Του Παναγιώτη Τραϊανού... Τα ονόματα αυτών, που μας οδήγησαν στο σφαγείο του ΔΝΤ.Δεν υπάρχει πλέον Γιωργάκης. Εκείνο το κουτορνίθι, που γνωρίζαμε ως γιο της Μαργαρίτας, "πέθανε". O Forest ΓΑμΠ μάς άφησε χρόνους. Σήμερα υπάρχει ένας αδίστακτος Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος μας κυβερνά με τον πλέον σκληρό και άδικο τρόπο. Διορισμένος τύραννος από τους ξένους κατακτητές της Ελλάδας. Ένας προδότης, ο οποίος συνειδητά —και προφανώς λαμβάνοντας προμήθεια— ξεπουλάει τη χώρα και το μέλλον των Ελλήνων, για να θησαυρίσουν οι διεθνείς τοκογλύφοι. Ο πρώην Γιωργάκης δικαιούται πλέον να ονομάζεται Γιώργος, εφόσον κατόρθωσε και ξεπέρασε ένα ρεκόρ, το οποίο μέχρι τώρα φαινόταν αξεπέραστο.
Είναι πιο ψεύτης και πιο υποταγμένος στα ξένα αφεντικά του ακόμα και από τον παππού του. Πιο καραγκιόζης από τον ίδιο τον "Γέρο". Τον δοτό πρωθυπουργό των Εγγλέζων. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος μας βύθισε στον εμφύλιο. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος "ίδρυσε" τις "Μακρόνησους". Τον πρωθυπουργό, ο οποίος έκανε κρυφές συμφωνίες ακόμα και με τον διάβολο, προκειμένου να επιλεγεί από τους Εγγλέζους για τη θέση του πρωθυπουργού. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος υπέγραφε κρυφές διαβεβαιώσεις στον Βασιλιά για την επάνοδό του στον θρόνο και την ίδια στιγμή μιλούσε στον κόσμο για "λαοκρατία". Τον μόνο πρωθυπουργό, ο οποίος μοιάζει με τον πρώην Γιωργάκη και νυν Γιώργο.
Απλά πράγματα. Για μια ακόμα φορά το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Ο εγγονός είναι όμοιος με τον παππού του. Το DNA των πολιτικών απατεώνων και προδοτών επιβιώνει μέσα στο χρόνο. Όπως ο Γέρος, θέλοντας να ξεγελάσει τον κόσμο, μιλούσε για "λαοκρατία", ενώ είχε κάνει κρυφές συμφωνίες με φασίστες, "ρίχνοντάς" μας στον εμφύλιο έτσι και ο εγγονός του για τους ίδιους λόγους "έβλεπε λεφτά", ενώ είχε κάνει κρυφές συμφωνίες με τοκογλύφους, για να μας ρίξει στη χρεοκοπία. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε πλέον να μιλάμε για έναν πραγματικό και άξιο Γεώργιο Παπανδρέου Β’ …Έναν νέο "παπατζή".
Έναν "παπατζή", ο οποίος είναι πλέον βέβαιον ότι είχε κάνει μυστική συμφωνία με ξένους, προκειμένου να "επιλεγεί" για τη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας. Πρωθυπουργός της εποχής του ΔΝΤ. "Διορισμένος" πρωθυπουργός, εφόσον έκανε αυτό, το οποίο δεν τόλμησε να κάνει καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν. Παρέκαμψε κάθε λογική δημοκρατικής "ψηφοφορίας", εφόσον με άλλη "ατζέντα" διεκδίκησε την εξουσία, -"καπελώνοντας" τους αντιπάλους του- και με τη χειρότερη εκδοχή της "ατζέντας" των άλλων κυβερνά. Κέρδισε εκλογές, μοιράζοντας υποσχέσεις —επειδή "λεφτά υπήρχαν"— την ώρα που οι αντίπαλοί του ήταν υποχρεωμένοι να περιοριστούν στην πραγματικότητα και άρα δεν έδιναν υποσχέσεις.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπουμε. Αυτός ο ελεεινός δημαγωγός και ψεύτης λίγες ημέρες μετά τη νίκη του δήλωσε αδυναμία προστασίας της εθνικής μας κυριαρχίας και στην πραγματικότητα μας "χρεοκόπησε" με τον πιο επώδυνο τρόπο, φέρνοντας στην πατρίδα μας το ΔΝΤ. Αυτό είναι το μοναδικό του έργο, με το οποίο θα καταγραφεί στην ελληνική ιστορία. Ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος χρεοκόπησε τους Έλληνες και έσωσε από τη χρεοκοπία τους τοκογλύφους δανειστές τους. Ο "δικός" τους άνθρωπος …σύμφωνα με τις δικές τους εφημερίδες. Ο άνθρωπος, ο οποίος επέλεξε το δικό τους "καλό" εις βάρος του καλού του ελληνικού λαού.
Η τύχη του Γιώργου και το μεγαλύτερο πολιτικό του κεφάλαιο δεν είναι ότι είναι βλάκας, αλλά ότι αυτό μπορεί και το "υποστηρίζει" με τη φάτσα του. Αυτό ήταν το πλεονέκτημά του και αυτό ήταν που παγίδευσε τους Έλληνες. Με "πλατφόρμα" το άλλοθι της προσωπικής του ηλιθιότητας, δεν κρίθηκε εξ αρχής όπως έπρεπε και δεν αξιολογήθηκε από τον λαό η πραγματική του επικινδυνότητα. Τον υποτίμησαν οι Έλληνες, γιατί τον θεωρούσαν απόλυτα βλάκα. Εντελώς βλάκα.
Ας δει κάποιος το βίντεο με το τελευταίο προεκλογικό ντιμπέιτ και θα το καταλάβει αυτό. Εκεί θα δει έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο βρισκόταν στο ντιμπέιτ και τι ακριβώς ήθελε να πει. Απλοί τεχνικοί του στούντιο να καθόταν στη θέση του, καλύτερα θα τα έλεγαν. Από τον δρόμο να έπαιρναν έναν κοινό πολίτη να πει τη γνώμη του, καλύτερα θα τα έλεγε. Οι δημοσιογράφοι των γνωστών "εργαστηρίων δημοσιογραφίας" φαίνονταν μπροστά του τέρατα μόρφωσης.
Ποτέ και κανένας άλλος πολιτικός στο παρελθόν δεν "μετρήθηκε" τόσο πολύ ως βλάκας όσο ο Γιώργος Παπανδρέου. Στην κυριολεξία γελούσε ο κόσμος τόσο με τον πολιτικό του λόγο όσο και με την πολιτική του σκέψη. Δεν γελούσε μόνον με τα λεκτικά του λάθη. Γελούσε και μ' αυτά που σκεφτόταν …τις λίγες φορές που μπορούσε να το κάνει. Γελούσε κάθε φορά που εμφανιζόταν "άλλος", όταν διάβαζε έτοιμο γραμμένο κείμενο και όταν μεταμορφωνόταν σε "άλλον", όταν τον διέκοπταν.
Αυτή η εναλλαγή "έξυπνου" και "βλάκα" κάτω από τη "στέγη" της ίδιας βλακόφατσας ήταν κάτι παραπάνω από διασκεδαστική. Όμως, το γέλιο, όταν συνδέεται με την εξουσία, δεν αργεί να βγει "ξινό" σ' αυτούς, οι οποίοι θα υποτιμήσουν τις καταστάσεις και ήταν δεδομένο ότι ο ελληνικός λαός κινδύνευε από την εβραϊκή κωμωδία του Βλάκα.
Μιλάμε για ολόκληρο σήριαλ. Το σήριαλ του Forest ΓΑμΠ. Ο βλάκας, ο οποίος, κάθε φορά που εμφανίζονταν στο προσκήνιο, υποσχόταν νέα σπαρταριστικά επεισόδια. Ο βλάκας με τους κουραμπιέδες. Ο βλάκας με το ποδήλατο. Ο βλάκας με το κανό. Ο βλάκας με το Mp3. Ο βλάκας με τα ειδικά "γυαλιά", που βλέπει χρήματα. Ο βλάκας, ο οποίος στο άμεσο μέλλον μπορεί να γίνει ορόσημο της ίδιας της έννοιας της βλακείας. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κάποιος ότι μέσα στον χρόνο οι γλώσσες εξελίσσονται και εμπλουτίζονται, εξαιτίας των νέων δεδομένων που ενσωματώνονται μέσα σ' αυτές.
Κάποτε, για παράδειγμα, ένας Δελαπατρίδης έδωσε νέο όνομα στην έννοια της πολιτικής γελοιότητας και της γραφικής πολιτικής παρουσίας. Κάποτε ένας Μαδράς έδωσε νέο όνομα στην έννοια της "γλωσσομπερδεψιάς", αφήνοντάς μας τη λέξη Σαρδάμ. Σήμερα θα μπορούσε ο βλάκας ΓΑΠ να είναι το αίτιο της εμφάνισης μιας νέας λέξης. Η λέξη βλάκας, όταν θα αναφέρεται σε περιπτώσεις περιορισμένης ή ελάχιστης πολιτικής αντίληψης, θα μπορούσε ν' αντικατασταθεί από τη νέα λέξη ΓΑΠας …Είσαι και πολύ ΓΑΠας …Αυτός ο πολιτικός είναι τελείως ΓΑΠας κλπ..
Όμως, —όπως εκ των υστέρων διαπιστώνουμε— το πρόβλημα δεν ήταν αυτός ο ΓΑΠας. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν μόνος του. Αυτός ήταν μια γελοία βιτρίνα. Κάποιοι κρύβονταν πίσω του και αυτοί γνώριζαν τι ήθελαν να κάνουν. Είναι βέβαιο ότι κάποιοι κρύβονταν πίσω του, εφόσον ήταν εμφανές ότι δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος τι ακριβώς έλεγε. Κάποιοι άλλοι του "έγραφαν" τις ομιλίες του, εφόσον, όταν αφηνόταν αβοήθητος, ψέλλιζε κάτι ακατανόητα greeklish. Αυτοί οι κάποιοι δεν εντοπίστηκαν εγκαίρως και αυτό δεν ήταν καλό. Εξαιτίας αυτών των κάποιων και με τη βοήθεια της διαπλοκής των ΜΜΕ και των εθνικών μας εργολάβων, διεκδικούσε την εξουσία. Από την αρχή έλεγε ψέματα σε όλους τους τομείς και ήταν φανερό ότι στόχευε μόνον στην εξουσία …Στόχευε την εξουσία όχι απαραίτητα με αποκλειστικό στόχο τη δόξα ή τη φιλοδοξία.