Τι κρύβει η ξαφνική… λατρεία ξένων οίκωνBloomberg για τα ελληνικά ομόλογα και η σκηνοθεσία για ράλι
«Ήπια» αναδιάρθρωση ελληνικού χρέους με μόνιμο μηχανισμό στήριξης των «αδύνατων» Ευρωζώνης μεθοδεύει το… ιερατείο Βρυξελλών-Φραγκφούρτης-ισχυρών τραπεζών
Κρατικά «οχυρά» στο τραπεζικό σύστημα επιχειρεί να στήσει η κυβέρνηση
Αντίβαρα στη «μαυρίλα» της κορυφούμενης ιρλανδικής κρίσης και στους φόβους για νέο ντόμινο στην περιφέρεια της Ευρωζώνης επιχειρεί να δημιουργήσει το ευρωπαϊκό «ιερατείο» Βρυξελλών, Φραγκφούρτης και μεγάλων τραπεζικών ομίλων, προωθώντας, παρά τις γερμανικές πεισματικές αρνήσεις, το «Σχέδιο Β» για οριστική διάσωση της Ελλάδας και των άλλων ασθενών οικονομιών της περιφέρειας, ενώ στην αγορά ομολόγων σκηνοθετείται προσεκτικά το επόμενο ράλι των ελληνικών τίτλων, όπως ακριβώς είχε έγκαιρα αποκαλύψει το "Sofokleous10" («Ώρα για ράλι των ελληνικών ομολόγων»; - 14/09/2010). Την ίδια ώρα η κυβέρνηση εμφανίζεται αποφασισμένη να στήσει «κρατικά» οχυρά στο τραπεζικό σύστημα…
Η ιρλανδική… νάρκη στην Ευρωζώνη έχει πλέον εκραγεί, καθώς το Δουβλίνο ανακοίνωσε το σχέδιο ανάληψης βαρών του χρεοκοπημένου τραπεζικού συστήματος, με κόστος άνω των 50 δις. ευρώ, ενώ παράλληλα ανακοίνωσε την απόφαση απόσυρσης από την αγορά ομολόγων ως το τέλος του έτους, με «πάγωμα» εκδόσεων, που παρά τις σχετικές διαψεύσεις είναι σαφές ότι προοιωνίζεται προσφυγή της χώρας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης μέσα στον επόμενο χρόνο. Το δράμα της Ιρλανδίας και οι φόβοι για ντόμινο στην Πορτογαλία και την Ισπανία επιταχύνουν θεαματικά τις παρασκηνιακές διεργασίες για ένα «Σχέδιο Β», που θα επιτρέψει στην Ευρωζώνη να καθησυχάσει τις ανησυχίες των αγορών για τη βαθιά κρίση χρέους, που συνδυάζεται από απειλητικά φαινόμενα «διάβρωσης» της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος.
Οι διεργασίες αυτές εξελίσσονται παράλληλα σε δύο επίπεδα, καθώς στο παρασκήνιο συζητείται η δημιουργία μόνιμου μηχανισμού στήριξης των αδύναμων οικονομιών και σταθεροποίησης του ευρώ, που θα επιτρέψει και την «ήπια» αναδιάρθρωση χρεών των ασθενέστερων χωρών τα επόμενα χρόνια, ενώ στο επίσημο προσκήνιο της δημόσιας συζήτησης η Γερμανία αρνείται πεισματικά κάθε σκέψη για μόνιμη στήριξη των αδύναμων κρατών και προωθεί πιεστικά μια δρακόντεια αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, που θα επιβάλλει μια «αιματηρή» δημοσιονομική πειθαρχία και θα μεταφέρει το πολιτικό κέντρο βάρους των αποφάσεων στον πλούσιο Βορρά:
Το άρθρο-κλειδί που δημοσιεύθηκε στους Financial Times, με τις «βαριές» υπογραφές δύο κορυφαίων Γερμανών καθηγητών, του Ιταλού συμβούλου του Έλληνα Πρωθυπουργού, Τομάσο Παντόα Σιόπα, και με την «προσυπογραφή» κορυφαίων ευρωπαϊστών πολιτικών (Ζακ Ντελόρ, Ρομάνο Πρόντι, Γιόσκα Φίσερ, Γκυ Φέρχοφσταντ), αποτυπώνει το «Σχέδιο Β» για έξοδο από την κρίση, που προωθούν Βρυξέλλες-Φραγκφούρτη και ηγετικοί τραπεζικοί κύκλοι της Ευρώπης.
Εν ολίγοις, η προτεινόμενη λύση για σταθεροποίηση της Ευρωζώνης είναι να μονιμοποιηθεί η λειτουργία του μηχανισμού στήριξης, που «προικοδοτήθηκε» με 750 δις. ευρώ, για να στηρίξει τις ασθενείς οικονομίες, ώστε όχι μόνο να «θωρακίσει» τα αδύναμα κράτη από επιθέσεις των αγορών, αλλά και να διευκολύνει την αναγκαία αναδιάρθρωση χρέους της Ελλάδας (και όχι μόνο…), χωρίς την οποία η χρεοκοπία της χώρας μας είναι βέβαιη το 2014, όταν ο λογαριασμός τοκοχρεολυσίων θα εκτιναχθεί κοντά στα 90 δις. ευρώ.
«Μια απόφαση για μόνιμο ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης δεν θα πρέπει να αποκλείει κρατικές χρεοκοπίες στην Ευρωζώνη. Μια διαδικασία ομαλής αναδιάρθρωσης χρεών είναι αναγκαία και θα πρέπει να συμφωνηθεί παράλληλα. Αλλά ο ευρωπαϊκός μηχανισμός στήριξης δεν πρέπει να είναι προσωρινός. Θα πρέπει να ενσωματωθεί πλήρως στο θεσμικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης», τονίζεται στο άρθρο.
Ουσιαστικά, μέσα από τις γραμμές αυτού του βαρυσήμαντου κειμένου αναδύεται το πλαίσιο ενός συμβιβασμού που θα μπορούσε να επιτευχθεί, ανάμεσα στη γερμανική πάγια θέση («αφήστε τους αδύνατους να χρεοκοπήσουν») και στη θέση των περιφερειακών χωρών και της Γαλλίας υπέρ της εγκαθίδρυσης μηχανισμού παροχής στήριξης, για να αποφευχθούν χρεοκοπίες, με το κύριο κόστος να βαρύνει τους Γερμανούς φορολογούμενους. Αν περάσει αυτό το σχέδιο, υπερχρεωμένες χώρες με πρώτη την Ελλάδα θα διευκολυνθούν να αναδιαρθρώσουν τα χρέη τους και να δανεισθούν με χαμηλότερο κόστος, αλλά αυτή η παροχή θα συνδυασθεί με μεγάλες εκχωρήσεις εθνικής κυριαρχίας στο ενιαίο ευρωπαϊκό κέντρο άσκησης της οικονομικής πολιτικής, όπου κυρίαρχο ρόλο θα έχει το Βερολίνο, αλλά και με «σιδερένιες» δεσμεύσεις για αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία στο διηνεκές.
Σε επίπεδο επίσημου πολιτικού διαλόγου, η Γερμανία φαίνεται να κρατά σταθερή την άρνησή της για μονιμοποίηση, ή έστω και παράταση της λειτουργίας του μηχανισμού στήριξης και να πιέζει για δρακόντεια αναθεώρηση του Συμφώνου Σταθερότητας, ώστε οι δημοσιονομικά «απείθαρχοι» να έρχονται αντιμέτωποι με αυτόματα ευρωπαϊκά πρόστιμα και απώλεια του ρόλου τους στη λήψη των αποφάσεων στο πλαίσιο του Eurogroup. Μάλιστα, η Γερμανία θέλει να ενσωματώσει αυστηρότατη πρόβλεψη για μείωση του χρέους σε συγκεκριμένο, υψηλό ποσοστό από όσες χώρες έχουν ξεπεράσει το όριο του 60% του ΑΕΠ, θέση που προκάλεσε ακόμη και το ανοικτό ιταλικό βέτο στην τελευταία συνεδρίαση του Eurogroup.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η σκληρή στάση της Μέρκελ στη διαπραγμάτευση κρύβει την προσπάθεια της γερμανικής κυβέρνησης να μεγιστοποιήσει τα «ανταλλάγματα» που θα πάρει, για να συναινέσει τελικά στη μονιμοποίηση του μηχανισμού στήριξης των ασθενών οικονομιών. Η Γερμανίδα καγκελάριος, εκτιμούν πολιτικοί παρατηρητές, δεν μπορεί να γυρίσει στους ψηφοφόρους με «άδεια χέρια»: καθώς η ισχυρότερη οικονομία της Ευρωζώνης είναι εκ των πραγμάτων υποχρεωμένη να «βάλει πλάτη» στις αδύνατες, για να μη διαλυθεί η νομισματική ένωση, το Βερολίνο θα επιδιώξει μέχρι τέλους να εξασφαλίσει ανταλλάγματα και εγγυήσεις, που θα ενισχύουν την επιρροή του στην κοινή οικονομική πολιτική και θα ελαχιστοποιούν τα βάρη που θα αναλάβουν τελικά οι Γερμανοί φορολογούμενοι.