Τον τελευταίο καιρό (δυστυχώς και παρά τις σαφέστατες θέσεις που δημοσιοποίησε ο σχεδιαστής του αντιοικουμενιστικού αγώνα π. Θεόδωρος Ζήσης), βλέπουν το φως τη δημοσιότητας διάφορα άστοχα σχόλια ανώνυμων - τις πλείστες φορές - σχολιογράφων (ή ίσως ενός σχολιογράφου που γράφει πολλά ανώνυμα και ψευδώνυμα σχόλια) σε θρησκευτικές ιστοσελίδες. Με αυτά προτρέπονται οι πιστοί να προβούν σε απονενοημένα διαβήματα διαμαρτυρίας εναντίον του Οικουμενισμού όπως είναι οι άκαιρες, μη κατά Θεόν, μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις” που οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια σε σχίσμα.ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΩΝ
Οι Οικουμενιστές (Τσέτσης, Φειδάς, Πατριάρχης Βαρθολομαίος, Περγάμου Ιωάννης, Μεσσηνίας Χρυσόστομος και πολλοί άλλοι) δεν έχουν κρύψει ποτέ ότι αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ επιδιώκουν να κάνουμε. Μας το είπαν κατ’ επανάληψη και χωρίς περιστροφές: Φύγετε από την Εκκλησία. Γίνετε σχισματικοί. Αποτειχιστείτε άκαιρα και μη συντεταγμένα για να σας εξευτελίσουμε, να σας γελοιοποιήσουμε, να σας απομονώσουμε, να σας καθαιρέσουμε, να σας αναθεματίσουμε, να σας βγάλουμε από τη μέση και να ησυχάσουμε.
ΑΣ ΠΡΟΣΕΞΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ
Το ανησυχητικό δεν είναι ότι οι Οικουμενιστές εκφράζονται έτσι. “Εκ γαρ στόματος κοράκου...”. Το ανησυχητικό είναι ότι ελάχιστοι ευτυχώς που ΔΕΝ είναι Οικουμενιστές είναι πρόθυμοι να παίξουν το παιγνίδι τους και να δώσουν στους Οικουμενιστές αυτό ακριβώς που επιζητούν. Το ευτύχημα είναι ότι οι πλείστοι από αυτούς ΔΕΝ είναι καν μέλη της Εκκλησίας. Είναι σχισματικοί Παλαιοημερολογίτες οι οποίοι υπό την κάλυψη της ανωνυμίας προσπαθούν να περάσουν τις θέσεις τους.
ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ
Μακρυά από τα σχίσματα και από τις μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις”, αδελφοί μου, που οδηγούν, κατά αναπόδραστη νομοτέλεια, σχεδόν πάντοτε στο σχίσμα. Ας ενωτισθούμε τις σοφές συμβουλές του σχεδιαστή του αντιοικουμενιστικού αγώνα π. Θεόδωρου Ζήση.
Αν η στάση και οι αγώνες του δεν ήταν κάρφος στον οφθαλμό των Οικουμενιστών δεν θα είχε γίνει κόκκινο πανί και μόνιμος στόχος της ανελέητης πολεμικής ακόμη και κατασυκοφάντησης εκ μέρους των Οικουμενιστών.
ΟΙ ΣΥΝΟΔΟΙ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΘΑ ΜΑΤΑΙΩΣΟΥΝ ΤΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Ας συνειδητοποιήσουμε το ακόλουθο, που ενώ είναι αυτονόητο, ορισμένοι δεν φαίνεται να το κατανοούν: Η ματαίωση των οικουμενιστικών σχεδίων δεν επετεύχθη με τις απολύτως αξιέπαινες διαμαρτυρίες των κληρικών, μοναχών και λαικών που διώχθηκαν και προπηλακίσθηκαν στην Πάφο αλλά με τις συνοδικές εντολές της Ελλαδικής Εκκλησίας και τις επιδιώξεις και τα αντιτιθεμένα συμφέροντα των Πατριαρχείων Κωνσταντινουπόλεως και Ρωσίας.
Οι Οικουμενιστές βέβαια ενοχλήθηκαν (και πολύ μάλιστα!) εξαιτίας των καθόλα επαινετών διαμαρτυριών των παραδοσιακών πιστών. Οι καθοριστικοί, όμως, λόγοι της ματαίωσης των οικουμενιστικών σχεδιασμών ήταν η βούληση των συνόδων των Ορθοδόξων Εκκλησίας. ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Επομένως ελάχιστη σημασία έχει αν η συνάντηση του 2011 πραγματοποιηθεί στη Νίκαια ή σε οποιοδήποτε άλλο μέρος. Τις αποφάσεις δεν θα τις πάρει ο Ερντογάν και οι δυνάμεις ασφαλείας του. Ούτε όσοι θελήσουν (και πολύ καλά θα κάνουν!) να διαμαρτυρηθούν εναντίον των Οικουμενιστών. Εκείνο που πραγματικά θα μετρήσει είναι η στάση της Εκκλησίας της Ελλάδος (και ελπίζουμε συν τω χρόνω και άλλων Ορθοδόξων Εκκλησιών). Ηδη κατέστησε σαφή την ορθόδοξη θέση της η Εκκλησία της Βουλγαρίας. Αν η Ελλαδική Εκκλησία παραμείνει ακλόνητη στις επάλξεις του χρέους οι Οικουμενιστές θα “ποιήσουν ουδέν”. Η Εκκλησία της Ελλάδος υπήρξε ανέκαθεν ο βράχος πάνω στο οποίο έσπαζαν τα μούτρα τους οι Οικουμενιστικοί σχεδιασμοί.
ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΜΒΑΛΟΥΜΕ; Επομένως η συμβολή μας στον αντιοικουμενιστικό αγώνα εντοπίζεται στην προσπάθεια να πείσουμε τις κατά τόπον Ορθόδοξες Εκκλησίες να κινηθούν κατά Θεόν, όπως έκαναν όλοι όσοι συνέταξαν την Ομολογία, ο Καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης και πολλοί άλλοι, οι οποίοι με εκκλησιαστικό φρόνημα άσκησαν τις κατάλληλες πιέσεις ώστε η Εκκλησία της Ελλάδος να δώσει τις ορθές κατευθυντήριες γραμμές για τη διεξαγωγή του διαλόγου.
Οσοι προτείνουν σχισματικές ή μη κατά Θεόν και μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις” κουβαλούν επιγνώστως ή ανεπιγνώστως όχι απλώς νερό αλλά τον υδάτινο όγκο του Δούναβη στο μύλο των Οικουμενιστών.
ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ (επαναλαμβάνω ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ) κάποτε χρειαστεί “αποτείχιση” (επειδή για την ώρα είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ανεπίτρεπτη) θα πρέπει να γίνει “συντεταγμένα” με επικεφαλής τους στρατηγούς του αγώνα: Τους επισκόπους που υπέγραψαν την Ομολογία και τους κορυφαίους θεολόγους κληρικούς, μοναχούς και λαικούς που κατευθύνουν τον αγώνα μας.
Δεν θα γίνουμε βορά του νοητού λύκου για να κάνουμε πανευτυχείς τους Οικουμενιστές, τους αιρετικούς και τους σχισματικούς με άκαιρες, μη κατά Θεόν και μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις”. Πολεμούμε για να σώσουμε την ψυχή μας! Οχι για να την παραδώσουμε στο σατανά.
ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ Η ΑΠΟΤΕΙΧΙΣΗ;
Οσοι διαβάσουν την Ομολογία και το πρόσφατο άρθρο του π. Θεόδωρου Ζήση και όσοι παρακολουθούν τις δηλώσεις και τις επιστολές του Σεβασμιότατου Πειραιώς και ΟΛΩΝ των άλλων ηγετών του αντιοικουμενιστικού αγώνα θα διαπιστώσουν ότι ουδέποτε απέκλεισαν την “αποτείχιση”.
Υπάρχει πάντοτε το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί. Με την εξής διαφορά: Ως άνθρωποι με ακμαίο εκκλησιαστικό φρόνημα γνωρίζουν ότι η “αποτείχιση” γίνεται ΜΟΝΟΝ εφόσον εξαντληθούν ΟΛΑ τα άλλα μέσα και είναι κατά Θεόν ΜΟΝΟΝ εφόσον γίνει “συντεταγμένα”. Οταν δηλαδή θα δώσουν το σύνθημα της εκκίνησής της οι “στρατηγοί”: Δηλαδή οι επίσκοποι και οι άλλοι κορυφαίοι κληρικοί, μοναχοί και λαικοί που ηγούνται του αντιοικουμενιστικού αγώνα. Ακριβώς όπως συνέβηκε τη δεκαετία του 60 με τους Φλωρίνης Αυγουστίνο, Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, Παραμυθίας Παύλο και το Αγιον Ορος με την ευλογία αγίων μορφών όπως οι π. Παίσιος, π. Ιουστίνος Πόποβιτς και π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος.
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Ας προσέξουν, λοιπόν, όσοι αδελφοί (ελάχιστοι ευτυχώς)! φρονούν τα αντίθετα να μη γίνουν τελικά διασπαστές του αγώνα. Ας μην κουβαλούν αφειδώς νερό στο μύλο του Διαβόλου και του Οικουμενισμού. Η καλύτερη απόδειξη ότι οι Οικουμενιστές είναι ενοχλημένοι από τον αντιοικουμενιστικό αγώνα είναι οι συκοφαντίες τους εναντίον των παραδοσιακών πιστών οι οποίες αυτή τη φορά καταγράφτηκαν σε αυτήν ταύτην την πατριαρχική εγκύκλιο για την Κυριακή της Ορθοδοξίας. Χαιρόμεθα χαράν μεγάλη επειδή ο Παναγιότατος δεν έχει επιχειρήματα εναντίον των παραδοσιακών πιστών και των ορθοδόξων θέσεων που προβάλλουν με την Ομολογία και άλλα κείμενα. Γι’ αυτό καταφεύγει στη συκοφαντία ότι επιδιώκουν ΔΗΘΕΝ “αποτειχίσεις” και σχίσματα.
Ονειρεύονται, όπως σοφά μας επισήμανε πρόσφατα ο π. Θεόδωρος Ζήσης, ότι θα αποσχιστούμε από την Εκκλησία για να ανακουφιστούν από την κριτική και τις διαμαρτυρίες μας. Θέλουν να ακυρώσουν και να εξουθενώσουν τους παραδοσιακούς πιστούς, όχι ως αγωνιστές της πίστης μας, αλλά ως σχισματικούς, ως αποτειχιστές και ως εξωεκκλησιαστικούς. Με αυτό το όνειρο ας ζουν!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΣΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
Είμαστε και θα παραμείνουμε πιστά τέκνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι η Πνευματική μας Μητέρα. Είναι το σπίτι μας. Εκτός της Εκκλησίας παραμονεύει ο Διάβολος και ο αιώνιος θάνατος. Στην Εκκλησία θα παραμείνουμε ως το τέλος. Και όχι μόνον θα παραμείνουμε αλλά θα κάνουμε τη ζωή των Οικουμενιστών εφιάλτη. Δεν θα τους αφήσουμε σε χλωρό κλαρί. Οι πιστοί στην Εκκλησία της Βουλγαρίας άσκησαν τις κατά Θεόν πιέσεις στην τοπική Ιεραρχία και ήδη απεχώρησε από το παγκόσμιο συμβούλιο των αιρέσεων γνωστό ως ΠΣΕ. Επιπλέον αρνήθηκε να στείλει αντιπροσώπους στη συνάντηση Παπικών και Ορθοδόξων στην Πάφο. Εξαιτίας των πιέσεων του πιστού λαού του Θεού απεχώρησε από το ΠΣΕ και η Εκκλησία της Γεωργίας. Εξαιτίας της επιστολής της Ιερά Μονής Σταυροβουνίου οι πλείστοι Κύπριοι Ιεράρχες απέσχαν από τη Διαθρησκειακή της Λευκωσίας. Εξαιτίας της Ομολογίας και της μνημειώδους επιστολής του κ. Τσελεγγίδη η Ελλαδική Εκκλησία αλλά και άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες πήραν καθοριστικές αποφάσεις ή προβληματίστηκαν σοβαρά για την πορεία του διαλόγου με τους Παπικούς
Ας μην υπάρξουν κάποιοι που θα γίνουν όργανα των Οικουμενιστών. Δεν αναφέρομαι στους σχισματικούς επειδή αυτοί ούτως ή άλλως είναι ΕΚΤΟΣ Εκκλησίας. Μιλώ για όσους τυχόν Ορθόδοξους προβληματίζονται να προσχωρήσουν σε σχίσμα ή σε άκαιρες μη κατά Θεόν και μη “συντεταγμένες” “αποτειχίσεις”.