Οι Γερμανοί θα μπορούσαν να πουν ότι η σκληρή προσέγγιση δικαιολογείται από το ιστορικό της Ελλάδα να δίνει υποσχέσεις και μετά να τις αθετεί. Μετά τη μαζική υποβάθμιση των ευρωπαϊκών κρατών από την S&P τον προηγούμενο μήνα, οι λοιπές χώρες με το τριπλό ΑΑΑ, είναι περισσότερο από ποτέ αποφασισμένες να δείξουν την οικονομική τους πυγμή. Στη Γερμανία, υπάρχει βαθύ μίσος ενάντια στην Ελλάδα.
Αλλά και οι Έλληνες δεν πάνε πίσω. Πιστεύουν ότι τα δρακόντεια μέτρα καταδικάζουν την οικονομία σε μόνιμη ύφεση και ότι σκοτώνουν την ανάπτυξη, όντας βέβαιοι ότι το πρόβλημα χρέους δεν θα θεραπευτεί. Το να σου ζητάνε να κόψεις παραπάνω, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι μάταιο, είναι κάτι παραπάνω από ταπεινωτικό.
Το ερώτημα είναι πλέον αν οι Έλληνες σπρώχνονται σε μια κατάσταση να αρνηθούν τους βάρβαρους όρους της ειρήνης που τους προσφέρονται (Carthaginian peace terms) και να αποφασίσουν ότι η σκληρή ζωή που συνεπάγεται έξω από το ευρώ (η οποία και θα είναι σίγουρα), δεν θα είναι χειρότερη από την παρούσα, που τους προσφέρεται.
Με μια σημαντική προειδοποίηση, αυτό θα είναι ένα καλό αποτέλεσμα για την Μέρκελ. Εάν η Ελλάδα αποφάσιζε να αποχωρήσει από το ευρώ με τη θέλησή της, τότε η Μέρκελ θα μπορούσε να πει ότι έκανε όσα ήταν να κάνει για να κρατήσει το κοινό νόμισμα ανέπαφο, αλλά στο τέλος ήταν οι έλληνες αυτοί που αποφάσισαν ότι ήταν η ώρα να φύγουν.
Η εξήγηση είναι φυσικά ότι η αποχώρηση της Ελλάδας θα γινόταν με ομαλό παρά με άτακτο τρόπο. Αν οι Γερμανοί και οι υπόλοιπο σκληροπυρηνικοί τραβάνε το σκοινί είναι γιατί πιστεύουν ότι τους προηγούμενους μήνες οι ενέργειες της ΕΚΤ ήταν αρκετές ώστε να εξασφαλίσουν τη μη μετάδοση της μόλυνσης και στις άλλες υπερχρεωμένες χώρες και στο εύθραυστο τραπεζικό σύστημα της ΕΕ.
Αυτό είναι η μια πλευρά του παιχνιδιού και μην εκπλαγείτε αν αποτύχει. Από τότε που κατέστη φανερό στο τέλος του 2009 ότι η Ελλάδα έχει ένα ηχηρό χρέος, ο χειρισμός της κρίσης ήταν πολύ αδέξιος. Και όπως είναι πασιφανές τίποτε δεν μάθανε στο δρόμο, όλον αυτό τον καιρό