«…Αυτο που συνεβη στη Γαλλια θα μπορουσε να θεωρηθει προτυπο κοινωνικης επαναστασης για οποιαδηποτε προηγμενη αστικη χωρα σημερα… Η γενικη απεργια ξεσπασε οχι μονο λογω των διαμαρτυριων για τους μισθους και της εντασης που συσσωρευοταν στη Γαλλια, αλλα κυριως επειδη ο λαος ειχε μπουχτισει. Με οδηγο τη διαισθηση, ασυνειδητα, κι αρκετα συχνα συνειδητα, οι απεργοι ηταν αηδιασμενοι με ολοκληρο το συστημα, και το εδειξαν με αμετρητους τροπους…..Τα φοιτητικα οδοφραγματα της 10ης του Μαη επεσπευσαν τη γενικη απεργια, τη μεγαλυτερη γενικη απεργια στην ιστορια… που ξεπηδησε απο το εργοστασιο της Sud-Aviation στη Ναντη, μια πολη με τις ισχυροτερες αναρχοσυνδικαλιστικες τασεις στη Γαλλια… Η απεργια σαρωσε το Παρισι και αγκαλιασε σχεδον τον καθενα, οχι μονο τους βιομηχανικους εργατες. Απεργησαν τοσο οι υπαλληλοι των ασφαλιστικων εταιρειων, οσο και εκεινοι του ταχυδρομειου, των σουπερ μαρκετ, οι επαγγελματιες, οι εκπαιδευτικοι, οι επιστημονες, οι τεχνικοι… ακομα και οι ποδοσφαιριστες. Δεν ηταν απλως εργατικη αλλα παλλαϊκη απεργια, που διαπερνουσε σχεδον ολες τις ταξικες γραμμες…
…Στη Ναντη, οι αγροτες εφεραν τα τρακτερ τους στην πολη για να βοηθησουν το κινημα, και οι φορτοεκφορτωτες αδειαζαν τα αμπαρια των πλοιων για να τροφοδοτησουν τους απεργους. Τα πιο προηγμενα αιτηματα… εγερθηκαν στις νεωτερες βιομηχανιες, πχ στα εργοστασια κατασκευης ηλεκτρονικων. Σε μια τετοια επιχειρηση με εξαιρετικα ειδικευμενους τεχνικους, οι εργαζομενοι διακυρηξαν δημοσια: ‘‘Πετυχαμε μεγαλες αυξησεις μισθων στις διαπραγματευσεις του Απριλη. Τωρα απεργουμε με ενα μονο αιτημα: εργατικο ελεγχο της βιομηχανιας― οχι μονο στο εργοστασιο μας, αλλα σε ολα τα εργοστασια της Γαλλιας.’’
…Η οικονομια ηταν στα χερια τους. Οι εργατες ειχαν καταλαβει τα εργοστασια. Το αν αυτο το σαρωτικο κινημα θα κατεληγε σε μια πληρη κοινωνικη επανασταση εξαρτωνταν απο ενα πραγμα: ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΑΝΤΙ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ; Αν αρχιζαν να τα λειτουργουν υπο εργατικη διευθυνση, η εξεγερση θα εξελισσοταν σε πληρους κλιμακας κοινωνικη επανασταση…
…Καθε εργοστασιο θα εξελεγε αναμεσα απο τους εργατες την εργοστασιακη του επιτροπη για να διοικει το εργοστασιο. Τονιζω το ‘διοικει’ διοτι ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΘΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕ Η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ. (Οι εργατες θα μπορουσαν να βασιστουν στη συνεργασια του τεχνικου προσωπικου, η πλειονοτητα του οποιου θα προσχωρουσε στην επανασταση.) Η εργοστασιακη επιτροπη απλως θα εκτελουσε και θα συντονιζε αυτη την πολιτικη. Εδω εχουμε πραγματικη επαναστατικη δημοκρατια, και μαλιστα στο πεδιο της παραγωγης, οπου φτιαχνονται τα μεσα της ζωης.
…Οι εργοστασιακες επιτροπες ολων των τοπικων εργοστασιων θα μπορουσαν τωρα να συνδεθουν για να σχηματισουν ενα διοικητικο συμβουλιο της περιοχης, λειτουργια του οποιου θα ηταν να αντιμετωπισει τα προβληματα προμηθειων. Καθε μελος αυτου του συμβουλιου θα ελεγχοταν απολυτως απο τους εργατες του εργοστασιου προελευσης του, θα ηταν πληρως υπολογος στην εργοστασιακη συνελευση. Οι αρμοδιοτητες του συμβουλιου, τονιζω, θα ηταν μονο διοικητικες, δε θα μπορουσε να παρει καμμια σημαντικη αποφαση. Πολλες απο τις τεχνικες του λειτουργιες θα εκτελουνταν απο ηλεκτρονικους υπολογιστες, και τα μελη θα αλλαζαν οσο συχνοτερα θα ηταν δυνατο…
Μαζι μ’αυτες τις βιομηχανικες μορφες οργανωσης θα υπηρχαν επισης οργανωσεις της γειτονιας― συνελευσεις αναλογες με τους γαλλικους επαναστατικους τομεις [sections] του 1793 και επιτροπες δρασης εποφορτισμενες με τα διοικητικες λειτουργιες των συνελευσεων γειτονιας. Και αυτες θα σχηματιζαν ενα διοικητικο συμβουλιο που θα λειτουργουσε μαζι με το συμβουλιο των εργοστασιακων επιτροπων για ν’αντιμετωπιστουν κοινα προβληματα.
Μια απο τις σημαντικοτερες λειτουργιες των συνελευσεων γειτονιας ―των νεων sections― θα ηταν να αναδιαταξουν την απασχοληση απο τους μη παραγωγικους κλαδους της οικονομιας (πωλησεις… ασφαλιστικες εταιρειες, διαφημιση, μεσιτικες-μεταπρατικες ασχολιες, αχρηστα-επικυνδυνα προϊοντα και αλλους κοινωνικα αχρηστους κλαδους) σε παραγωγικους κλαδους.
O στοχος εδω θα ηταν να μειωθει η εργασιμη εβδομαδα το συντομοτερο δυνατον. Κατ’αυτο τον τροπο, ο καθενας θα ωφελουνταν σχεδον αμεσως απο τη νεα διευθετηση της κοινωνιας― τοσο ο βιομηχανικος εργατης οσο και ο πρωην πωλητης τον οποιο ο εργατης θα εκπαιδευε στο εργοστασιο. Ολοι θα απολαμβαναν τα μεσα της ζωης για ενα μονο κλασμα του χρονου που δουλευουν υπο αστικες συνθηκες…
… Το ουσιαστικο εδω δεν ειναι οι παραμικροτερες λεπτομερειες αυτης της δομης που θα μπορουσαν να αποσαφηνιστουν στην πραξη, αλλα Η ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ, ΤΟΣΟ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ. Κατα το παρελθον, ελαχιστη προσοχη ειχε δοθει στη σπουδαιοτητα των λαϊκων συνελευσεων και των αδιαμεσολαβητων σχεσεων.