τίτλο:
«Κερδίζοντας από τον πόνο: Ευλογία για την Γερμανία η ευρωπαϊκή κρίση» επιβεβαίωνε περίτρανα πως η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, ευνοείται από την κρίση χρεών που πλήττει τον πολύπαθο Νότο. Το περιοδικό εξηγούσε πως η ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης έχει αναδειχθεί σε καταφύγιο για τους επενδυτές, οι οποίοι «προτιμούν να δανείσουν την κυβέρνηση ακόμη και με τέτοια επιτόκια, παρά να διακινδυνεύσουν απώλειες».
Να σημειωθεί πως στην προηγούμενη δημοπρασία εντόκων γραμματίων που πραγματοποίησε η Γερμανία, για πρώτη φορά το επιτόκιο ήταν αρνητικό. Ουσιαστικά, οι επενδυτές την... πλήρωσαν για το... "προνόμιο" να της δανείσουν χρήματα.
Τα επιτόκια που πληρώνει η Γερμανία για τα δικά της χρέη, άρχισαν να μειώνονται σημαντικά, ήδη από το 2009 λόγω της κρίσης, διότι, όσο οι διεθνείς επενδυτές αποχωρούσαν από τις αγορές ομολόγων των κρατών της περιφερείας, σαν την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ισπανία, τόσο οι ίδιοι επενδυτές έριχναν όλο και πιο πολύ τα κεφάλαια τους στα γερμανικά ομόλογα, τα οποία, θεωρούνται ασφαλές επενδυτικό καταφύγιο. Έτσι τα επιτόκια των δεκαετών ομολόγων της Γερμανίας, έπεσαν από το 4%, που ήταν το 2008, στα κάτω από το μισό, και έφτασαν έως και τα 1,7%, και βασικά παραμένουν χαμηλά αυτά τα δύο χρόνια, κάτω από το ύψος του τιμάριθμου της Ευρώπης. Δηλαδή, η Γερμανία μπορούσε και μπορεί να εξυπηρετεί το δημόσιο χρέος της σχεδόν άτοκα. Οι New York Times παραθέτουν τους υπολογισμούς του βελγικού ινστιτούτου οικονομικών ερευνών, Re-Define, που υποστηρίζουν ότι μόνο τα δύο τελευταία χρόνια η Γερμανία γλύτωσε 20 δισ. ευρώ σε χαμηλότερα επιτόκια του δημοσίου χρέους της, και ότι έχει άλλα τόσα κλειδωμένα για τα επόμενα χρόνια, από δάνεια που έχει ήδη συμφωνήσει.
Οι επενδυτές φοβούμενοι για τις ανησυχητικές διαστάσεις που μπορεί να λάβει η δημοσιονομική κρίση εγκαταλείπουν τις αγορές ομολόγων άλλων ευρωπαϊκών κρατών και σπεύδουν στα γερμανικά ομόλογα εξαιτίας του ισχυρού προϋπολογισμού της Γερμανίας και της υψηλής δημοσιονομικής της πειθαρχίας. Ορισμένοι από τους επενδυτές που βλέπουμε να βάζουν σήμερα τα λεφτά τους στα γερμανικά ομόλογα τα έχουν αντλήσει από την πώληση άλλων ευρωπαϊκών κρατικών τίτλων. Παράλληλα, μέσα στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα λαμβάνει χώρα μια παρόμοια εξέλιξη, καθώς οι γερμανικές τράπεζες κερδίζουν καταθέσεις σε βάρος των περισσότερων άλλων ευρωπαϊκών τραπεζών.
Οσον αφορά την γερμανική οικονομία, τα τελευταία μακροοικονομικά στοιχεία κατέδειξαν πως παραμένει σε μεγάλο βαθμό αλώβητη από την κρίση. Το 2011 το γερμανικό ΑΕΠ έτρεξε με ρυθμό 3%, ξεπερνώντας τα προ κρίσης επίπεδα, ενώ το έλλειμμα έναντι του ΑΕΠ έμεινε για πρώτη φορά έπειτα από τρία χρόνια κάτω από το όριο του 3% που προβλέπεται από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. η θετική πορεία της γερμανικής οικονομίας οφείλεται κυρίως στην αύξηση της ζήτησης κατά 1,5% στο εσωτερικό, ενώ οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 8,2% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2010. Παράλληλα, ο δανεισμός της γενικής κυβέρνησης ανήλθε σε 26,7 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε έλλειμμα 1,0% του ΑΕΠ. Παράλληλα ο αριθμός των ανέργων στη Γερμανία έφθασε κατά μέσον όρο τον περασμένο χρόνο τα 2,976 εκατομμύρια άτομα, στο χαμηλότερο επίπεδο από το 1991 και 263.000 λιγότερα από το 2010. Το ποσοστό της ανεργίας μειώθηκε τον περασμένο χρόνο κατά 0,6% για να διαμορφωθεί στο 7,1% κατά μέσον όρο. Επίσης το 2011 ήταν «η καλύτερη χρονιά εδώ και 10 χρόνια» όσον αφορά την κατανάλωση των νοικοκυριών στη Γερμανία.
Εύλογα, λοιπόν, το ερώτημα που γεννάται είναι, μήπως τελικά το Βερολίνο δεν το συμφέρει να δοθεί λύση στην κρίση; Μήπως η αδιάλλακτη στάση της Μέρκελ δεν είναι τυχαία. Οι τελευταίες δημοπρασίες γερμανικών ομολόγων και τα μακροοικονομικά στοιχεία αποδεικνύουν πως η Γερμανία όχι μόνο βγαίνει αλώβητη μέχρι στιγμής από την κρίση, αλλά αποκομίζει και οφέλη. Και γι’ αυτό ακριβώς το λόγο η γερμανίδα καγκελάριος έχει κανένα λόγο να πάρει γενναίες αποφάσεις, αφού βλέπει πως η χώρα της εξακολουθεί να κερδίζει από αυτό που συμβαίνει την Ευρωζώνη. Οπότε εξακολουθεί να κρατά επιφυλακτική στάση και αρνείται να βγάλει από το αδιέξοδο τις αδύναμες δημοσιονομικά χώρες. Απαγορεύει στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να «κόψει» χρήμα και ανθίσταται στην έκδοση ευρωομολόγων, με αποτέλεσμα να αποδομεί την Ε.Ε. και άρα να κερδοσκοπεί.
Το ρεφρέν της Μέρκελ ήταν και παραμένει ότι η λύση της Ευρωζώνης θέλει πάρα πολύ καιρό, δηλαδή πάρα πολλά χρόνια, για να λυθεί. Παρεμπιπτόντως, η Γερμανία θα χρειαστεί να δανειστεί περίπου 500 δις. ευρώ, τα επόμενα τρία χρόνια, για να εξυπηρετήσει το τεράστιο χρέος της. Εάν καταφέρει η Γερμανία να κωλυσιεργήσει με την λύση της ευρωπαϊκής κρίσης ακόμα μερικά χρόνια, θα πάρει τα νέα δάνεια βασικά με μηδέν τόκο. Επομένως η πολιτική της Μέρκελ συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Απαιτώντας την εξαναγκαστική δημοσιονομική εξυγίανση των κρατών της περιφερείας, η Γερμανία επιτυγχάνει τρεις σκοπούς ταυτόχρονα. Ο πρώτος σκοπός, και ο μόνος θετικός στόχος για την Ευρωζώνη, είναι να επιβάλει μία αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία, σε πολλά κράτη. Ο δεύτερος στόχος είναι να σπρώξει τα κράτη της περιφέρειας σε αυστηρή οικονομική λιτότητα, κατεβάζοντας τους μισθούς και ανεβάζοντας τους φόρους, για τον υποτιθέμενο λόγο της μείωσης του ελλείμματος και του χρέους. Στην πραγματικότητα, όπως τα παραδείγματα της Ελλάδας και της Πορτογαλίας πιστοποιούν, αυτή η πολιτική, οδηγεί ανεπίτρεπτα σε ένα θανάσιμο κύκλο ύφεσης και επιδείνωσης και του ελλείμματος και του δημόσιου χρέους. Ο τρίτος στόχος της Μέρκελ είναι να καταφέρει να ανανεώνει το τεράστιο χρέος της με μηδέν επιτόκιο, που την βοηθάει, φυσικά, στην συντήρηση και στην ελάττωση του δικούς της τεράστιου δημόσιου χρέους, το οποίο είναι γύρω στα 83% του ΑΕΠ. Με αυτό τον τρόπο η Γερμανία συνεχώς θα πλουτίζει και δυναμώνει και τα άλλα κράτη, συνεχώς θα φτωχαίνουν και θα αποδυναμώνονται αποδυναμώνουν γεωπολιτικά.