ΕΝΑΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΣΣΙΑΙΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΟΥΣ
Σοκάρει τα όσα περιγράφει σε συνέντευξή του ο Paul Craig Roberts, ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών επί προεδρίας Ρ.Ρήγκαν, λέγοντας ότι υπάρχουν ισχυρά κέντρα στο αμερικανικό Πεντάγωνο και το υπουργείο Εξωτερικών που υποστηρίζουν ότι οι ΗΠΑ, οι σύμμαχοί τους στο ΝΑΤΟ, μαζί με την Αυστραλία, την Ιαπωνία, την Σιγκαπούρη, τη Νότιο Κορέα κλπ μπορούν να επικρατήσουν σε μία στρατιωτική σύγκρουση με την Ρωσία και της Κίνα!
Και κατ’αυτό το τρόπο προετοιμάζουν μία σύγκρουση η οποία από την στιγμή που θα είναι νικηφόρα “σβήνει” και το χρέος των ΗΠΑ προς την Κίνα και άλλες χώρες, όπως η Ρωσία κλπ, το οποίος πλησιάζει τα τρία τρισεκατομμύρια δολάρια σε ένα σύνολο 16 τρισ. χρέους!
Η συνέντευξη, που δόθηκε στη Φωνή της Ρωσίας, στην Εκατερίνα Κουντασκίνα (Ekaterina Kudashkina), μεταδόθηκε το βράδυ της Παρασκευής 27 Ιουνίου 2014. Το ηχητικό και μεταγραφή του υπάρχουν στην ιστοσελίδα http://voiceofrussia.com/radio_broadcast/25298789/274016376/ .
Επίσης στην ίδια συνέντευξη αναφέρει ότι η ισλαμική τρομοκρατική οργάνωση του ISIL είναι εργαλείο των ΗΠΑ όπως και όλες οι ισλαμιστικές οργανώσεις που έχουν αιματοκυλίσει την Μέση Ανατολή, διότι επιθυμούν να μην υπάρχουν ισχυρές κεντρικές κυβερνήσεις, αλλά αντιμαχομενες φατρίες σε κάθε κράτος που τους αφορά (Συρία, Ιράκ, Λιβύη), ώστε ν αμπορούν να τα ελέγχουν πιο εύκολα.
Μίληε ακόμα για την απεριόριστη ισχύ που δίνει στις ΗΠΑ το ανεξέλεγκτο τύπωμα δολαρίων που τους επιτρέπει να εξοπλίζουν τις ΕΔ τους με ταχύτατους ρυθμούς, και οτι Κίνα και Ρωσία πρέπει να βιαστούν να γκρεμίσουν το δολάριο από την θέση του αποθεματικού παγκόσμιου νομίσματος, και να το αντικαταστήσουν τάχιστα για να χτυπήσουν την ισχύ της Ουάσιγκτον.
Δήλωσε ακόμα οι ΗΠΑ ελέγχονται πλήρως από πέντε-εξι υπερεθνικές απάτριδες εταιρείες που όμως η ισχύς τους εξαρτάται από αυτήν της χώρας και για αυτό είναι διαθέσιμες να διαλύσουν τον πλανήτη προκειμένου να την διατηρήσουν σε πρωτοκαθεδρία.
Δήλωσε ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την προπαγάνδα της Ουάσιγκτον και ότι κυριολεκτικά εμφανίζει το άσπρο-μαύρο, και την επίθεση των Αμερικανών στην Ουκρανία εν μέσω ολυπιακών Αγώνων του Σότσι, για να είναι απασχολημένος ο Β.Πούτιν την παρουσιάζουν τα δυτικά ΜΜΕ ως επίθεση του Ρώσου ηγέτη!
Παραδέχεται ο ίδιος ότι οι ΗΠΑ παραβίασαν όλες τις συμφωνίες που είχαν υπογράψει με τον Μ.Γκορμπατσόφ για μη επέκταση του ΝΑΤΟ σε χώρες που ανήκαν στη ρωσικη επιρροή, και ελπίζει να σωθεί ο πλανήτης από μια μεγάλη παγκόσμια καταστροφή από την σοφή με φρόνηση πολιτική του Β.Πούτιν ο οποίος όμως έχει να αντιμετωπίσει την απίστευτη ισχύ της προπαγανδας των δυτικών ΜΜΕ.
Ιδού τα βασικά σημεία της συνέντευξης:
-Τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ επισημαίνουν την αυξανόμενη αποδοκιμασία του κοινού της εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Ομπάμα, κάτι που παρατηρείται τόσο από τους Ρεπουμπλικάνους όσο και από τους Δημοκρατικούς ψηφοφόρους.
Μιλώντας στην συνδιάσκεψη του Συνασπισμού για την Πίστη και την Ελευθερία στην Ουάσιγκτον, ο γερουσιαστής Τεντ Κρουζ είπε “Στο εξωτερικό, βλέπουμε την κατάρρευση της εξωτερικής μας πολιτικής καθώς όλες οι περιοχές του κόσμου καθίστανται καθημερινά και πιο επικίνδυνες.”
Σύμφωνα με τα τελευταία δημοσκοπικά στοιχεία των Τάιμς της Ν. Υόρκης και του Σι Μπι Ες, καταγράφεται αυξανόμενο το ποσοστό των πολιτών που είναι επιφυλακτικοί προς τον πρόεδρο και την ηγεσία του, με ποσοστό της τάξης του 58% των δυσαρεστημένων με τους χειρισμούς της κυβέρνησης Ομπάμα στην εξωτερική πολιτική.
-Ποιος είναι ο λόγος που δυσαρεστούνται οι Αμερικανοί;
Ρόμπερτς: Μου φαίνεται πως οι Αμερικανοί έχουν αρχίσει να αντιλαμβάνονται όλα τα ψέματα. Υπάρχουν πλέον άλλες πηγές πληροφόρησης, άλλες από τα αγγλόφωνα Δυτικά μέσα. Και οι εξηγήσεις που δίνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, παραδείγματος χάριν αναφορικά με την Ουκρανία, είναι σαφώς ψεύτικες. Παίρνει χρόνο, αλλά κάποιοι καταλαβαίνουν. Δεν πιστεύω πως η πλειοψηφία θα το αντιληφθεί ποτέ, αρκετοί όμως θα το κάνουν.
Έπειτα, πολλοί είναι οι Αμερικανοί που είναι δυσαρεστημένοι για οικονομικούς λόγους. Θα ήθελαν οι πόροι αυτοί να καλύψουν τις ανάγκες που έχουμε εδώ, όχι να χρηματοδοτήσουν και άλλους πολέμους. Για παράδειγμα, η κρίση του Ιράκ εμφανίστηκε πάλι, και γίνεται τόσος λόγος για αποστολές στρατευμάτων στη Βαλτική, την ανατολική Ευρώπη για την φύλαξή τους από τη Ρωσική απειλή.
Λοιπόν, αυτό ανησυχεί τον κόσμο που δεν είδε το εισόδημά του να μεγαλώνει, που δεν βρίσκει δουλειά, που φέρει το βάρος των δανείων που πήρε για να κάνει σπουδές, από τις περικοπές και το κοινωνικό βοήθημα στους άνεργους, τις απειλές που δέχεται η κοινωνική ασφάλιση όπως και το δημόσιο σύστημα υγείας (αν και δεν αξίζει τίποτε, παρόλα αυτά κάποιοι βασίζονται σε αυτό).
Έτσι, οι περισσότεροι Αμερικανοί, βλέποντας κι άλλα προβλήματα στο εξωτερικό, που έχουν να κάνουν με πολέμους…, βλέπετε, η Αμερική βρίσκεται σε πόλεμο τα τελευταία 13 χρόνια. Σπατάλησε τρισεκατομμύρια και δεν πέτυχε αποτέλεσμα. Έτσι, αυτός είναι ο πιθανότερος λόγος που ο κόσμος είναι δυσαρεστημένος, γιατί εδώ υποφέρουν για λογαριασμό μακρινών πολέμων στους οποίους δεν πιστεύουν πια.
- Αυτοί, όμως, οι πόλεμοι που δεν τελειώνουν, τι σκεπτικό έχουν;
Ρόμπερτς: Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που σχετίζονται μεταξύ τους. Ένας είναι η νεο-συντηρητική ιδεολογία, η οποία ανδρώθηκε με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Και η ιδεολογία αυτή λέει πως η ιστορία έχει διαλέξει τις ΗΠΑ ως το κράτος που θα κυριαρχήσει σε ολόκληρο τον κόσμο, πως δεν υπάρχει εναλλακτικό πολιτικό ή οικονομικό σύστημα στο Αμερικανικό, και πως αυτή η επιλογή της ιστορίας δίνει στις ΗΠΑ την ευθύνη να ασκεί την ηγεμονία της σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πρόκειται, λοιπόν, για μια πολύ ισχυρή ιδεολογία, ισχυρότερη από οποιανδήποτε είχαν ποτέ οι ΗΠΑ. Και φτάνει σε μιαν εποχή που άλλες ιδεολογίες έχουν παρέλθει. Η κομμουνιστική έχει περάσει, τα μαρξιστικά επαναστατικά κινήματα αποτελούν παρελθόν. Αφήνουν, λοιπόν, την Αμερική κυρίαρχη στο ιδεολογικό πεδίο.
Ένας άλλος λόγος είναι το σύμπλεγμα βιομηχάνων και στελεχών περί τις ένοπλες δυνάμεις. Πρόκειται για μια απίστευτα μεγάλη και ισχυρή ομάδα συμφερόντων με μέλη και από το δημόσιο, όπως όλες οι υπηρεσίες ασφαλείας, η CIA και το Πεντάγωνο. Και απορροφά εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια, πιθανόν κοντά στο τρισεκατομμύριο, κάθε χρόνο.
Αυτό το χρήμα είναι πολύ σημαντικό για τα συμφέροντα αυτής της ομάδας. Μέρος του ποσού ανακυκλώνεται, επιστρέφει στο Κογκρέσο, τους υποψήφιους προέδρους ως συνεισφορά για τις προεκλογικές τους εκστρατείες εκλογής και επανεκλογής. Πρόκειται για μια δεύτερη, πολύ ισχυρή δύναμη–συμφέροντα μεγάλης σημασίας που επωφελούνται από τους πολέμους και την απειλή πολέμων.
Και η τρίτη πολύ ισχυρή ομάδα είναι το Ισραηλινό λόμπι. Οι περισσότεροι νεο-συντηρητικοί είναι Εβραίοι στην εθνική τους καταγωγή. Πολλοί έχουν διπλή υπηκοότητα (Ισραηλινή-Αμερικανική). Σχεδόν όλοι έχουν στενούς δεσμούς με το Ισραήλ.
Έτσι, η νεο-συντηρητική ιδεολογία της Αμερικανικής ηγεμονίας συνδυάζεται άψογα με τους πολέμους των 13 χρόνων στη Μ. Ανατολή, καθώς οι πόλεμοι αυτοί έχουν και δευτερεύοντα στόχο, να δώσουν ορισμένη κατεύθυνση στα αραβικά κράτη της Μ. Ανατολής που δεν είναι ευθυγραμμισμένα με την πολιτική των ΗΠΑ και του Ισραήλ και που θα μπορούσαν να αναχαιτίσουν την πολιτική ή τις επεκτατικές βλέψεις του Ισραήλ στην περιοχή.
Αυτά λοιπόν τα τρία συμπλέουν, το ένα στηρίζει το άλλο, και σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για τα ίδια πρόσωπα. Οι νεο-συντηρητικοί είναι ο ίδιοι με το λόμπι του Ισραήλ. Οι αξιωματούχοι του Πενταγώνου, του υπουργείου Εξωτερικών, είναι επίσης νεο-συντηρητικοί. Πρόκειται για ένα ακλόνητο τριμερές θεμέλιο που συνέχει το πράγμα.
-Λέτε, λοιπόν, πως η πολιτική εν πολλοίς καθορίζεται από το λόμπι του Ισραήλ. Η αμερικανική πολιτική, παρόλα αυτά, στη Μ. Ανατολή στην πραγματικότητα δημιουργούν κινδύνους για το Ισραήλ, το οποίο βρίσκεται περιστοιχισμένο από περισσότερο εξτρεμιστικά καθεστώτα από ότι παλαιότερα.
Ρόμπερτς: Ναι, πρόκειται για ακούσια συνέπεια αυτής της πολιτικής. Κάποιοι αναλυτές προσπάθησαν να προειδοποιήσουν τους νεο-συντηρητικούς πως τα σύνορα στη Μ. Ανατολή είναι όπως εκείνα στην Αφρική, που χάραξαν οι ευρωπαίοι αποικιοκράτες, κυρίως αναφορικά με τους Γάλλους.
Έχουμε, λοιπόν, κράτη με πλειονότητα σιιτών και μειονότητα σουνιτών, και άλλα κράτη στα οποία βλέπουμε το αντίθετο, σουνιτική πλειονότητα και σιιτικές μειονότητες. Το όλο πράγμα θυμίζει τα αφρικανικά σύνορα που με τον τρόπο που χαράχτηκαν έβαλαν στην ίδια χώρα δύο πολεμικές φυλές, παραδοσιακούς αντιπάλους. Έτσι, τα σύνορα της χώρας δεν έχουν πολλή λογική.
Η αντιπαράθεση των διαφόρων ισλαμικών ομολογιών αποφεύχθηκε από πολύ ισχυρούς κοσμικούς κυβερνήτες, όπως ο Σαντάμ Χουσεΐν, η κυβέρνηση του οποίου ήταν κοσμική, ή όπως ο Άσσαντ στη Συρία. Αυτές ήταν κοσμικές, μη ισλαμικές κυβερνήσεις, που κατέστειλαν τις αντιπαραθέσεις. Όταν λοιπόν τους ανατρέψεις αυτούς, ελευθερώνεις ταυτόχρονα τις συγκρούσεις.
Αυτό που παρατηρούμε από την πλευρά του ΙΚΙΛ, όπως τον λέμε, είναι μία προσπάθεια αναμόρφωσης των συνόρων, ώστε να συμφωνήσουν με τα υφιστάμενα δόγματα, και παρατηρούμε την ανασύσταση των σουνιτικών κρατών επάνω στον χάρτη της Συρίας και του Ιράκ. Δεν ξέρουμε, βεβαίως, αν θα πετύχουν τον στόχο τους, όμως μπορεί να δει κανείς καθαρά πως αυτή είναι η τάση.
Ένας από τους λόγους που αυτό δεν φάνηκε εξαρχής απειλητικό για το Ισραήλ, ήταν οι ίδιοι οι ισραηλινοί και οι νεο-συντηρητικοί σχεδιαστές πολιτικής. Σκέφτηκαν–αυτό θα μας βγει σε καλό, αν διαλύσουμε αυτές τις χώρες, θα αρχίσουν να πολεμούν μεταξύ τους, και δεν θα υπάρχει καμία χώρα πλέον εκεί.
Στη θέση του Ιράκ υπάρχουν αυτές οι φατρίες που θα βρίσκονται σε μόνιμη διαμάχη, όπως συμβαίνει σήμερα με την Λιβύη. Και σκέφτονται, Μία χώρα που δεν έχει κεντρική κυβέρνηση δεν αποτελεί κίνδυνο για εμάς. Και, συνεπώς, Εμείς βλέπουμε με καλό μάτι την καταστροφή των πολιτικών οντοτήτων των χωρών αυτών, γιατί μας ελευθερώνει από τους περιορισμούς που μας επιβάλλει μία οργανωμένη κυβέρνηση. Το Ιράκ δεν έχει πλέον κυβέρνηση, έχει αντίπαλα στρατόπεδα, όπως και η Λιβύη, όπως πάει να γίνει και στη Συρία.
Έτσι λοιπόν, το είδαν οι Ισραηλινοί και οι νεο-συντηρητικοί. Δεν το βλέπουν ως απειλή, μάλλον ως καταστροφή μιας ενιαίας χώρας, η οποία πλέον θα είχε περιορισμένες δυνατότητες αντίστασης, έστω και μικρής, στα ισραηλινά ή αμερικανικά συμφέροντα, πρακτικά αυτή η δυνατότητα πλέον δεν θα υπάρχει.
-Σε αυτήν όμως την περίπτωση, δεν θα αντικατασταθούν οι κυβερνήσεις και οι θεσμοί τους με κάποιες πολιτικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις, τέτοιες που θα αποκαλούσαμε σήμερα ‘εξτρεμιστικά στοιχεία’, σαν αυτά που δρουν σήμερα; Και δεν θα αποτελούν μεγαλύτερη απειλή από ό,τι οι αυτόνομες κυβερνήσεις; Ή μήπως πιστεύουν πως θα μπορούσαν με κάποιον τρόπο να τους ελέγξουν;
Ρόμπερτς: Όχι, δεν πιστεύω πως μπορούν να τους ελέγξουν. Και, ναι, αποτελούν απειλή, για τον λόγο πως δεν είναι κοσμικοί οργανισμοί. Αυτό είπα. Κάποιοι προειδοποιούσαμε πως εκεί θα πάει το πράγμα. Μας αγνόησαν όμως και μας αγνόησαν κυρίως γιατί για τους Ισραηλινούς και τους νεο-συντηρητικούς η διάσπαση αυτών των κρατών αποτελεί μικρότερη απειλή.
-Η νεοσυντηρητική ιδεολογία με αυτή την αντίληψη της παγκόσμιας αποστολής καθώς την περιγράφατε–δεν μοιάζει καταπληκτικά κάπως σαν την μαρξιστική ιδεολογία, την κομμουνιστική ιδεολογία;
Ρόμπερτς: Ναι, ακριβώς αυτό είναι. Η Ιστορία διάλεξε τις ΗΠΑ. Ξέρετε, στον μαρξισμό, η Ιστορία επιλέγει το προλεταριάτο. Στη νεο-συντηρητική ιδεολογία, την Ουάσιγκτον.
-Μήπως αυτό σημαίνει πως τελικά αυτές οι δύο ιδεολογίες έχουν κοινές ρίζες;
Ρόμπερτς: Όχι, δε νομίζω πως έχουν κοινή προέλευση, το αποτέλεσμά τους στον κόσμο, όμως, είναι το ίδιο, γιατί δίνει στην χώρα-εκφραστή αυτής της ιδεολογίας το κίνητρο να σαρώσει άλλες χώρες για την πραγμάτωσή της, καθώς, σύμφωνα με την ίδια της την αντίληψη, αποτελεί το μόνο νόμιμο σύστημα. Και κατά την έννοια αυτή, η μαρξιστική και η νεο-συντηρητική ιδεολογία είναι ίδιες, οι ρίζες τους όμως πολύ διαφορετικές.
Και, ξέρετε, σκέφτομαι επίσης, πως αυτή η ιδέα του μονοπολικού κόσμου, με την Αμερική μοναδική υπερδύναμη, αυτή πάει γάντι στα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα. Δεν τα ανέφερα στην θεμελίωση των τριών σημείων που είπα προηγουμένως, όμως θα λέγαμε πως κατά κάποιον τρόπο αποτελεί μία θεμελίωση τεσσάρων, γιατί με την υφιστάμενη αμερικανική ηγεμονία, αυτός είναι ο λόγος που μπορούμε να επιβάλλουμε κυρώσεις στον κόσμο.
Αν το νόμισμά σου δεν είναι το παγκόσμιο νόμισμα και δεν ελέγχεις το σύστημα των συναλλαγών, δεν μπορείς να επιβάλεις κυρώσεις. Λοιπόν η δυνατότητα που έχεις να επιβάλεις κυρώσεις δίνει ταυτόχρονα στα πιστωτικά σου ιδρύματα τη δύναμη να επιβληθούν στα ιδρύματα των άλλων χωρών. Την ιδεολογία, λοιπόν, στην οποία αναφέρθηκα, την βρίσκει ελκυστική και η Γουώλ Στρητ, οι μεγάλες τράπεζες, γιατί εξασφαλίζει και τη δική τους ηγεμονία.
Σε αυτή την περίπτωση, όμως–έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι–πρόκειται για σκόπιμη συνέπεια ή ίσως πάλι αθέλητη, που οτιδήποτε έκαναν οι ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία ή ίσως και περισσότερο έχει ως συνέπεια την ενίσχυση της θέσης της Κίνας, την οποία οι ΗΠΑ φαίνεται πως πλέον προσδιορίζουν ως τον πρωταρχικό τους ανταγωνιστή.
-Μόλις αναφερθήκατε στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Οι Κινέζοι έχουν αρχίσει να κάνουν λόγο πως θα φέρουν το δικό τους νόμισμα ως το νέο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Και αυτό είναι εν πολλοίς συνέπεια όλων αυτών των κρίσεων τις οποίες έχει προκαλέσει η ίδια η Αμερική.
Ρόμπερτς: Εκείνο που έκαναν οι Ηνωμένες Πολιτείες, και που έβαλε τα οικονομικά θεμέλια της Κίνας, ήταν να μεταφέρει τις αμερικανικές βιομηχανικές δουλειές. Η βιομηχανία, οι δουλειές στην παραγωγή, μεταφέρθηκαν εκτός συνόρων από τους καπιταλιστές υπό την πίεση της Γουωλ Στρητ και χάριν των πριμ των στελεχών τους.
Ήταν, λοιπόν, μια κοντόθωρη πολιτική από την πλευρά των εθνικών μας συμφερόντων, συμβατή, όμως, με τα συμφέροντα της Γουώλ Στρητ και τα ιδιωτικά συμφέροντα των συμβούλων των επιχειρήσεων.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που η Κίνα είχε στα χέρια της την αμερικανική τεχνολογία και τεχνογνωσία, ελευθερώθηκε από την αμερικανική επικυριαρχία. Και πλέον, στην πραγματικότητα, η Κίνα διαθέτει πολύ ισχυρότερη οικονομία, τουλάχιστον ως προς τη βιομηχανία, από τις ΗΠΑ.
Άλλος παράγοντας που συντέλεσε στην αποδυνάμωση του αμερικανικού οικονομικού συστήματος ήταν η εμφάνιση του γρήγορου διαδικτύου, γιατί πλέον ήταν δυνατόν οι επαγγελματικές υπηρεσίες, όπως οι μηχανολογικές, ή η συγγραφή υπολογιστικού κώδικα, οι ίδιοι οι υπολογιστές, κάθε τύπου μηχανολογική εργασία που δεν χρειάζεται να γίνει επί τόπου, μπορεί πλέον να γίνει πάνω στο διαδίκτυο, οπουδήποτε στον κόσμο.
Και αυτό έδωσε σε χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα την ικανότητα να δώσουν στον κόσμο τους θέσεις που μέχρι πρότινος έπαιρναν διπλωματούχοι αμερικανικών πανεπιστημίων. Και σε αυτή την περίπτωση εξοικονομεί πόρους για τις επιχειρήσεις, και αρέσει στη Γουώλ Στρητ, αφού αυξάνει τα κέρδη.
Αυτή ήταν λοιπόν η οδός της ανόδου της Κίνας. Πρόκειται για απρομελέτητη συνέπεια της παγκοσμιοποίησης. Και πάλι κάποιοι προειδοποιήσαμε, ο ίδιος έκρουα τον κώδωνα του κινδύνου για δέκα-δεκαπέντε χρόνια, αλλά δεν ακούνε. Λένε–’Α, δεν είναι τίποτε, απλώς ελευθερία εμπορίου, θα επωφεληθούμε.’ Δεν χωρά αμφιβολία πως έκαναν λάθος, δεν επρόκειτο για ελεύθερο εμπόριο και δεν έχουμε ωφεληθεί.
-Κατ’ αυτή την έννοια, μήπως αυτό σημαίνει πως, ίσως, όταν μιλάμε για τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών έναντι των εθνικών συμφερόντων, πώς τα εθνικά όλο και περισσότερο υποχωρούν στα επιχειρησιακά;
Ρόμπερτς: Στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν εθνικά συμφέροντα. Υπάρχουν τα συμφέροντα αυτών των ισχυρών ομάδων που έχουν κοινά συμφέροντα. Και τον τελευταίο καιρό είχαμε αυτές τις μελέτες από ερευνητές που βρήκαν πως το αμερικανικό κοινό δεν έχει κανένα λόγο στις κυβερνητικές αποφάσεις ή τη διαμόρφωση της πολιτικής.
Το συμπέρασμα της πρόσφατης μελέτης, που εξέτασε χιλιάδες κυβερνητικές αποφάσεις, ήταν πως οι αμερικανοί δεν επηρεάζουν ούτε στο ελάχιστο την διαμόρφωση της πολιτικής.
Έτσι, ως προς το αν κάτι γίνεται προς όφελος του λαού, κατ’ αυτή την έννοια, μηδέν, όλα γίνονται για τα περίπου έξι περίπου ισχυρές ομάδες οργανωμένων συμφερόντων. Έχω μιλήσει για τις τέσσερις, οι οποίες νομίζω πως είναι οι πιο καθοριστικές για την εξωτερική πολιτική–την ερώτηση που κάνατε.
Αναφορικά με αυτά λοιπόν, οι ΗΠΑ μόνες τους καθίστανται ευάλωτες και με διάφορους τρόπους. Κοιτάξετε, για παράδειγμα, την οικονομική πολιτική. Χρόνια τώρα, προκειμένου να στηρίξει πέντε – έξι μεγάλες τράπεζες η Φεντ [Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ] δημιουργεί τρισεκατομμύρια δολάρια, νέα δολάρια.
Η δημιουργία αυτών των δολαρίων, κατά κάποιο τρόπο δημιουργεί υποτίμηση για τα δολάρια που ήδη υπάρχουν, και που έχει ο κόσμος ανά την υφήλιο. Το βλέπουν και σκέφτονται–τι θα αξίζουν τα δολάριά μου σε λίγο, όταν η Φεντ δημιουργεί τόσα πολλά καινούρια δολάρια κάθε χρόνο;
Αυτό λοιπόν έχει οδηγήσει σε κάποιες σκέψεις να εγκαταλειφθεί το δολάριο ως το παγκόσμιο αποθεματικό μέσο. Και το κίνητρο να βρεθεί κάποιος άλλος μηχανισμός τακτοποίησης λογαριασμών από το δολάριο αυξάνεται, όταν προσθέσουμε αυτή την απειλή στην πραγματική αξία των χρηματικών και πιστωτικών μέσων που έχουν συνομολογηθεί σε δολάριο στην τυραννία του αμερικανικού χρηματοοικονομικού συστήματος.
Και βεβαίως, οι Κινέζοι έχουν δηλώσει πως είναι πλέον καιρός να ‘απο-αμερικανοποιηθεί’ ο κόσμος. Και ο Ρώσοι είπαν πρόσφατα πως πρέπει να ‘απο-δολλαροποιήσουμε’ το σύστημα πληρωμών. Έτσι φτάσαμε σε αυτή τη μεγάλη ενεργειακή συμφωνία μεταξύ Ρωσίας και Κίνας η οποία θα είναι εκτός αυτού του συστήματος πληρωμών.