Η εθνική νομοθεσία προβλέπει τον καθορισμό ελάχιστου μισθού σε 20 από τα 27 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Στα υπόλοιπα επτά δεν υπάρχει θεσμικά κατοχυρωμένη κατώτερη αμοιβή, αλλά
αποτελεί προϊόν ελεύθερης διαπραγμάτευσης μεταξύ εργοδοσίας και εργαζομένων.
Μεγάλες είναι οι διακυμάνσεις που παρουσιάζει στα πλαίσια της Ευρωζώνης το ύψος του κατώτερου μισθού που διαφέρει σημαντικά από χώρα σε χώρα.
Ο μεγαλύτερος βασικός μισθός, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat του Ιουλίου του 2011, καταγράφεται στο Λουξεμβούργο με 1,757.56 ευρώ ανά μήνα και οι χαμηλότεροι μισθοί στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία με 158 και 123 ευρώ αντίστοιχα.
Στα ίδια επίπεδα, κινούνται οι κατώτερες αμοιβές και στις άλλες χώρες που συνορεύουν με την Ελλάδα. Στην Αλβανία, ο βασικός μισθός είναι 143,69 ευρώ στην Τουρκία 263,28 ευρώ και στη Σερβία 167,25 ευρώ.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Εργοδοτικών Οργανώσεων (FedEE), το 2011 οι μεικτές κατώτερες αμοιβές στον πυρήνα της Ευρωζώνης, διαμορφώθηκαν ως εξής:
Λουξεμβούργο: 1.757.56 ευρώ
Βέλγιο: 1.498.87 ευρώ
Ιρλανδία: 1.499.93 ευρώ
Ολλανδία: 1.424.40 ευρώ
Γαλλία: 1.365.00 ευρώ
Αυστρία: 1.000.00 ευρώ
Κύπρος: 909.00 ευρώ
Ελλάδα: 739.56 ευρώ
Μάλτα: 664.95 ευρώ
Ισπανία: 641.50 ευρώ
Σλοβενία: 530.00 ευρώ
Πορτογαλία: 485 ευρώ
Σλοβακία: 317.00 ευρώ
Εσθονία: 278.02 ευρώ
Οι μισθολογικές ανισότητες ακολουθούνται από ανισότητες στην αγοραστική δύναμη, με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ευρώπη των 27 να το έχει για το 2010 σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat το Λουξεμβούργο (271% του μέσου κοινοτικού) και το χαμηλότερο η Βουλγαρία (44%).
Αντίστοιχα στην Ελλάδα το κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν υπολογιζόμενο σε μονάδες αγοραστικής δύναμης (ΜΑΔ) μειώθηκε το 2010 στην Ελλάδα κατά 4 μονάδες σε σχέση με το 2009, εμφανίζοντας τη μεγαλύτερη πτώση στην Ευρώπη των 27.