Λοιπόν, ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε συγκεκριμένα σκληρά μέτρα, για την οικονομία, μια ημέρα πριν από την κρίση της Κομισιον, για το ελληνικό Πρόγραμμα Σταθερότητας. Και, καθώς τα μέτρα αυτά είναι περίπου κοντά στα προτεινόμενα ή απαιτούμενα από την Κομισιόν, εμφανίζονται ως μέτρα που παίρνουμε μόνοι μας και όχι κατ επιταγήν των Βρυξελλών.Τα μέτρα είναι σκληρά και βαραίνουν όλους. Και τους έχοντες και κατέχοντες και τους μισθωτούς και μικρομεσαίους επαγγελματίες. Διαφορά: Για τους έχοντες και κατέχοντες, σαφή μέτρα είναι η φορολόγηση των μερισμάτων των μεγαλομετόχων και η προοπτική του χτυπήματος των off shore εταιριών, καθώς και η φορολογική επιβάρυνση της μεγάλης ακίνητης περιουσίας. Ασαφές το ποιύς και πόσους θα πιάσει η τσιμπίδα. Για τους μισθωτούς και όλους τους καταναλωτές όμως τα μέτρα είναι σαφή, επώδυνα και τους αφορούν όλους : Αύξηση στον φόρο των καυσίμων, μείωση επιδομάτων, πάγωμα μισθών και προσλήψεων στο δημόσιο, αύξηση ορίων ηλικίας για συνταξιοδότηση.
Είναι φανερό, ότι το βάρος πέφτει στους περισσότερο στους πολλούς. Και οι πολλοί είναι οι πιο αδύναμοι οικονομικά και οι πιο σίγουροι φοροδοτικά.
Όλους τους Έλληνες θα βαρύνει η μείωση των προϋπολογισμών στα υπουργεία, χωρίς εξαίρεση, άρα και στην υγεία και στην παιδεία και στην άμυνα.
Θετικές αναμφίβολα είναι οι εξαγγελίες, για τέλος στους εξωφρενικά υψηλούς μισθούς των ρετιρέ στο δημόσιο, όπως χαρακτηριστικά τους ονόμασε ο Πρωθυπουργός.
Τώρα, να προσδιορίσουμε, ενδεικτικά έστω, αναγκαίες κινήσεις, που θα έδειχναν στον λαό, ότι είναι απόφαση του πολιτικού κόσμου, να δώσει πρώτος το παράδειγμα της αιματηρής οικονομίας για όλους. Και αυτό πέρα από την απόλυτα αναγκαία υποχρέωση των Τραπεζών, να "δώσουν". Και στην Εφορία και στην αγορά.Για παράδειγμα :
- Σημαντική μείωση αποδοχών των βουλευτών, για μερικά χρόνια και βλέπουμε...
- Κατάργηση των πρόσθετων αμοιβών των βουλευτών, για συμμετοχή τους στις εργασίες επιτροπών, στα συμβούλια της Βουλής, ακόμη και στις Εξεταστικές Επιτροπές. Δηλαδή, αυτές οι εργασίες δνε είναι μέσα στο Κοινοβούλιο, δεν είναι μέσα στα καθήκοντα των βουλευτών, δεν είναι μέσα στο λεγόμενο ωράριο δουλειάς τους ; Γιατί πρέπει να αμείβονται επιπρόσθετα ; -Ακόμη σημαντική μείωση των αμοιβών κορυφαίων στελεχών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, προέδρων, διευθυνόντων συμβούλων, γενικών διευθυντών κ.λ.π. Η επιχειρηματολογία, ότι , για να πάρεις καλούς μάνατζερς στον δημόσιο τομέα, πρέπει να τους πληρώσεις όπως στον ιδιωτικό, απαντιέται απλά : Όποιος θέλει πολλά λεφτά, ας πάει να τα βρεί στον ιδιωτικό τομέα. Το Δημόσιο, δηλαδή όλοι εμείς, πληρώνει λογικά αλλά όχι εξωφρενικά. Και πάντως όχι πάνω από τον μισθό των δύο πρώτων πολιτών της χώρας. Του Προέδρου της Δημοκρατίας και του Πρωθυπουργού. Απλά πράγματα.
Και το σπουδαιότερο : Κάτι συγκεκριμένο, σοβαρό και εντυπωσιακό πρέπει να σκεφτεί και να κάνει η Κυβέρνηση, για την ενίσχυση δύο κρίσιμων τομέων : Των ανέργων, κυρίως των νέων, που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με το χαμηλό επίδομα ενός έτους. Και των μαγαζιών, της ευρύτερης αγοράς, που δεν μπορούν να επιβιώσουν, αν χάσουν και τους λίγους καταναλωτές-πελάτες που τους έχουν απομείνει. Εδώ χρειάζεται κάτι σημαντικό και υπερβατικό. Γιατί, μεγαλύτερο κίνδυνο από την ίδια την οικονομική ύφεση και κρίση απότελούν οι πιθανές κοινωνικές εκκρήξεις. Που μπορούν να καταστρέψουν κάθε σχεδιασμό και κάθε Πρόγραμμα Σταθερότητας. Αυτό θέλει μεγάλη προσοχή. Πολύ μεγάλη..