Ξερω πολυ καλα οτι αυτη η χρονια σε εχει βαρυνει πολυ. Η δουλεια μου ειναι αυτη, αλλωστε, να συναναστρεφομαι με υποψηφιους των πανελληνιων εξετασεων και να τους κανω μαθημα. Μπορω να φανταστω πολυ καλα την πιεση που νιωθεις. Γυρω σου, εχουν δημιουργηθει ενα καρο προσδοκιες. Φοβασαι παρα πολυ το ενδεχομενο αποτυχιας, ξερεις οτι δεν θα μπορεις να γυρισεις να κοιταξεις κανεναν, αν, ο μη γενοιτο, δεν περασεις στις σχολες που εχεις θεσει ως στοχους.Τους γονεις σου, που εχουν δωσει εναν σκασμο λεφτα για τα φροντιστηρια σου και το ιδιωτικο σου σχολειο, αλλα και σου εχουν φουσκωσει τα μυαλα, λες και εισαι το επομενο next best thing στην Ελλαδα. Τους συμμαθητες σου, ειδικα σε περιπτωση που αυτοι πετυχουν. Τους συγγενεις σου, γιατι περιμενουν πολλα απο σενα. Τους οικογενειακους σας φιλους, για τον ιδιο λογο. Μα κυριως τον εαυτο σου, γιατι αυτο το ενδεχομενο ισως σε κανει να δεις στον καθρεφτη εναν αλλον ανθρωπο, απο αυτον που σε εχουν κανει να νομιζεις οτι εισαι.
Το ξερω οτι παντα με κοιτουσες ως προτυπο. Για αυτο με ενοχλει που εχεις προκλητικα αδιαφορησει σε οσες συμβουλες σου εχω κατα καιρους δωσει. Γιατι με εχεις βαλει στην θεση του καθε πρηχτη που σου κανει την ζωη δυσκολη. Και ως αποτελεσμα αυτου, με βλεπεις ανταγωνιστικα. Μακαρι να σου βγει.
Ξερω πολυ καλα, ισως και λιγο καλυτερα απο πολλους με τους οποιους συναναστρεφεσαι, οτι η μαθηματικη σου σκεψη ειναι απο τις σπανιες που υπαρχουν. Αυτο σου το αναγνωριζω, και πιστευω πως θα επρεπε να ειναι ηλιθιος αν καποιος ελεγε το αντιθετο. Ξερω πολυ καλα οτι εχεις το μυαλο να κανεις μεγαλα πραγματα.
Στο παρελθον, οταν ησουν σε μικροτερες ταξεις του σχολειου, θεωρουσα καλο να σου δωσω πεντε-δεκα συμβουλες οσον αφορα το διαβασμα σου, γιατι ηξερα τι θα συναντουσες μπροστα σου στις πανελληνιες. Ολα οσα σου ελεγα, τα ελεγα με γνωμονα την δημιουργια ισχυρων βασεων, ωστε να μην εχεις καποιο προβλημα στα χρονια που ηρθαν. Απογοητευομουν οταν εβλεπα πως με γραφεις στα τετοια σου.
Βλεπεις, ο κοινωνικος σου περιγυρος ειχε φροντισει να ταιζει το αδηφαγο τερας του εγωισμου σου τακτικοτατα, μεχρι που εφτασε και εγινε ενα παχυσαρκο και κοιλιοδουλο πλασμα που δεν σταματαει να θελει κι αλλο. Ημουν, αν οχι ο μονος, τοτε απο τους λιγους που σου ελεγαν τα πραγματα οπως ειναι. Και δεν σου αρεζε. Ουτε εσενα, ουτε και στην μανα σου. Απο ενα σημειο και μετα λοιπον, αποφασισα να μην χτυπαω πλεον στου κουφου την πορτα.
Οτι πολλες φορες γινοσουν αλλαζονικη, ειναι κατι περαν πασης αμφιβολιας. Ομως αυτο που εμαθα σημερα, πραγματικα ηταν κατι που, αν προσπαθουσα με ολη μου την δυναμη να βρω τον πιο επιεικη χαρακτηρισμο, αυτος θα ηταν η λεξη "γαιδουρια".
Απορω πως μπορεσε αυτο το τερας του εγωισμου σου, να καταφερθει εναντιον ενος κοινου μας συγγενη, που εδωσε πριν λιγα χρονια πανελληνιες με ολη του την ψυχικη δυναμη, και ας μην ηταν το τελικο αποτελεσμα αυτο που επιθυμουσε, οταν σου ειπε πως σε βλεπει ολη μερα στο Facebook και οτι καλο θα ηταν να διαβαζεις και λιγο παραπανω, για το καλο σου. Πως τολμησες αληθεια να ξεστομισεις την φραση "Και τι ξερεις εσυ απο διαβασμα", για να βαλεις το κερασακι στην τουρτα με την φραση "Ε, και εσυ που διαβαζες, ειδαμε την προκοπη σου";
Καταλαβαινω οτι αυτος ο κοινος μας συγγενης ισως σε πιεσε, καταλαβαινω οτι ισως να ξεσπασες με αυτον τον τροπο. Καταλαβαινω οτι ισως να μην ειχε καν δουλεια να σου κανει αυτην την παρατηρηση, ενιωσες οτι παραβιαστηκε ο προσωπικος σου χωρος, ο ελευθερος σου χρονος, το προγραμμα σου. Ομως, υπαρχει μια αποσταση απο την ενοχληση σου μεχρι το καρφωμα, και μαλιστα χωρις καν τα προσχηματα. Και αυτη η αποσταση δεν καλυπτεται, αν εχεις μαθει να εχεις καλους τροπους. Δεν με πειραξε οτι απεκρουσες αυτην την παρατηρηση. Με θυμωσε ομως οτι συμπεριφερθηκες χειροτερα και απο την τελευταια κατινα της γειτονιας, που τουλαχιστον σφαζει με το γαντι.
Θυμωσα παρα πολυ. Πλεον, δεν σου ευχομαι τα καλυτερα, ουτε και τα χειροτερα. Σου ευχομαι να παρεις απλα αυτο που αξιζεις. Τιποτα περισσοτερο, τιποτα λιγοτερο.
Το συστημα εισαγωγης μπορει να εχει πολλα ασχημα, αλλα, αν μη τι αλλο, επιβραβευει συνηθως τον εργατικο μαθητη. Το αστειο ειναι πως καθε χρονο συνανταω παντα καποιον μαθητη αυτου του τυπου: Πανεξυπνο, αλλαζονα, τεμπελακο. Πως γινεται αληθεια και καθε χρονο αυτοι οι μαθητες γραφουν 3.000 μορια κατω απο αυτο που περιμενουν ή που νομιζουν οτι αξιζουν;
Ειναι τυχαιο αραγε; Δεν το νομιζω. Ειμαι πολυ περιεργος λοιπον, να δω πως θα εξελιχτει η δικια σου περιπτωση φετος. Αν και, πιστευω πως το αποτελεσμα ειναι προδιαγεγραμμενο. Μακαρι να βγω ψευτης. Παντως, σε περιπτωση αποτυχιας, ηδη μπορω να σχηματισω στο μυαλο μου τις πρωτες δικαιολογιες. Οτι "νταξει μωρε, εγω διαβασα δυο μηνες και εβγαλα οσα μορια οι αλλοι εβγαζαν με εναν χρονο διαβασμα", οτι "χεστηκα, τα ελληνικα πανεπιστημια ειναι τρε μπαναλ για μενα, εγω θα παω εξω", και τα λοιπα. Εγω ενα πραγμα ξερω:
Του κοντού γεννητικού οργάνου του φταινε οι τριχες.
Η αληθεια ειναι οτι αμφιταλαντευτηκα για το αν θα κανω αυτην την αναρτηση. Αφενος αφορα καποιο συγγενικο μου προσωπο που φετος αντιμετωπιζει τον γολγοθα των πανελληνιων. Αφετερου σκεφτομαι αν ολα οσα θα πω, θα επρεπε να τα πω κατα προσωπο. Ομως, καιρο τωρα εχω διαπιστωσει πως εχει κλεισει καλα τις διοδους της ουσιαστικης επικοινωνιας, επιλεγοντας πολυ απλα να μην με ακουει στα οσα λεω. Ετσι, ξερω οτι καθε νεα προσπαθεια θα πεφτει στο κενο. Οποτε, απλα διαλεγω να το μοιραστω με τους αναγνωστες μου, εν ειδει case study, τοσο απο την μερια του συγγενη, οσο και απο αυτην του καθηγητη.