Γράφει η Νάντια Τριανταφύλλου για τα ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ
Πρώτον: αυτοδυναμία δεν είχε κανένα κόμμα, κυβέρνηση δεν σχηματίστηκε . εκτός από αυτή του Πικραμμένου. Πόσο επίκαιρο όνομα θεέ μου…
Δεύτερον: δεν υπήρξαν νικητές και ηττημένοι αλλά πολιτικοί που πήραν το «μήνυμα» του λαού. Όλοι τους κατάλαβαν ότι ο λαός ήθελε να συνεργαστούν όλες οι πολιτικές δυνάμεις για το καλό του τόπου.
Τρίτον: όλοι είχαν άποψη για το αποτέλεσμα των εκλογών. Κι όλοι σχολίασαν το ποσοστό των άλλων. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το δικό του, κανείς δε αναφέρθηκε επί της ουσίας στις δικές του απώλειες, αναφέρομαι φυσικά σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. παρά μόνο εξ απαλών ονύχων σχολιάστηκε ο καταποντισμός τους. Τόσο απλά και τόσο ψεύτικα.
Τέταρτον: όλοι τους μετά τις εκλογές υποστήριξαν ότι το μόνο που τους νοιάζει είναι το καλό της Ελλάδας. Κανείς τους δεν νοιάζεται για το δικό του καλό, το ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ. Όλοι είναι υπεράνω, όλοι νοιάζονται για εμάς. Τον απλό λαό. Για αυτό και όλοι τους πήραν την εντολή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά δεν μπόρεσαν να τα βρουν. Έτσι η εντολή περιφέρθηκε από τον ένα στον άλλον, σαν να ήταν η τελευταία η πιο φθηνή του δρόμου, κι αφού την «πήραν» όλοι τους, με τον δικό του τρόπο ο καθένας την γύριζαν πίσω , για να την πάρει ο επόμενος. Κι αυτή που περιφερόταν έτσι από τον ένα στον άλλον ήταν η ΔΙΚΗ ΣΟΥ εντολή. Η δική μου εντολή. Η ψήφος μου που κανείς τους δεν υπολόγισε. Ούτε μετέφρασε. Ούτε της έδωσε νόημα.
Πέμπτον: μπήκε η ανεκδιήγητη «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» στην Βουλή. Κι όχι απλά μπήκε αλλά έβγαλε 21 παρακαλώ τραμπούκους, έ συγνώμη βουλευτές ήθελα να πω που ήδη έχουν σηκώσει τα μανίκια τους κι είναι έτοιμοι για τον τσαμπουκά. Και το καταπληκτικότερο είναι πως ενώ κατά την προεκλογική περίοδο η «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» δεν φαινόταν σχεδόν πουθενά, σε κανένα ΜΜΕ μετά τις εκλογές ή για να είμαστε ακριβείς μετά την απείρου κάλλους συνέντευξη τύπου του Μιχαλολιάκου με το περίφημο ηγέρθητε γέμισε η οθόνη της τηλεόρασης, οι εκπομπές ψυχαγωγικές και μη με ανθρώπους της «ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ». Έτσι για να γνωριστούμε καλύτερα. Έτσι για να νοιώσουμε άλλη μια φορά τη δημοκρατία των ΜΜΕ που μας κυβερνάνε και μας διαμορφώνουν άποψη, γνώμη, απόφαση.
Έκτον: έμειναν εκτός Ντόρα και Καρατζαφέρης. Και στις μέρες που ακολούθησαν αποκάλυψαν για άλλη μια φορά το ποιόν τους και το πύον τους… αλλά αυτά θα τα δούμε και στην συνέχεια…
Έβδομον και πολύ σημαντικό: η άνοδος της αριστεράς και συγκεκριμένα του ΣΥΡΙΖΑ. Η άνοδος του Αλέξη Τσίπρα η άρνηση της Αλέκας Παπαρήγα σε ΟΛΑ και το διπλό παιχνίδι της ΔΗΜΑΡ και του Φώτη Κουβέλη.
Κι αφού είδαν όλοι τους ότι τα κουκιά όπως συνηθίζουν να λένε δεν τους βγήκαν άρχισαν τα όργανα κι οι κωλοτούμπες. Άρχισαν οι διαβουλεύσεις, οι ίντριγκες, οι συσχετισμοί, οι αλλαξοκωλιές, τα γλυψίματα, οι συμφωνίες κάτω από το τραπέζι κι όλα όσα σιχαίνομαι στη ζωή μου.
Αποτέλεσμα; Ξανά εκλογές. Να ξαναστείλει ο λαός την εντολή του αλλά ρε παιδιά αυτή τη φορά να είναι πιο σαφής η εντολή για να την καταλάβουν. Μη τους μπερδέψουμε πάλι οκ;
Κι έτσι μετράμε και πάλι μέρες για τις εκλογές. Και ξανάρχισαν οι πολιτικοί να μας πετάνε καραμελίτσες με διάφορα περιτυλίγματα, άλλος τρόμου, άλλος φτώχειας, άλλος απόφασης ζωής και πάει λέγοντας.
Αλλά δες το σήμερα. Δες τι συμβαίνει σήμερα.
Ο Σαμαράς τα βρήκε με την Ντόρα και την «αγκάλιασε» ξανά στην Ν.Δ. κι έτσι κι οι δύο εκεί που έφτυναν τώρα γλύφουν. Κι όχι μόνο αυτό. Η Ντόρα Μπακογιάννη σε συνέντευξη της μετά την περιβόητη επιστροφή είπε πως το έκανε όχι για τον εαυτό της αλλά γιατί θέλει να μπορεί να πει αύριο μεθαύριο στα παιδιά και τα εγγόνια της έκανε ότι μπορούσε για να σώσει τη χώρα. Και ποτέ μα ποτέ της δεν σκέφτηκε το δικό της καλό. Το δικό της συμφέρον. Την δική της πολιτική πορεία. Ο δε Σαμαράς στην απέλπιδα προσπάθεια του να κερδίσει τις επερχόμενες εκλογές άνοιξε όχι απλά τα παράθυρα αλλά τις πόρτες, τα πόδια, τα χέρια, κι ότι άλλο ανοίγει και βάζει μέσα τους ΠΑΝΤΕΣ. Όχι φυσικά γιατί ο στόχος του είναι να γίνει πρωθυπουργός αλλά γιατί νοιάζεται για το καλό της χώρας και το μόνο που θέλει είναι να γλιτώσει τη Ελλάδα από την λαίλαπα της αριστεράς.
Πάμε στο ΠΑΣΟΚ τώρα. Ο Βενιζέλος έχει βάλει λυτούς και δεμένους για να μεγαλώσει το αισθητά μικρό ποσοστούλι του, κάποιοι μάλιστα λένε πως μέχρι κι ο Λαλιώτης επιστρατεύθηκε. Πιέζει, σφίγγεται, φυσάει, ξεφυσάει αλλά προς θεού όχι για να πάρει περισσότερες ψήφους και να μεγαλώσει την κοινοβουλευτική δύναμη του κόμματος του αλλά για να γλιτώσει τη Ελλάδα από την ολοκληρωτική καταστροφή. Καταστροφή που θα έρθει εάν μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου σχηματίσει κυβέρνηση ο Τσίπρας κι όσοι συνεργαστούν μαζί του. Και το παράλογο είναι πως σε όλες τις συνεντεύξεις του μετά τις εκλογές ο Βενιζέλος λέει πως αυτό που συμβαίνει είναι πως δικαιώνονται οι αποφάσεις του… το ζήτημα δηλαδή για τον Βενιζέλο είναι εάν θα δικαιωθεί. Όχι εάν πεθαίνουν άνθρωποι, εάν αυτοκτονούν, εάν πεινάνε, εάν καταστρέφονται ζωές… τίποτε από όλα αυτά δεν τον αγγίζει, δεν τον νοιάζει… τόσο απλά…
Πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν θα το κρύψω. Το βράδυ των εκλογών όταν έβλεπα τα απίστευτα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ χαιρόμουν… γέλαγαν και τα μουστάκια μου θα έλεγα εάν είχα βέβαια μουστάκια. Κι όταν πήρε την εντολή και ήταν κάθετος στις απόψεις του και αρνούμενος να κάνει κολεγιές για την πρωθυπουργία μου άρεσε. Και οι απαντήσεις του στην εμμονή του Κουβέλη να τον αναγκάσει να υπογράψει για να σχηματιστεί κυβέρνηση συνεργασίας μου άρεσε. Αλλά κάπου εκεί άρχισε να μου χαλάει το γλυκό. Γιατί; Γιατί απλά γέμισαν τα τηλεπαράθυρα με εκπροσώπους του ΣΥΡΙΖΑ και λογικό είναι, και τότε συνειδητοποίησα ότι ούτε οι εκπρόσωποι του κόμματος δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μια άποψη. Άλλα έλεγε ο ένας άλλα ο άλλος. Άλλες προτάσεις άκουγα στο ένα κανάλι για την οικονομία από τον ΣΥΡΙΖΑ γύριζα κανάλι άλλα άκουγα. Στην αρχή νόμιζα πως ήταν τυχαίο γεγονός. Μετά για ένα διάστημα δυο ημερών τα έβαλα με τον εαυτό μου γιατί δεν είχα την δύναμη να συγκεντρωθώ. Νόμιζα ότι εγώ δεν καταλάβαινα. Δε μπορούσα να φανταστώ ότι απλά άλλα έλεγε ο ένας κι άλλα ο άλλος. Πέρα από αυτό. Όλο αυτό το σκηνικό ου παρουσιάζει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι όλα ανατρέπονται κι ότι η ζωή μας όχι απλά θα γίνει όπως ήταν αλλά θα γίνει ακόμη καλύτερη από οικονομικής πλευράς εάν έχει την αυτοδυναμία με ψυλλιάζει. Πώς να το κάνουμε ρε φίλε εάν τα πράγματα είναι τόσο απλά όσο λέτε γιατί δεν τα λέγατε νωρίτερα; Κι άντε να πειστώ ότι εσείς τα λέγατε… γιατί δεν σας «έκλεψαν» λιγάκι τις ιδέες ώστε να μην μας ξευτιλίσουν έτσι; Για το ταξίδι του Τσίπρα στο εξωτερικό δεν πρόκειται να σχολιάσω τίποτε. Μόνο την αίσθηση μου θα δώσω: δεν ήταν έτοιμος ο πρόεδρος για αυτό το ταξίδι με το ρόλο που είναι έτοιμος να παίξει .
Η Παπαρήγα όπως πάντα είναι εκτός συναγωνισμού γιατί απλά δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να διαφωνεί με όλους και με όλα. Εμμένει σε ένα σχέδιο που έχει γραφτεί προ 50ετίας και δεν συνειδητοποιεί ότι οι εποχές αλλάζουν , διάολε πρέπει να αλλάξει και το σχέδιο.
Ο Καμμένος και οι «ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ». Πήρε εξαιρετικά υψηλό ποσοστό με δεδομένο ότι το κόμμα ή κίνημα όπως το λέει ο ίδιος, μετρά λίγους μήνες ζωής. Και για να είμαι ειλικρινής βλέπω τον Καμμένο και κουράζομαι. Ο άνθρωπος είναι ίσως ο μόνος που έχει οργώσει την Ελλάδα. Όποτε τον έχω δει να μιλάει ζηλεύω το πάθος του, την πίστη του ακόμη και την απολυτότητα του. Και μετά βλέπω και τα στελέχη του. Και ξενερώνω. Γιατί λίγες μέρες πριν τις εκλογές βλέπω στελέχη του που γνωρίζω, έτυχε μάλιστα συνεντεύξεις τους να φιλοξενήσουμε στα «ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ», να την «κάνουν» από το κόμμα. Κατά την γνώμη μου δε, όχι γιατί διαφωνούν με τις αρχές του κόμματος αλλά γιατί πολύ απλά δεν εκλέχθηκαν. Δεν βγήκαν ρε αδελφέ πώς να το πω… δεν έγιναν βουλευτές. Κι έχουν θυμώσει πολύ. Και μιλάνε πολύ. Και εκθέτουν τον εαυτό τους. και έχει θολώσει τόσο το μυαλό τους που το μόνο που κάνουν ξεκάθαρο είναι το πόσο πολύ ήθελαν αυτή την γ….. καρέκλα του βουλευτή. Και μην τους ακούτε που λένε πως θέλουν να σώσουν την Ελλάδα. Αυτά είναι για τους αδαείς και τους αφελείς.
Πάμε στην ΔΗΜΑΡ και τον Φώτη Κουβέλη. Το ποσοστό του ήταν χαμηλότερο από αυτό που ο ίδιος υπολόγιζε. Ο ρόλος του όμως ήταν μεγαλύτερος από όσο του άξιζε. Γιατί με 6,1% δεν μπορείς κ. Κουβέλη να καθορίζεις εσύ το παιχνίδι και να υποβάλεις όρους και κανόνες. Δεν μπορείς να εκβιάζεις, να απαιτείς και εν τέλει να προδίδεις το συγγενές κομμάτι σου για το «καλό του τόπου». Δεν γίνεται πώς να το κάνουμε.
Τέλος, ο Καρατζαφέρης βιώνει την απόλυτη μοναξιά βλέποντας το ένα μετά το άλλο πολιτικά παιδιά του να το σκάνε τρέχοντας για την Ν.Δ. γιατί φυσικά όλοι μα όλοι χωράνε στην ορθάνοιχτη αγκαλιά του Αντώνη Σαμαρά που φαίνεται να δίνει γη και ύδωρ σε όποιον σταθεί δίπλα του σε αυτή την δύσκολη εκλογική αναμέτρηση. Κι έτσι θα δούμε τον «πρόεδρο» και άλλοτε ρυθμιστή πολλών και κρίσιμων καταστάσεων να μένει παντελώς μόνος. Τις επόμενες κινήσεις του σαφώς και δεν μπορώ να τις προβλέψω. Άλλωστε το έχω δηλώσει: η φαντασία μου αρνείται πεισματικά να ακολουθήσει δρόμους ερειπωμένους και μυαλά σατανικά.