύγχρονους μαθητές δημοτικών σχολείων να έχουν κατασταλαγμένες και δογματικές απόψεις, σαν να επρόκειτο για απόμαχους της ζωής. Το αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής είναι αυτό το οποίο "πληρώνουμε" σήμερα. Με το ένα και μοναδικό βιβλίο των Επών οι αρχαίοι Έλληνες κατέκτησαν τον κόσμο και οι σύγχρονοι Έλληνες με όλα τα βιβλία του Πλανήτη κινδυνεύουν να χάσουν την ίδια την πατρίδα τους.
Γι' αυτόν τον λόγο δεν ανησυχεί το σύστημα για τη διάχυση των πληροφοριών. Γνωρίζει —καθώς το ίδιο φρόντισε γι' αυτό προηγουμένως— πως δεν υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να εκμεταλλευτούν τις πληροφορίες εις βάρος του. Το αποτέλεσμα; Ο κόσμος "σερφάρει" άνευ λόγου και αιτίας σε "νερά", τα οποία δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί. Παραμένει "άστεγος", ενώ καθημερινά προσπερνά "βουνά από πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμένους", γιατί απλά δεν γνωρίζει να "χτίζει". Ψάχνει τη λύση με τον βλακώδη τρόπο που ψάχνει μια "μηχανή" αναζήτησης. Ψάχνει με τον βλακώδη εκείνον τρόπο, που θα ξεκινούσε κάποιος να βρει ένα συγκεκριμένο "χαλίκι", προσπαθώντας να "κοσκινίσει" τον ωκεανό, επειδή έμαθε πως μέσα σε αυτόν υπάρχει σίγουρα ένα "μαγικό" χαλίκι. Αυτό είναι το πιο τραγικό που θα μπορούσε να συμβεί στον άνθρωπο και αυτό είναι προϊόν άγνοιας ...Μεγάλης άγνοιας, που ξεκινάει από την υποτίμηση της έννοιας της γνώσης. Ο σύγχρονος άνθρωπος υποτιμά τη γνώση ...Την πραγματική γνώση. Νομίζει πως θα την αντικαταστήσει με την πληροφορία. Φορτώνεται σαν "χαμάλης" με την πληροφορία και δεν γυμνάζεται σαν "αθλητής" μ' αυτήν.
Αυτό είναι λάθος και είναι κάτι, το οποίο αποδεικνύεται καθημερινά. Βυθιζόμαστε στον Μεσαίωνα και καμία πληροφορία δεν μας βοηθά να σωθούμε. Θα μάθουμε πρώτοι απ' όλους πότε θα μας "σκοτώσουν" και αντί να το αποτρέψουμε, θα "τρέξουμε" να πάμε στο ραντεβού μας εγκαίρως ...Να γράψουμε στην προσωπική μας σελίδα στο Facebook ..."ήμουν κι εγώ εκεί". Μιλάμε για τραγικά πράγματα. Έχουμε πληροφόρηση για τα πάντα και δεν μπορούμε να επηρεάσουμε καμία εξέλιξη. Μαθαίνουμε εγκαίρως πως μας έχουν στήσει στον "τοίχο" και δεν μπορούμε να φύγουμε από αυτόν. Μαθαίνουμε εγκαίρως όχι μόνον ό,τι άσχημο μας επιβάλουν σήμερα, αλλά και τι σκέφτονται να μας επιβάλουν στο μέλλον. Στο τέλος θα μάθουμε με ακρίβεια δευτερολέπτου πότε θα μας "πυροβολήσουν" και δεν θα κουνιόμαστε, για να επιβεβαιώσουμε την ορθότητα της πληροφορίας που είχαμε ...Να μην καταστήσουμε την πληροφορία μας ψευδή ...Να μην εκθέσουμε τα πολλά like, που κάποιοι μας έδωσαν. Έχουμε τόσο ακριβείς πληροφορίες, που στο τέλος το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να γίνουμε αυτόπτες μάρτυρες του θανάτου μας.
Εθισμένοι στην πληροφόρηση μέχρι θανάτου. Junkie's της πληροφορίας, την οποία δεν γνωρίζουμε τι να την κάνουμε. Εγκλωβισμένοι στα σπίτια μας να ζούμε μια virtual ζωή στην οποία "πρωταγωνιστούμε", χωρίς να υπάρχουμε. Υποδομές virtual αυτοκράτορα και ζωή homeless. Γιατί; Γιατί με λίγα ευρώ ιντερνετική συνδρομή και έναν υπολογιστή ο καθένας από εμάς μπορεί να νιώσει λίγο "αυτοκράτορας", εφόσον έχει "μάτια" και "αυτιά" σε ολόκληρο τον Πλανήτη. Ξέρει αυτά, τα οποία επί αιώνες τα γνώριζε μόνον το σύστημα και δεν επέτρεπε να διαχέονται μέσα στην κοινωνία ως πληροφόρηση. Αυτό κατόρθωσε ο σύγχρονος άνθρωπος. Μπορεί να μην γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει, αλλά μπορεί και μαθαίνει online τι γίνεται.
Αυτή είναι κύρια διαφορά μας με το παρελθόν. Μαθαίνουμε τα πάντα, αλλά, όπως και στο παρελθόν, εξακολουθούμε να γνωρίζουμε τα ελάχιστα. Σε σχέση με το παρελθόν είμαστε πολύ καλύτερα σε πολλά πράγματα, αλλά και πολύ χειρότερα σε κάποια άλλα. Καλύτερα σ' ό,τι αφορά τον πραγματικό χρόνο που φτάνει η πληροφορία στην αντίληψή μας, αλλά τραγικά χειρότερα σ' ό,τι αφορά τη διαχείρισή της. Στο παρελθόν η πληροφόρηση δεν ήταν ακριβής και η διάχυσή της δεν γινόταν με μεγάλες ταχύτητες. Η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας μπορεί να ήταν ήδη ένα μποστάνι όταν θα μάθαινε κάποιος στη Δύση ότι αυτή κάηκε. Όχι απλά δεν είχε την ευκαιρία να καθίσει και να σκεφτεί ποιος μπορεί να είχε συμφέρον να την κάψει, αλλά ούτε καν μάθαινε ότι αυτή κάηκε. Ακόμα δηλαδή κι αν είχε τη γνώση ή την ευφυΐα ν' αντιληφθεί τι μπορεί να συμβαίνει εξαιτίας ενός συμβάντος, του έλλειπε η βασική πληροφόρηση, που αφορούσε το ίδιο το συμβάν ...Του έλλειπαν δομικά "υλικά", για να χτίσει ένα συμπέρασμα, το οποίο θα αποτελούσε γνώση γι' αυτόν.
Σήμερα —και στην εποχή της πληροφόρησης— έχουν αντιστραφεί όλα αυτά, αλλά το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο. Βλέπουμε online τη "Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας" να "καίγεται", αλλά δεν μπορούμε να αξιολογήσουμε αυτό το οποίο βλέπουμε. Το κάνουμε "share" και νομίζουμε ότι κάναμε το καθήκον μας. Η ανθρωπότητα μαθαίνει σε πραγματικό χρόνο τι γίνεται, αλλά εξακολουθεί να μην γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει. Κέρδισε κάτι που της έλλειπε και έχασε κάτι που είχε. Κέρδισε την αξιόπιστη πληροφορία και έχασε τη δυνατότητα να σκέφτεται καθαρά πάνω στην πληροφορία. Μαθαίνει πάντα εγκαίρως και αξιόπιστα τι κάνει —και άρα πώς ενεργεί— το σύστημα και ενώ θεωρητικά έχει τη δυνατότητα να αυτοπροστατευτεί από τις ενέργειές του, δεν το κάνει. Δεν το κάνει, γιατί δεν μπορεί πλέον να σκεφτεί.
Επανερχόμαστε λοιπόν στο ερώτημα, το οποίο θέσαμε στην αρχή του κειμένου. Τι έγινε στις ημερομηνίες που αναφερόμαστε και όλοι τις ξέχασαν; Στις 26-2-2012 γκρεμίστηκε το σπίτι του Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν ...Του Μπιν Λάντεν, που, λίγο καιρό πριν, υποτίθεται ότι είχαν πετάξει το πτώμα του σε άγνωστο σημείο στη θάλασσα. Γιατί ασχολήθηκαν με το σπίτι όπου τον βρήκε ο θάνατος; Για να μην μετατραπεί σε τόπο λατρείας κάποιων "νοσταλγών" του "αγώνα" του. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το είπαν αυτοί, οι οποίοι το κατεδάφισαν.
Κάτι ανάλογο έγινε και στις 24-10-2011 μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα πιο μακριά. Εκείνη την ημέρα ενταφιάστηκε στη "λήθη" ο Μουαμάρ Καντάφι ...Ετάφη σε άγνωστο μέρος της ερήμου. Γιατί; Για να μην μετατραπεί ο τάφος του σε τόπο λατρείας κάποιων νοσταλγών του καθεστώτος του. Αυτό δεν το λέμε εμείς. Αυτό το είπαν αυτοί, οι οποίοι τον παράχωσαν στην έρημο. Αυτά δεν είναι μυστικά. Τα έδωσαν οι ίδιοι σχεδόν σαν πληροφορίες. Πληροφόρησαν το παγκόσμιο κοινό για τα "ελατήρια" των ενεργειών τους.
Αυτές οι ενέργειες του συστήματος δεν είναι πρωτοφανείς. Απλά σήμερα τις ομολογεί, γιατί δεν φοβάται να τις ομολογήσει. Πάντα αυτά κάνει, όταν πρέπει να "εξαφανίσει" αυτά που το απειλούν. Τα ίδια έκανε και σχεδόν μισό αιώνα πριν σε μια ανάλογη περίπτωση. Εξαφάνισε σε μυστικά εργαστήρια της "δημοκρατικής" Σοβιετικής Ένωσης το πτώμα του Χίτλερ, για να μην το βρουν οι "νοσταλγοί" του. Στις 4-5-1945 πήγε και βομβάρδισε το περίφημο Berghof, για να μην το μετατρέψουν σε τόπο λατρείας και προσκυνήματος οι αμετανόητοι οπαδοί του. Το ίδιο κάνουν όλα τα συστήματα, ανεξαρτήτου ιδεολογίας. Οι μπολσεβίκοι, με το που πήραν την εξουσία, σκότωσαν και εξαφάνισαν τα πτώματα της τσαρικής οικογένειας για τους ίδιους λόγους. Για να μην γνωρίζουν οι οπαδοί τους πού βρίσκονται και προκαλούν προβλήματα.
Όμως, τα απολύτως ανάλογα κάνει το σύστημα κι όταν επιδιώκει τα αντίθετα αποτελέσματα. Ενώ ό,τι το απειλεί προσπαθεί να το "εξαφανίσει" από προσώπου Γης, προκειμένου αυτό να "ξεχαστεί", ό,τι το συμφέρει το υπερπροβάλει, γιατί θέλει να διαιωνίσει την "ανάμνησή" του. Χτίζει μαυσωλεία για όσους το βολεύουν να παραμένουν "αξέχαστοι". Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Άγιος Πέτρος. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Ναπολέων. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Νέλσων. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Δαρβίνος. Γνωρίζει πού είναι θαμμένος ο Λένιν ή ο Μάο. Όχι μόνον γνωρίζει το ίδιο πού βρίσκονται αυτοί, αλλά φτιάχνει και επιβλητικά μαυσωλεία, προκειμένου να το μάθει και ο όλος ο κόσμος. Φτιάχνει τόσο επιβλητικά μαυσωλεία, ώστε και "τυφλός" να είναι κάποιος να τα "βλέπει" και να τα γνωρίζει μόνο και μόνο εξαιτίας της περιέργειάς του.
Γνωρίζει λοιπόν το σύστημα ανά πάσα στιγμή τι το ευνοεί αλλά και τι το απειλεί. Το πρώτο το αναδεικνύει χτίζοντας λαμπρά "σήματα", ενώ το δεύτερο το εξαφανίζει, κρατώντας μόνον για τον εαυτό του την άκρως απόρρητη πληροφορία. Καί στις δύο περιπτώσεις όμως είναι δεδομένο ότι γνωρίζει τι γίνεται και ενεργεί ανάλογα. Ποτέ δεν "ξεχνάει" οτιδήποτε το αφορά. "Θυμόταν" πού βρίσκονταν τα οστά του Τσάρου και όταν έπεσε το σύστημα που τον εχθρευόταν, πήγαν και τα "ξέθαψαν. "Θυμόταν" πού βρίσκονταν τα οστά του Χίτλερ και όταν πλέον ο Χίτλερ δεν αφορούσε κανέναν, τα παρέδωσε στους ερευνητές.
Τι αποδεικνύουν όλα αυτά; Ότι το σύστημα, είτε το ομολογεί είτε όχι, πάντα ενεργεί με πρωταρχικό στόχο να προστατεύσει τα συμφέροντά του. Εφόσον αυτά τα συμφέροντα παραμένουν πάντα ίδια, θα παραμένουν ίδιες και οι επιτυχημένες εφαρμογές εξυπηρέτησής τους. Αυτό το συμπέρασμα προκύπτει από τη γνώση των παραπάνω ημερομηνιών. Το ίδιο σύστημα, για ν' αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα, καταφεύγει πάντα στις ίδιες λύσεις. Ένα συμπέρασμα, το οποίο μας δίνει μια βάση λογικής, όταν θέλουμε να ερμηνεύσουμε αντίστοιχες κινήσεις του συστήματος στο παρελθόν ή να προβλέψουμε τις μελλοντικές του ενέργειες σε ανάλογες περιπτώσεις. Αυτό είναι και το νόημα της γνώσης. Συμφέροντα δεν έχει μόνον το σύστημα. Συμφέροντα έχει και ο άνθρωπος, με τα οποία συχνά-πυκνά απειλεί το σύστημα. Με την κρίση και τη γνώση του ο άνθρωπος μπορεί να προστατεύει τα συμφέροντά του, όταν το σύστημα τα απειλεί. Εύκολο είναι αυτό, όταν γνωρίζεις τα συμφέροντα του συστήματος. Σε μια τέτοια περίπτωση μπορείς να ερμηνεύεις με ασφάλεια ή ακόμα και να προβλέπεις τις ενέργειές του. Να τις προβλέπεις, για να μπορείς να προστατεύσεις τον εαυτό σου ή τα παιδιά σου από τις αυθαιρεσίες του. Κάθε φορά που αντιμετωπίζεις το ίδιο πρόβλημα, γνωρίζεις τι είναι αυτό που πρέπει να κάνεις εναντίον του ...και αυτό κάνεις.
Με βάση αυτήν τη γνώση, θα ήταν παράλογος, για παράδειγμα, κάποιος "ταλιμπάν" ισλαμιστής, αν στο μέλλον ζητούσε από το σύστημα εξουσίας να του αποκαλύψει τον τάφο του Μπιν Λάντεν; Θα ήταν παράλογος ένας κανταφικός Λίβυος, αν ζητούσε από το σύστημα εξουσίας να του αποκαλύψει πού βρίσκεται ο τάφος του Καντάφι; Όχι βέβαια. Γιατί; Γιατί αυτοί οι ίδιοι μπορεί να μην γνωρίζουν πού βρίσκονται αυτοί οι τάφοι, αλλά είναι σίγουροι για την ταυτότητα αυτών που γνωρίζουν. Αντί λοιπόν να πάρεις ένα φτυάρι και να ψάχνεις μέσα στις έρημους, πηγαίνεις έξω από το σπίτι αυτού που τον έθαψε και τον πιέζεις μέχρι να τον αναγκάσεις ν' αποκαλύψει το μυστικό.
Αυτή η γνώση, για κάποιον που ψάχνει κάτι συγκεκριμένο, είναι η δεύτερη σε αξία γνώση που μπορεί να έχει. Απλά πράγματα. Όταν είσαι ασθενής και δεν έχεις τη γνώση να σώσεις τον εαυτό σου, η δεύτερη καλύτερη γνώση που μπορεί να έχεις είναι να γνωρίζεις την ταυτότητα αυτού που την έχει. Ο μελλοντικός ερευνητής αυτών των "μυστηρίων" δεν χρειάζεται να πάρει "φτυάρι" ή "αναπνευστήρα", για να βρει τα λείψανα των Καντάφι ή του Μπιν Λάντεν. Γιατί; Γιατί είναι σίγουρος για τη δεύτερη σε αξία γνώση, την οποία μπορεί να έχει κάποιος που ψάχνει. Είναι απόλυτα σίγουρος για την ταυτότητα εκείνου που γνωρίζει το πού βρίσκονται αυτοί οι τάφοι ...και είναι το σύστημα.
Εφόσον ένας ταλιμπάν ή ένας κανταφικός του μέλλοντος δεν θα ήταν παράλογος αν απαιτούσε από το σύστημα να του αποκαλύψει αυτό, που είναι βέβαιον ότι γνωρίζει, γιατί να ήταν παράλογος ένας Έλληνας, αν απαιτούσε από το σύστημα να του αποκαλύψει τον τάφο του Αλεξάνδρου; Ίδια περίπτωση δεν είναι; Σε ιστορικούς και όχι σε μυθικούς χρόνους "χάθηκε" ο τάφος και βέβαια το λείψανο του αυτοκράτορα των Ελλήνων ...Σε χρόνους που το σύστημα διατηρούσε ακριβή και απολύτως ενημερωμένα αρχεία των αποφάσεων του, που ακόμα και σήμερα επηρεάζουν τη ζωή μας.
...Την επηρεάζουν πραγματικά και όχι θεωρητικά. Οι Οικουμενικές Σύνοδοι, που ακόμα και σήμερα αποτελούν τους "άξονες" των χριστιανικών δογμάτων, πραγματοποιήθηκαν από εκείνους τους ανθρώπους σε εκείνους τους χρόνους. Αυτά, τα οποία εμείς σήμερα χρησιμοποιούμε ως θρησκευτικά μας "πιστεύω", τότε κωδικοποιήθηκαν και έφτασαν στις ημέρες μας. Αυτοκρατορικά διατάγματα, τύπου "Διάταγμα του Μεδιολάνου", τότε εκδόθηκαν. Το συγκεκριμένο Διάταγμα άλλαξε τον ρου της ιστορίας της Ευρώπης, εφόσον επέτρεπε την ανεξιθρησκία μέσα στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία και άρα "νομιμοποιούσε" τον χριστιανισμό. Ρωτάμε εμείς λοιπόν τον σύγχρονο άνθρωπο της πληροφορίας. Αποτελεί υπαρκτό ιστορικό στοιχείο το Διάταγμα του Μεδιολάνου; Υπάρχουν τα στοιχεία που το αποδεικνύουν με βάση τις προδιαγραφές που δέχεται η ιστορική επιστήμη; Ποιος το υπέγραψε, πού το έκανε, ποιον αφορούσε; ...Ό,τι δευτερεύον στοιχείο αφορά ένα πραγματικό ιστορικό ντοκουμέντο ...Ό,τι διαφοροποιεί ένα τέτοιο ντοκουμέντο από ένα μυθικό "κατασκεύασμα", όπως είναι για παράδειγμα "οι οδηγίες της Κίρκης προς τον Οδυσσέα".
Ποιος υπέγραψε το Διάταγμα εκείνο; Ο αυτοκράτορας της Ρώμης Κωνσταντίνος. Πότε το υπέγραψε; Το 313 μ.Χ.. Γιατί το υπέγραψε; Για να σταματήσουν οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών. Γιατί γίνονταν οι διωγμοί; Γιατί η κυρίαρχη θρησκεία της αυτοκρατορίας του ήταν η ελληνική του δωδεκάθεου. Ποιος ήταν ο ρόλος τού αυτοκράτορα σε σχέση με αυτήν τη θρησκεία; Ήταν αρχιερέας της θρησκείας και "ζων θεός", εφόσον θεωρούνταν Υιός του ενανθρωπισμένου Θεού. Ποιος ήταν ο ενανθρωπισμένος Θεός για την αυτοκρατορία; Ο Αλέξανδρος. Ο δέκατος τρίτος Θεός της Ρώμης. Όλα αυτά είναι πληροφορίες ...Αξιόπιστες πληροφορίες, τις οποίες μπορεί ο καθένας να τις βρει στις βιβλιοθήκες και στο ίντερνετ.
Τι μπορούμε να "κατασκευάσουμε" με αυτές τις πληροφορίες ως "δομικά" υλικά; Εφόσον ήταν τόσο σημαντικός ο Αλέξανδρος για την αυτοκρατορία της Ρώμης και τον αυτοκράτορά της, λογικό θα ήταν το σύστημα να είχε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά απέναντί του. Όπως η Μόσχα έκανε μαυσωλείο για τον Λένιν, ώστε να συνδέεται ο "ιδρυτής" τής αυτοκρατορίας με τον εκάστοτε διάδοχό του, έτσι θα έκανε και η Ρώμη. Είχε συμφέρον ο αυτοκράτοράς της να "επιδεικνύει" τη σχέση του με τον "θεό" της Ρώμης. Είχε συμφέρον να υποβοηθά με υλικά μέσα την κοινοποίηση αυτής της μεγαλειώδους "θεϊκής" σχέσης. Άρα, είναι βέβαιον ότι στον ιστορικό χρόνο του 313 μ.Χ. υπήρχε μαυσωλείο του Αλεξάνδρου στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία.
Πού βρισκόταν αυτό το μαυσωλείο; Οπουδήποτε και να βρισκόταν, θα ήταν γνωστό και καταγεγραμμένο από το σύστημα ...Γνωστό από όλους τους υπηκόους της αυτοκρατορίας, είτε το είχαν δει είτε όχι ...Γνωστό, όσο γνωστό ήταν το μαυσωλείο του Λένιν για τους απανταχού κομμουνιστές του Πλανήτη, είτε είχαν επισκεφτεί τη Μόσχα είτε όχι. Το πιθανότερο να βρισκόταν στο κέντρο της Ρώμης. Εκεί όπου βρισκόταν ο αυτοκράτοράς της. Εκεί όπου βρισκόταν ο ζωντανός "Υιός" του Αλεξάνδρου. Εκεί όπου βρισκόταν ο αρχιερέας Του. Με βάση λοιπόν τις πληροφορίες μας και τη γνώση μας για τη συμπεριφορά της εξουσίας —όταν πρόκειται να "διαφημίσει" κάτι που την συμφέρει—, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το 313 μ.Χ. —και άρα σε απόλυτα ιστορικό χρόνο— ο Τάφος του Αλεξάνδρου είναι γνωστός στο σύστημα και στον λαό.
Πότε μπορεί να άλλαξε αυτό; Όταν άλλαξαν τα συμφέροντα της εξουσίας. Όταν ο Αλέξανδρος και ο Τάφος του έγιναν για τη ρωμαϊκή αυτοκρατορία ό,τι έγιναν οι Τσάροι για τη Σοβιετική Ένωση ή ο Μπιν Λάντεν για το σημερινό δυτικό σύστημα ή ο Καντάφι για τη Λιβύη της νέας εποχής. Άρα τι αναζητούμε; Πληροφορία για το πότε το σύστημα άλλαξε συμφέροντα και άρα συμπεριφορά. Αναζητούμε εκείνη την ημερομηνία, που είναι όμοια με αυτές που καταγράψαμε πολύ πρόσφατα. Και πάλι αρκεί ένα "κλικ" στον υπολογιστή μας, για να έχουμε σε δευτερόλεπτα αυτήν την πληροφορία ...Την τόσο σημαντική πληροφορία, για να "χτίσει" κάποιος μια λογική σκέψη και την τόσο ασήμαντη πληροφορία, αν δεν υπάρχει τέτοιος στόχος.
Βάζουμε στο Google το όνομα του αυτοκράτορα Θεοδοσίου του Α’ και μαθαίνουμε τα εξής ακριβή ιστορικά περιστατικά. Στις 27 Φεβρουαρίου του 380 αναγνώρισε τον Χριστιανισμό ως την επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας, δηλώνοντας ..."επιθυμούμε όλα τα διάφορα υπήκοα έθνη [...] να ακολουθούν τη Θρησκεία που παραδόθηκε στους Ρωμαίους από τον άγιο απόστολο Πέτρο" και στις 8 Νοεμβρίου του 392 έθεσε εκτός νόμου τις αρχαίες θρησκείες[2] [3]. Στις 2 Μαΐου του 381 εξέδωσε το λεγόμενο "έδικτο κατά των αποστατών"[4] με το οποίο τιμωρούσε με πλήρη στέρηση δικαιωμάτων δικαιοπραξίας όλους τους πρώην χριστιανούς, που επέστρεφαν στην Εθνική Θρησκεία. Στις 21 Δεκεμβρίου του 382 απαγόρευσε με ποινή θανάτου και δήμευση της περιουσίας των ενόχων Εθνικών (που χαρακτηρίζονται "παράφρονες" και "ιερόσυλοι"), κάθε μορφή θυσίας, μαντικής, ψαλμωδιών προς τιμή των Θεών ή τις απλές επισκέψεις σε αρχαίους Ναούς[5].
Το 384 διέταξε την κατεδάφιση ή το σφράγισμα Εθνικών Ιερών[6] [7] και υπέγραψε νέα απαγόρευση των θυσιών, ενώ στις 24 Φεβρουαρίου του 391 ανανέωσε την πλήρη απαγόρευση των θυσιών, των επισκέψεων σε Εθνικούς Ναούς: "Κανείς δεν θα μολυνθεί με θυσίες και σφάγια, κανείς δεν θα πλησιάσει ή θα εισέλθει σε Ναούς, ούτε θα σηκώσει τα μάτια σε εικόνες φτιαγμένες από ανθρώπινο χέρι, διαφορετικά θα είναι ένοχος μπροστά στους ανθρώπινους και τους θεϊκούς νόμους"[8]. Ως συνέπεια της διογκούμενης έλλειψης ανεκτικότητας, το 392 καταστράφηκε ο μεγάλος ναός του Σέραπι στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Σταμάτησαν να δίνονται επιχορηγήσεις προς τα παγανιστικά ιερατεία, ενώ αυξήθηκε η οχλοκρατική βία εναντίον των παγανιστικών ναών και ομοιωμάτων με την υποκίνηση των μοναχών[9].
Τι συμπέρασμα βγάζουμε από όλα αυτά; Ότι από τις 27 Φεβρουαρίου του 380 τα συμφέροντα της Ρώμης άλλαξαν και ο Τάφος του Αλεξάνδρου ήταν ανεπιθύμητος ...Απόλυτα ανεπιθύμητος. Από αυτήν την ημερομηνία και μετά ο Αλέξανδρος έγινε για τη Ρώμη ό,τι ο Μπιν Λάντεν για την Ουάσιγκτον ή ο Καντάφι για την Τρίπολη ...Επικίνδυνος. Όπως λοιπόν το σύστημα πήγε κρυφά και μέσα στη νύκτα εξαφάνισε το σπίτι όπου σκοτώθηκε ο Μπιν Λάντεν, έτσι θα πήγε και θα εξαφάνισε τον Τάφο του Αλεξάνδρου και βέβαια το Λείψανό του. Όπως πήγε με άκρα μυστικότητα και έθαψε σε "άγνωστο" μέρος το πτώμα του Καντάφι, έτσι πήγε και τοποθέτησε σε "άγνωστο" μέρος το λείψανο του Αλεξάνδρου. Άρα; Άρα γνωρίζει αυτός ο οποίος το έκανε, πού τοποθέτησε αυτό το Λείψανο.
...Αποδεδειγμένα με αδιάσειστα στοιχεία. Γνωρίζουμε ημερομηνίες εκδόσεως νόμων και αυτοκρατορικών αποφάσεων. Γνωρίζουμε τα ίδια τα κείμενα των αποφάσεων. Όταν λοιπόν γνωρίζουμε από εκείνη την εποχή —καθώς το ίδιο το σύστημα τα έχει καταγράψει— ότι "κόβονται επιχορηγήσεις" σε παγανιστικά ιδρύματα ή ότι εκδόθηκαν εντολές δήμευσης περιουσιών "ανυπάκουων" ιδιωτών, είναι δυνατόν να πιστέψουμε ότι το σύστημα δεν έχει καταγράψει την ακριβή θέση όπου βρίσκει το Λείψανο του Αλεξάνδρου; ...Το Λείψανο του πρώην Θεού του; ...Το Λείψανο του δέκατου τρίτου Θεού της Ρώμης; ...Το Λείψανο του μέχρι λίγες ώρες πριν Θεανθρώπου της αυτοκρατορίας; Για τη δική του ασφάλεια και μόνον θα έπρεπε το σύστημα να το γνωρίζει ...για να μην το βρουν τυχαία οι εχθροί του ...για να μην εμφανίσουν ψεύτικο Λείψανο οι "νοσταλγοί" του ...για να μην πλουτίσουν θεομπαίχτες και κομπογιαννίτες, πουλώντας "ιερά" λείψανα.
Αν σκεφτεί κάποιος ότι εκείνη η χριστιανική Ρώμη δεν έχει χάσει από τότε μέχρι σήμερα τη "συνέχειά" της, είναι δυνατόν να πιστέψει κάποιος ότι δεν γνωρίζει πού βρίσκεται ο Τάφος του Αλεξάνδρου; Η ίδια χριστιανική εξουσία των ίδιων χριστιανών με την ίδια γνώση και τα ίδια συμφέροντα είναι αυτή, η οποία έδρασε σε όλες αυτές τις ομοειδείς περιπτώσεις. Είναι δυνατόν σε μερικά χρόνια από τώρα να "ξεχάσει" η χριστιανική Ουάσιγκτον πού "παράχωσε" τον Μπιν Λάντεν; Είναι δυνατόν σε μερικά χρόνια από τώρα να "ξεχάσει" η Τρίπολη ποιοι και πού παράχωσαν τον Καντάφι;
"Μερικά" χρόνια είναι για τους αθάνατους μηχανισμούς του συστήματος, είτε μιλάμε για δέκα χρόνια είτε για πεντακόσια. Από τη στιγμή που υπάρχει καταγραφή των ενεργειών του, είναι το ίδιο πράγμα. Η καταγραφή "παγώνει" τον χρόνο. Όταν πηγαίνεις στα μυστικά αρχεία του Βατικανού και βλέπεις μια γραπτή αναφορά του 800 μ.Χ., αυτή δεν διαφέρει —σ' ό,τι αφορά την αξιοπιστία της— από ένα χθεσινό έγγραφο