του Οδυσσέα ΑρβανίτηΕνώ η ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική του κ. Παπανδρέου αποδομεί το ΠΑΣΟΚ και απονομιμοποιεί στη συνείδηση της κοινωνίας τον λαικό και πατριωτικό χαρακτήρα του -που του χάρισε την μακροχρόνια πολιτική ηγεμονία- τα πράγματα δεν είναι ρόδινα ούτε για τη ΝΔ. Ο κ. Σαμαράς κατάφερε να σώσει τη ΝΔ από την πλήρη κατάρρευση ακόμη όμως έχει πολύ δρόμο για να κερδίσει την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και να μπει σε τροχιά εξουσίας.
Ο κ. Σαμαράς δείχνει ότι με την έναρξη του 2011 θα υπογραμμίσει το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα του κόμματος. Είναι αναγκαίο κάτι τέτοιο προκειμένου να κάνει σαφείς τις διαφορές του από το ΠΑΣΟΚ, αλλά και από το κόμμα του κ. Γιώργου Καρατζαφέρη και της κ. Μπακογιάννη. Ο κ. Καρατζαφέρης επιδίδεται στις γνωστές πολιτικές του κυβιστίσεις για να προσεγγίσει ξανά την λαική του βάση την οποία πρόδωσε με την ψήφιση του μνημονίου. Με την κ. Μπακογιάννη πάλι η μόνη σαφής διαφορά περιορίζεται στην τοποθέτηση απέναντι στο μνημόνιο. Όσο ο κ. Σαμαράς δεν δίνει σαφές πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα επικρατεί το «όλοι ίδιοι είναι» και κινδυνεύει να τον συμπαρασύρει η συνολική απαξίωση του πολιτικού κόσμου.
Ανάγκη για καθαρό ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα
Στο πλαίσιο αυτό ο πρόεδρος της ΝΔ αναμένεται να επιμείνει στην αντιμνημονιακή πολιτική προσδίδοντας όμως απτό περιεχόμενο στον κοινωνικό φιλελευθερισμό που είναι ο ένας πυλώνας του προγράμματός του, ενώ παράλληλα θα υπογραμμίσει την πατριωτική πολιτική της ΝΔ που είναι ο δεύτερος πυλώνας. Με την αντιμνημονιακή και πατριωτική πολιτική έχει ελπίδες να προσελκύσει και να εκφράσει ευρύτερα λαικά στρώματα αλλά και την καινούργια κατηγορία των νεόπτωχων που δημιουργούν τα οικονομικά της ύφεσης και της εξαθλίωσης που εφαρμόζει η κυβέρνηση κατ εντολήν της τρόικας. Τα πληττόμενα λαικά στρώματα και οι μικρομεσαίοι που εκπίπτουν οικονομικά και κοινωνικά μπορούν να δώσουν στη ΝΔ την κοινωνική πλειοψηφία. Σε διαφορετική περίπτωση θα παραμείνουν στο περιθώριο και θα αποτελούν εύφλεκτο κοινωνικό υλικό που θα αναμένει την πυροδότηση. Ο κ. Σαμαράς έχει την ευκαιρία να ταυτίσει τις κοινωνικές διεκδικήσεις με τα εθνικά αιτήματα και να μεγιστοποιήσει τα πολιτικά του οφέλη. Μέχρι στιγμής τέτοια ταύτιση κοινωνικών και εθνικών αιτημάτων έχει πετύχει μόνο η κεντροαριστερά πρώτα στην δεκαετία του 1960 και μετά με το ΠΑΣΟΚ στην αρχή της δεκαετίας του 80. Ας μην ξεχνούμε ότι πατρίδα δεν είναι μόνο οι κάμποι και τα βουνά αλλά και η εθνική περιουσία του ΟΤΕ που τον ξεπούλησαν στους Γερμανούς και η ΔΕΗ και μία σειρά άλλοι φορείς και οργανισμοί. Πατριωτική πολιτική με εκχώρηση του στρατηγικής εθνικής σημασίας δημόσιου τομέα δεν γίνεται.
Τα πρόσωπα υπηρετούν πολιτικές και όχι το αντίθετο
Με τον καινούργιο χρόνο ο κ. Σαμαράς έχει προαναγγείλει ότι θα κάνει αλλαγές στην δομή και στην λειτουργία του κόμματος αλλά και στα πρόσωπα που θα επανδρώσουν το ευρύτερο ηγετικό σχήμα(μέχρι τις 15 Ιανουαρίου που θα μετακομίσουν στα νέα γραφεία επί της Συγγρού). Με αυξημένο το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών στην ουσία ο κ. Σαμαράς θα συγκροτήσει το επιτελείο μάχης με στόχο βέβαια τη νίκη ή στην χειρότερη περίπτωση μικρή ήττα.
Αν και τα πρόσωπα πάντα παίζουν συμπληρωματικό ρόλο οι επιλογές του κ. Σαμαρά θα σηματοδοτήσουν τις πολιτικές του αποφάσεις. Εν ολίγοις θα πρέπει τα πρόσωπα που θα αποτελέσουν το στενό ηγετικό επιτελείο να μπορούν να υπηρετήσουν την στρατηγική του. Είναι αμφίβολο αν μία γενιά πολιτικών της ΝΔ που έχει διαφθαρεί από τον μεσαιοχωρίτικο καιροσκοπισμό του κ. Λούλη και στην συνέχεια με τον κυβερνητισμό της αποτυχημένης πενταετίας Καραμανλή μπορούν να υπηρετήσουν «τον κοινωνικό φιλελευθερισμό και τον νέο πατριωτισμό του κ. Σαμαρά». Συμβαίνει δε το παράδοξο να μην βρίσκονται πρόθυμοι βουλευτές να βγουν στα Μέσα Ενημέρωσης για να προβάλλουν την αντιμνημονιακή και εθνική πολιτική, ή όταν βγαίνουν να στρογγυλεύουν τις θέσεις του προέδρου.
Ομολογουμένως, ο “γαλάζιος ανασχηματισμός” δεν είναι εύκολη δουλειά για τον πρόεδρο της ΝΔ ο οποίος είναι αναγκασμένος όχι μόνο να προχωρήσει με «αυτούς που έχει», ενώ απο την άλλη, ως αρχηγός μεγάλου κόμματος εξουσίας, πρέπει να κάνει συνθέσεις. Απο την άλλη μεριά, η “καθαρότητα” είναι πάντα κακός σύμβουλος, αλλά και οι συμβιβασμοί έχουν όρια.
Ένας σημαντικός αριθμός βουλευτών της ΝΔ παραμένουν κωλυμμένοι στο νεφέλωμα του μεσαίου χώρου και στην νοοτροπία της διαχείρισης. Απόψεις του είδους ότι «και εμείς κάποιο μνημόνιο θα υπογράφαμε, θα πρέπει να δείξουμε υπεύθυνη στάση και να επιδιώξουμε συναίνεση και ήρεμα νερά στα εθνικά» αποτελούν αντανάκλαση του ασπόνδυλου μεσαιοχωριτισμού και έχουν πολλούς οπαδούς μέσα στη ΝΔ.
Πρόκειται για βουλευτές δέσμιους της πολιτικής τους διαδρομής αλλά και των σχέσεών τους με επιχειρηματικά κέντρα που πιέζουν τον κ. Σαμαρά να δώσει στον κ. Παπανδρέου αυτό που έχει ανάγκη: συναίνεση. Η κοντόφθαλμη λογική τους δεν αντιλαμβάνεται ότι αν η ΝΔ δεν διαχωρίσει την θέση της μέσα από ένα σαφές πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα και δεν πείσει ότι είναι εναλλακτική δύναμη θα απαξιωθεί και η ίδια, αλλά και θα καταρρεύσει συνολικά το οικονομικό και πολιτικό σύστημα. Ο κ. Σαμαράς θα πρέπει να επιμείνει στα οικονομικά της ανάπτυξης σαν εναλλακτική λύση όταν θα αποτύχει η οικονομία της ύφεσης που εφαρμόζει η τρόικα και η κατοχική κυβέρνηση. Όπως σωστά έχουν επισημάνει αναγνώστες του Antinews «το όχι στο μνημόνιο» δεν είναι πλέον επαρκές πρέπει να διαχωρίσει πλήρως την θέση του από την Τρόικα.